FOMC stefnuyfirlýsing

Hvað er Fed? Hvað gerir það?

Seðlabanki Bandaríkjanna,. einnig þekktur sem Fed, er seðlabanki Bandaríkjanna. Það sér um að marka trausta peningastefnu sem heldur atvinnu og efnahagslífinu sterku.

Hvað gerist á FOMC fundum?

Um það bil á sex vikna fresti hittist Federal Open Market Committee (FOMC) einslega til að ræða nýjustu efnahagsgögn, þróun á fjármálamörkuðum og öll skref sem hún ætlar að taka.

Þátttaka nær frá seðlabankastjóra til bankastjórnar til forseta 12 alríkisvarabanka landsins, þó að aðeins 12 FOMC-meðlimir sem nú eru kjörnir geti í raun greitt atkvæði um stefnu seðlabankans.

Vegna þess að FOMC fundir eru ekki opinberir, myndast mikið suð í eftirvæntingu yfir því sem gæti gerst. Opinberar fundargerðir seðlabankans eru ekki gefnar út fyrr en þremur vikum eftir FOMC fundi þess, en frá og með árinu 2000 hóf seðlabankinn að gefa út stefnuyfirlýsingu á lokadegi FOMC-fundarins til að auka gagnsæi.

Hvað segir Fed í FOMC stefnuyfirlýsingu sinni?

Seðlabankinn hefur nokkur tæki til umráða til að stjórna hagkerfinu. Ef það þarf að losa um peningaframboð kaupir það ríkisverðbréf og eykur þannig lausafjárstöðu á markaði og auðveldar neytendum að gera hluti eins og að taka húsnæðislán og bílalán.

Ef seðlabankinn vill stjórna verðbólgu reynir hann að herða peningaframboðið. Það gerir þetta með því að hækka vexti sjóða,. sem eru dagvextir sem bankar nota til að lána hver öðrum. Þetta skilar sér til neytenda í formi hærri aðalvaxta.

Í stefnuyfirlýsingu FOMC er stuttlega lýst yfirliti hennar um stöðu hagkerfisins og hvað það er að gera á næstunni. Það veitir einnig framsýnar leiðbeiningar til loka ársins.

Þess vegna er FOMC stefnuyfirlýsingin stutt yfirlýsing sem gefin er eftir hvern FOMC fund, þar sem tilkynnt er um allar breytingar á peningastefnunni og metið áhættuna sem hagkerfið stendur frammi fyrir.

Hvernig stjórnar Fed áhættu? Hvaða upplýsingar gæti það gefið í yfirlýsingu sinni sem vísbendingu?

Fed vinnur alltaf að langtímamarkmiðum um verðstöðugleika og sjálfbæran hagvöxt. En ef vextir eru of háir gæti hagvöxtur hægja á, skapað niðurstöður eins og lækkun launa og aukið atvinnuleysi. Á hinn bóginn, ef vextir eru of lágir, getur vöxtur farið fram úr möguleikum hagkerfisins, sem leiðir til skorts og vaxandi verðbólgu. FOMC miðar að því að hlúa að kjörnu efnahagsumhverfi með því að setja vexti á réttu stigi á réttum tíma.

Þess vegna getur stefnuyfirlýsing þess veitt eitt af eftirfarandi mati:

1. Núverandi áhætta er aðallega vegin að aðstæðum sem geta valdið efnahagslegum veikleika í fyrirsjáanlegri framtíð.

2. Núverandi áhætta er aðallega vegin að aðstæðum sem geta valdið auknum verðbólguþrýstingi í fyrirsjáanlegri framtíð.

3. Núverandi áhætta er í jafnvægi með tilliti til horfum fyrir bæði markmiðin í fyrirsjáanlegri framtíð.

Fyrsti valkosturinn setur markaðinn fyrirvara um að FOMC gæti séð þörfina á að létta peningastefnuna með því að lækka vexti á leiðinni. Annað segir í grundvallaratriðum að það gæti séð þörfina á að herða stefnuna með því að hækka vexti. Og sá þriðji gefur til kynna að nefndin sjái fram á að vextir verði þar sem þeir eru.

Hvenær byrjaði Fed að gefa út stefnuyfirlýsingar?

Fyrir febrúar 2000 gaf FOMC aðeins út yfirlýsingu eftir fundi þegar það annað hvort breytti peningastefnunni eða breytti horfum sínum verulega. Og frekar en að segja sína skoðun hvað varðar áhættujafnvægi fyrir hagkerfið, sagði hún hlutina óljóst, hvað varðar "tilskipun" peningastefnunnar. Þessi tilskipun myndi fela í sér hlutdrægni í að herða peningastefnuna, hlutdrægni í þá átt að slaka á peningastefnunni eða enga hlutdrægni.

FOMC breytti starfsháttum sínum vegna þess að hlutdrægni var orðin í ósamræmi við hvernig peningamálastefnan er rekin. Hlutdrægni málsins var frá þeim tíma þegar það var ekki óvenjulegt að nefndin gerði peningastefnuhreyfingar á milli áætlaðra funda. Hlutdrægni (eða fjarvera hennar) átti sérstaklega við um "millifundartímabilið", sem var frekar ruglingslegt að skilja.

Þar sem stefnumótun millifunda varð sjaldgæf undantekning, var hlutdrægni sem náði yfir millifundatímabilið ekki lengur skynsamleg. FOMC gerði í raun stutta tilraun með því að gefa enga yfirlýsingu, en jafnvel það viðurkenndi að þessi framkvæmd jók aðeins á óvissu. Með því að nota sitt eigið hrognamál sagði það að það gæti "hafið aukið áherslu almennings á möguleikann á síðari aðlögun að stefnu stefnunnar og þar með aukið möguleika á ranghugmyndum um líkur og tímasetningu stefnuaðgerða."

Nefndin kynnti því í janúar árið 2000 nýja stefnu sína um að segja sína skoðun hvað varðar áhættujafnvægi. Fjármálamarkaðir fögnuðu þessu skrefi til að auka gagnsæi og varpa þannig meira ljósi á það sem gæti verið framundan í hagkerfinu.