Dasar Monetari Akomodatif
Apakah Dasar Monetari Akomodatif?
Dasar monetari akomodatif, juga dikenali sebagai kredit longgar atau dasar monetari mudah, berlaku apabila bank pusat (seperti Rizab Persekutuan) cuba mengembangkan keseluruhan bekalan wang untuk meningkatkan ekonomi apabila pertumbuhan perlahan (seperti yang diukur oleh KDNK). Dasar itu dilaksanakan bagi membolehkan penawaran wang meningkat sejajar dengan pendapatan negara dan permintaan wang.
Bagaimana Dasar Monetari Akomodatif Berfungsi
Apabila ekonomi menjadi perlahan, Rizab Persekutuan boleh melaksanakan dasar monetari yang akomodatif untuk merangsang ekonomi. Ia melakukan ini dengan menjalankan berturut-turut penurunan dalam kadar dana Persekutuan,. menjadikan kos peminjaman lebih murah. Fed juga boleh membenarkan bekalan wang untuk meningkatkan atau meningkatkan bekalan wang melalui pelonggaran kuantitatif (QE). Dasar monetari akomodatif dicetuskan untuk menggalakkan lebih banyak perbelanjaan daripada pengguna dan perniagaan dengan menjadikan wang lebih murah untuk dipinjam melalui penurunan kadar faedah jangka pendek.
Apabila wang mudah diakses melalui bank, bekalan wang dalam ekonomi meningkat. Ini membawa kepada peningkatan perbelanjaan. Apabila perniagaan boleh meminjam wang dengan mudah, mereka mempunyai lebih banyak dana untuk mengembangkan operasi dan mengupah lebih ramai pekerja, yang bermaksud bahawa kadar pengangguran akan berkurangan. Sebaliknya, orang ramai dan perniagaan cenderung untuk menyimpan kurang apabila ekonomi dirangsang disebabkan oleh kadar faedah simpanan yang rendah yang ditawarkan oleh bank. Sebaliknya, sebarang dana tambahan dilaburkan dalam pasaran saham, menaikkan harga saham.
Kritikan terhadap Dasar Monetari Akomodatif
Walaupun dasar monetari akomodatif mengembangkan pertumbuhan ekonomi jangka pertengahan, mungkin terdapat kesan negatif dalam jangka panjang. Jika bekalan wang dilonggarkan terlalu lama, akan wujud terlalu banyak wang yang mengejar terlalu sedikit barangan dan perkhidmatan, yang membawa kepada inflasi. Ini membawa kepada peningkatan kos untuk beberapa barangan, seperti perumahan.
Untuk mengelakkan inflasi, kebanyakan bank pusat menukar antara dasar monetari akomodatif dan dasar monetari yang ketat dalam pelbagai tahap untuk menggalakkan pertumbuhan sambil mengekalkan inflasi terkawal.
Dasar monetari yang ketat dilaksanakan untuk menguncup pertumbuhan ekonomi. Berbalik kepada dasar monetari yang akomodatif, dasar monetari yang ketat melibatkan peningkatan kadar faedah untuk mengekang peminjaman dan untuk merangsang simpanan. Selain itu, bekalan wang yang meningkat boleh menyusut nilai mata wang (kadar pertukaran).
Contoh Dasar Monetari Akomodatif
Rizab Persekutuan menerima pakai dasar monetari akomodatif semasa peringkat akhir pasaran beruang yang bermula pada akhir tahun 2000. Apabila ekonomi akhirnya menunjukkan tanda-tanda pemulihan, Fed meredakan langkah-langkah akomodatif, akhirnya beralih kepada dasar monetari yang ketat pada tahun 2003 Selain itu, untuk mengatasi kemelesetan ekonomi berikutan krisis kredit 2008,. dasar monetari akomodatif telah dilaksanakan dan kadar faedah dipotong kepada 0.5%. Untuk meningkatkan bekalan wang dalam ekonomi, Rizab Persekutuan juga boleh membeli Perbendaharaan di pasaran terbuka untuk memasukkan modal ke dalam ekonomi yang semakin lemah.
##Sorotan
Langkah-langkah ini bertujuan untuk menjadikan wang lebih murah untuk dipinjam dan menggalakkan lebih banyak perbelanjaan.
Dasar monetari yang dianggap akomodatif termasuk menurunkan kadar dana Persekutuan.
Dasar monetari akomodatif ialah apabila bank pusat mengembangkan bekalan wang untuk meningkatkan ekonomi.
