Perbelanjaan Defisit

Apakah Perbelanjaan Defisit?

Secara ringkasnya, perbelanjaan defisit ialah apabila perbelanjaan kerajaan melebihi hasil dalam tempoh fiskal, menyebabkan ia mengalami defisit belanjawan. Frasa "perbelanjaan defisit" sering membayangkan pendekatan Keynesian terhadap rangsangan ekonomi, di mana kerajaan mengambil hutang sambil menggunakan kuasa perbelanjaannya untuk mencipta permintaan dan merangsang ekonomi.

Memahami Perbelanjaan Defisit

Konsep perbelanjaan defisit sebagai rangsangan ekonomi biasanya dikreditkan kepada ahli ekonomi British liberal John Maynard Keynes. Dalam bukunya pada tahun 1936 The General Theory of Employment, Interest and Employment, Keynes berhujah bahawa semasa kemelesetan atau kemurungan, penurunan dalam pending pengguna boleh diimbangi dengan peningkatan dalam perbelanjaan kerajaan .

Bagi Keynes, mengekalkan permintaan agregat—jumlah perbelanjaan oleh pengguna, perniagaan dan kerajaan—adalah kunci untuk mengelakkan pengangguran yang tinggi dalam tempoh yang panjang yang boleh memburukkan kemelesetan atau kemurungan, mewujudkan lingkaran menurun di mana permintaan yang lemah menyebabkan perniagaan berhenti kerja walaupun lebih ramai pekerja, dan sebagainya.

Apabila ekonomi kembali berkembang dan guna tenaga penuh dicapai, Keynes berkata, hutang terkumpul kerajaan boleh dibayar balik. Sekiranya perbelanjaan kerajaan tambahan menyebabkan inflasi yang berlebihan, Keynes berhujah, kerajaan hanya boleh menaikkan cukai dan mengalirkan modal tambahan daripada ekonomi.

Perbelanjaan Defisit dan Kesan Pengganda

Keynes percaya terdapat faedah kedua daripada perbelanjaan kerajaan, sesuatu yang dikenali sebagai kesan pengganda. Teori ini mencadangkan bahawa $1 daripada perbelanjaan kerajaan boleh meningkatkan jumlah keluaran ekonomi lebih daripada $1. Ideanya ialah apabila $1 bertukar tangan, boleh dikatakan, pihak yang menerima akan terus membelanjakannya, dan seterusnya dan seterusnya.

Walaupun diterima secara meluas, perbelanjaan defisit juga mempunyai pengkritiknya, terutamanya di kalangan Sekolah Ekonomi Chicago konservatif.

Kritikan Perbelanjaan Defisit

Ramai ahli ekonomi, terutamanya yang konservatif, tidak bersetuju dengan Keynes. Mereka dari Sekolah Ekonomi Chicago,. yang menentang apa yang mereka sifatkan sebagai campur tangan kerajaan dalam ekonomi, berpendapat bahawa perbelanjaan defisit tidak akan mempunyai kesan psikologi yang dimaksudkan kepada pengguna dan pelabur kerana orang ramai tahu bahawa ia adalah jangka pendek-dan akhirnya akan memerlukan untuk diimbangi dengan cukai dan kadar faedah yang lebih tinggi.

Pandangan ini bermula pada abad ke-19 ahli ekonomi British, David Ricardo,. yang berpendapat bahawa kerana orang ramai tahu perbelanjaan defisit akhirnya mesti dibayar balik melalui cukai yang lebih tinggi, mereka akan menjimatkan wang mereka dan bukannya membelanjakannya. Ini akan melucutkan ekonomi bahan api yang dimaksudkan oleh perbelanjaan defisit

Sesetengah pakar ekonomi juga berkata perbelanjaan defisit, jika dibiarkan, boleh mengancam pertumbuhan ekonomi. Terlalu banyak hutang boleh menyebabkan kerajaan menaikkan cukai atau gagal membayar hutangnya. Apatah lagi, penjualan bon kerajaan boleh menyesakkan penerbit korporat dan swasta lain, yang mungkin memesongkan harga dan kadar faedah dalam pasaran modal.

Teori Monetari Moden

Sekolah pemikiran ekonomi baharu yang dipanggil Teori Kewangan Moden (MMT) telah mengambil tindakan bagi pihak perbelanjaan defisit Keynesian dan semakin mendapat pengaruh, terutamanya di sebelah kiri. Penyokong MMT berhujah bahawa selagi inflasi terkawal, negara yang mempunyai mata wang sendiri tidak perlu bimbang untuk mengumpul terlalu banyak hutang melalui perbelanjaan defisit kerana ia sentiasa boleh mencetak lebih banyak wang untuk membayarnya.

Sorotan

• Perbelanjaan defisit berlaku apabila perbelanjaan kerajaan melebihi hasilnya.

• Ahli ekonomi British John Maynard Keynes adalah penyokong paling terkenal dalam perbelanjaan defisit sebagai satu bentuk rangsangan ekonomi.

• Perbelanjaan defisit selalunya merujuk kepada perbelanjaan berlebihan yang disengajakan untuk merangsang ekonomi.