Perangkap Kemiskinan
Apakah Perangkap Kemiskinan?
Perangkap kemiskinan ialah mekanisme yang menyukarkan orang ramai untuk melarikan diri daripada kemiskinan. Perangkap kemiskinan tercipta apabila sistem ekonomi memerlukan sejumlah besar modal untuk melarikan diri dari kemiskinan. Apabila individu kekurangan modal ini, mereka juga mungkin merasa sukar untuk memperolehnya, mewujudkan kitaran kemiskinan yang mengukuhkan diri.
Memahami Perangkap Kemiskinan
Banyak faktor menyumbang kepada mewujudkan perangkap kemiskinan, termasuk akses terhad kepada kredit dan pasaran modal,. kemerosotan alam sekitar yang melampau (yang mengurangkan potensi pengeluaran pertanian), tadbir urus rasuah, pelarian modal,. sistem pendidikan yang lemah, ekologi penyakit, kekurangan penjagaan kesihatan awam, peperangan, dan infrastruktur yang lemah.
Untuk melepaskan diri daripada perangkap kemiskinan, adalah berhujah bahawa individu dalam kemiskinan mesti diberi bantuan yang mencukupi supaya mereka boleh memperoleh jisim kritikal modal yang diperlukan untuk mengeluarkan diri mereka daripada kemiskinan. Teori ini membantu menjelaskan mengapa program bantuan tertentu yang tidak menyediakan tahap sokongan yang cukup tinggi mungkin tidak berkesan untuk membangkitkan individu daripada kemiskinan. Jika mereka yang berada dalam kemiskinan tidak memperoleh modal jisim kritikal,. mereka hanya akan kekal bergantung kepada bantuan selama-lamanya dan mundur jika bantuan ditamatkan.
Penyelidikan terkini semakin tertumpu kepada peranan faktor lain, seperti penjagaan kesihatan, dalam mengekalkan perangkap kemiskinan bagi sesebuah masyarakat. Penyelidik di Biro Penyelidikan Ekonomi Kebangsaan (NBER) mendapati bahawa negara yang mempunyai keadaan kesihatan yang lebih lemah cenderung terperangkap dalam kitaran kemiskinan berbanding negara lain yang mempunyai pencapaian pendidikan yang sama.
Penyelidik di Universiti Gainesville di Florida mengumpul data ekonomi dan penyakit daripada 83 negara paling kurang dan paling maju di dunia. Mereka mendapati bahawa orang yang tinggal di kawasan yang mempunyai penyakit manusia, haiwan dan tanaman yang terhad dapat mengeluarkan diri mereka daripada perangkap kemiskinan berbanding orang yang tinggal di kawasan yang berjangkit penyakit.
Peranan Awam dan Swasta dalam Menangani Perangkap Kemiskinan
Dalam bukunya The End of Poverty: Economic Possibilities for Our Time, Jeffrey Sachs mengesyorkan bahawa, sebagai cara memerangi perangkap kemiskinan, agensi bantuan harus berfungsi sebagai pemodal teroka yang membiayai syarikat permulaan.
Sachs mencadangkan bahawa, sama seperti syarikat permulaan lain,. negara membangun harus menerima jumlah bantuan penuh yang diperlukan untuk mereka mula membalikkan perangkap kemiskinan. Beliau menegaskan bahawa kekurangan enam jenis modal utama yang sangat miskin: modal insan,. modal perniagaan, infrastruktur, modal semula jadi, modal institusi awam dan modal pengetahuan.
Sachs menambah pada bukunya:
"Orang miskin bermula dengan tahap modal yang sangat rendah setiap orang, dan kemudian mendapati diri mereka terperangkap dalam kemiskinan kerana nisbah modal setiap orang sebenarnya jatuh dari generasi ke generasi. Jumlah modal setiap orang berkurangan apabila populasi berkembang lebih cepat daripada modal sedang terkumpul... Persoalan pertumbuhan pendapatan per kapita ialah sama ada pengumpulan modal bersih cukup besar untuk bersaing dengan pertumbuhan penduduk."
Sachs berpendapat bahawa sektor awam harus menumpukan usahanya untuk melabur dalam:
Modal insan—kesihatan, pendidikan, pemakanan
Infrastruktur—jalan raya, kuasa, air dan sanitasi, pemuliharaan alam sekitar
Modal semula jadi —pemuliharaan biodiversiti dan ekosistem
Modal institusi awam—pentadbiran awam yang dikendalikan dengan baik, sistem kehakiman, pasukan polis
Sebahagian daripada modal pengetahuan—penyelidikan saintifik untuk kesihatan, tenaga, pertanian, iklim, ekologi
Pelaburan modal perniagaan , kata Sachs, harus menjadi domain sektor swasta,. yang didakwanya akan menggunakan pembiayaan dengan lebih cekap untuk membangunkan perusahaan menguntungkan yang diperlukan untuk mengekalkan pertumbuhan yang cukup untuk mengeluarkan seluruh penduduk dan budaya daripada kemiskinan.
Contoh Perangkap Kemiskinan
Salah satu pertimbangan yang paling penting dalam mengkaji perangkap kemiskinan ialah jumlah bantuan kerajaan yang diperlukan untuk mengeluarkan keluarga daripada keadaan mereka sekarang.
Pertimbangkan kes empat keluarga, terdiri daripada ibu bapa dan dua anak yang di bawah umur bekerja yang sah. Keluarga itu mempunyai pendapatan tahunan $24,000, dengan ibu bapa bekerja dalam pekerjaan yang membayar $10 setiap jam. Menurut garis panduan kemiskinan persekutuan terkini,. empat keluarga dianggap miskin jika pendapatannya kurang daripada $27,750.
Dalam kes yang mudah, mari kita anggap bahawa kerajaan mula menghulurkan bantuan berjumlah $1,000 sebulan. Ini meningkatkan pendapatan tahunan keluarga kepada $36,000. Walaupun dihadkan pada $1,000, bantuan kerajaan berkurangan mengikut kadar peningkatan dalam pendapatan keluarga. Contohnya, jika pendapatan keluarga meningkat sebanyak $500 hingga $2500 sebulan, bantuan kerajaan berkurangan sebanyak $500. Ibu bapa perlu bekerja 50 jam tambahan untuk menampung kekurangan tersebut.
Pertambahan waktu bekerja datang pada peluang dan kos masa lapang kepada ibu bapa. Sebagai contoh, mereka mungkin menghabiskan lebih sedikit masa bersama anak-anak mereka atau mungkin terpaksa mengupah pengasuh untuk masa mereka berada di luar rumah. Waktu tambahan juga bermakna bahawa ibu bapa tidak akan mempunyai masa lapang untuk meningkatkan set kemahiran mereka untuk pekerjaan dengan gaji yang lebih baik.
Jumlah bantuan itu juga tidak mengambil kira keadaan hidup keluarga. Kerana mereka miskin, keluarga itu tinggal di salah satu kawasan kejiranan paling berbahaya di bandar dan tidak mempunyai akses kepada kemudahan penjagaan kesihatan yang sewajarnya. Sebaliknya, jenayah atau kerentanan kepada penyakit boleh meningkatkan purata perbelanjaan bulanan mereka, menjadikan peningkatan dalam pendapatan keluarga tidak berguna.
Contoh Dunia Nyata
Di dunia nyata, kes Rwanda, sebuah negara yang dilanda pembunuhan beramai-ramai dan perang saudara sehingga baru-baru ini, sering dianggap sebagai contoh negara yang menangani perangkap kemiskinan dengan mengenal pasti faktor di luar pendapatan. Negara Afrika memberi tumpuan kepada penjagaan kesihatan dan insurans untuk meningkatkan purata pengambilan kalori harian.
Walau bagaimanapun, penyelidik tertentu mengenakan kerajaan negara dengan mengurangkan ambang pengukuran untuk menjadikan kadar Rwanda lebih baik pada statistik kemiskinan.
##Sorotan
Pakar ekonomi terkenal Jeffrey Sachs telah membuat kes bahawa pelaburan awam dan swasta perlu bekerjasama untuk membasmi perangkap kemiskinan.
Perangkap kemiskinan bukan semata-mata ketiadaan cara ekonomi. Ia dicipta kerana gabungan faktor, seperti akses kepada pendidikan dan penjagaan kesihatan, bekerjasama untuk mengekalkan individu atau keluarga dalam kemiskinan.
Perangkap kemiskinan merujuk kepada sistem ekonomi yang sukar untuk melepaskan diri daripada kemiskinan.
##Soalan Lazim
Apa yang Menyebabkan Perangkap Kemiskinan?
Terdapat beberapa faktor yang menyukarkan rakyat untuk keluar dari kemiskinan. Kekurangan akses kepada modal merupakan penyumbang utama kepada perangkap kemiskinan seperti pendidikan, infrastruktur dan penjagaan kesihatan yang lemah.
Berapa Ramai Orang di AS Hidup dalam Kemiskinan?
Menurut Biro Banci Amerika Syarikat, 37.2 juta orang di AS hidup dalam kemiskinan pada tahun 2020, yang mewakili lebih daripada 11% penduduk.
Mengapa Sangat Sukar Keluar Dari Kemiskinan?
Banyak perkara yang boleh membantu mengeluarkan orang daripada kemiskinan memerlukan satu perkara yang tidak dimiliki oleh orang miskin: wang. Contohnya, tanpa wang, sukar untuk mendapatkan pendidikan yang baik dan memperoleh kemahiran baharu untuk meningkatkan prospek pekerjaan dan potensi pendapatan. Masa lapang untuk menangani isu dan meningkatkan kesejahteraan juga berkurangan, kerana setiap jam yang dihabiskan untuk tidak tidur dikhaskan untuk mendapatkan wang dan terus hidup.
