Umowa monetarna z 1951 r

Czym jest umowa monetarna z 1951 roku?

Umowa monetarna z 1951 r. była porozumieniem między sekretarzem skarbu USA a Zarządem Rezerwy Federalnej (Fed). Znany jest również jako Porozumienie Rezerwy Skarbowo-Federalnej. Podstawowym osiągnięciem porozumienia było przywrócenie niezależności Rezerwy Federalnej. Pakt ten utorował drogę do roli Fedu we współczesnej amerykańskiej polityce monetarnej jako banku centralnego kraju .

Zrozumienie umowy monetarnej z 1951 r.

W 1951 r. Departament Skarbu i Fed osiągnęły porozumienie znane również jako Porozumienie w sprawie Rezerwy Skarbowo-Federalnej. To porozumienie położyło podwaliny pod nowoczesną Rezerwę Federalną.

Umowa monetarna z 1951 r. wywarła znaczący wpływ na dzisiejsze funkcjonowanie Fedu. W 1913 r. Fed po raz pierwszy przejął odpowiedzialność za ustalanie polityki pieniężnej. Stosując politykę pieniężną, Fed może manipulować podażą pieniądza i wpływać na stopy procentowe. Podczas gdy niektórzy uważają, że Fed jest niezbędny do złagodzenia wahań w gospodarce, inni uważają, że jego polityka jest w rzeczywistości odpowiedzialna za cykle koniunkturalne. Tak czy inaczej, polityka Fed ma istotny wpływ na strukturę i ruch amerykańskiej gospodarki.

Tło porozumienia z 1951 r.

Stany Zjednoczone przystąpiły do II wojny światowej w 1941 r. Rok później, w 1942 r., Departament Skarbu USA poprosił Fed o utrzymanie niezwykle niskich stóp procentowych, aby utrzymać stabilność rynku papierów wartościowych i umożliwić rządowi pożyczanie pieniędzy po niższych stopach procentowych w celu sfinansowania zaangażowania USA na wojnie.

Marriner Eccles był wówczas przewodniczącym Fedu. Preferował finansowanie wojny poprzez podnoszenie podatków, a nie niskooprocentowane pożyczki dla rządu. Jednak pilność wojny sprawiła, że Eccles spełnił prośbę sekretarza skarbu i utrzymał niskie stopy procentowe. Aby sfinansować te niskooprocentowane pożyczki, Fed kupił duże ilości rządowych papierów wartościowych.

W 1947 roku wojna skończyła się na dwa lata, ale inflacja przekroczyła 17%. Fed próbował ograniczyć tę inflację,. ale ustalanie stóp procentowych nadal było na poziomie z czasów wojny. Stopy procentowe nie uległy zmianie, ponieważ prezydent Truman i sekretarz skarbu chcieli chronić wartość obligacji wojennych kraju.

Do 1951 roku kraj przystąpił do wojny koreańskiej, a inflacja wzrosła do ponad 21%. Fed i Federalny Komitet Otwartego Rynku (FMOC) zgodzili się, że nieustalone stopy procentowe są konieczne, aby uniknąć kontynuacji inflacji i kolejnej depresji. Spotkali się z prezydentem Trumanem i osiągnęli porozumienie.

Porozumienie przewidywało, że Fed będzie nadal wspierał cenę obligacji pięcioletnich przez okres, po którym rynek obligacji będzie musiał przejąć odpowiedzialność za te emisje.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Fed manipuluje podażą pieniądza i wpływa na stopy procentowe.

• Porozumienie przywróciło niezależność Rezerwy Federalnej i utorowało drogę do kontroli Fedu nad polityką monetarną jako narodowym bankiem centralnym.

• Umowa monetarna z 1951 r. była porozumieniem między sekretarzem skarbu USA a Fed .