Granica możliwości produkcyjnych (PPF)

Co to jest granica możliwości produkcyjnych (PPF)?

W analizie biznesowej granica możliwości produkcyjnych (PPF) jest krzywą, która ilustruje możliwe ilości, które można wyprodukować z dwóch produktów, jeśli oba zależą od tego samego skończonego zasobu do ich wytworzenia.

PPF odgrywa również kluczową rolę w ekonomii. Można go wykorzystać do wykazania, że gospodarka każdego narodu osiąga swój najwyższy poziom wydajności, gdy produkuje tylko to, do czego jest najlepiej przygotowana i handluje z innymi narodami za resztę tego, czego potrzebuje.

PPF jest również określany jako krzywa możliwości produkcyjnych lub krzywa transformacji.

Zrozumienie granicy możliwości produkcyjnych (PPF)

W makroekonomii PPF to zbiór punktów, w których gospodarka danego kraju najefektywniej alokuje swoje zasoby, aby wyprodukować jak najwięcej dóbr. Jeśli produkcja jest na FPP, kraj może wyprodukować więcej jednego dobra tylko wtedy, gdy produkuje mniej innego dobra.

Jeśli gospodarka produkuje mniej niż ilości wskazane przez FPP, jest to znak, że zasoby nie są w pełni wykorzystywane. W takim przypadku możliwe jest zwiększenie produkcji niektórych towarów bez ograniczania produkcji w innych obszarach.

Granica możliwości produkcyjnych pokazuje, że istnieją lub powinny być ograniczenia produkcji. Każda gospodarka musi zdecydować, jaką kombinację towarów i usług należy wytworzyć, aby osiągnąć maksymalną efektywność wykorzystania zasobów.

Widok biznesowy

W analizie biznesowej PPF działa przy założeniu, że produkcja jednego towaru może wzrosnąć tylko wtedy, gdy produkcja drugiego towaru spadnie z powodu ograniczonych dostępnych zasobów. W ten sposób PPF mierzy wydajność, z jaką dwa towary mogą być produkowane jednocześnie.

Dane te są ważne dla menedżerów, którzy chcą określić dokładną mieszankę towarów, która najbardziej korzystnie wpływa na wynik finansowy firmy.

PPF zakłada, że infrastruktura technologiczna jest stała i podkreśla, że koszty alternatywne powstają zwykle, gdy organizacja gospodarcza o ograniczonych zasobach musi zdecydować między dwoma produktami.

Krzywa PPF nie dotyczy jednak firm, które produkują trzy lub więcej produktów rywalizujących o ten sam surowiec.

Interpretacja PPF

PPF jest przedstawiony graficznie jako łuk, z jednym towarem przedstawionym na osi X, a drugim przedstawionym na osi Y. Każdy punkt na łuku pokazuje najbardziej wydajną liczbę z dwóch towarów, które można wyprodukować przy użyciu dostępnych zasobów.

Ekonomiści używają PPF, aby zademonstrować, że wydajny naród produkuje to, co jest w stanie wyprodukować najlepiej, a resztę wymienia z innymi narodami.

Na przykład, jeśli agencja non-profit oferuje kombinację podręczników i komputerów, PPF może wykazać, że może wyprodukować 40 podręczników i siedem komputerów lub 70 podręczników i trzy komputery. Kierownictwo agencji musi określić, który przedmiot jest pilniej potrzebny. W tym przykładzie koszt alternatywny wyprodukowania dodatkowych 30 podręczników równa się czterem komputerom.

PPF w skali krajowej

Jako inny przykład rozważ poniższy wykres. Wyobraź sobie narodową gospodarkę, która może produkować tylko dwie rzeczy: wino i bawełnę. Według PPF punkty A, B i C na krzywej PPF reprezentują najbardziej efektywne wykorzystanie zasobów przez gospodarkę.

Na przykład produkcja pięciu jednostek wina i pięciu jednostek bawełny (punkt B) jest tak samo pożądana, jak produkcja trzech jednostek wina i siedmiu jednostek bawełny. Punkt X reprezentuje nieefektywne wykorzystanie zasobów, podczas gdy punkt Y reprezentuje cel, którego gospodarka po prostu nie może osiągnąć przy obecnym poziomie zasobów.

Jak widać, aby ta gospodarka mogła produkować więcej wina, musi zrezygnować z części zasobów, z których obecnie korzysta do produkcji bawełny (punkt A). Jeśli gospodarka zacznie produkować więcej bawełny (reprezentowane przez punkty B i C), będzie musiała przeznaczyć zasoby na produkcję wina, a w konsekwencji będzie produkować mniej wina niż w punkcie A.

Ponadto, przenosząc produkcję z punktu A do B, gospodarka musi w niewielkim stopniu zmniejszyć produkcję wina w porównaniu ze wzrostem produkcji bawełny. Ale jeśli gospodarka przesunie się z punktu B do C, produkcja wina zostanie znacznie zmniejszona, a wzrost bawełny będzie dość niewielki.

Należy pamiętać, że wszystkie A, B i C reprezentują najbardziej efektywną alokację zasobów w gospodarce. Naród musi zdecydować, jak osiągnąć PPF i jakiej kombinacji użyć. Jeśli popyt na wino jest większy, koszt zwiększenia jego produkcji jest proporcjonalny do kosztu zmniejszenia produkcji bawełny. Rynki odgrywają ważną rolę w mówieniu gospodarce, jak powinien wyglądać FPP.

Rozważ punkt X na powyższym rysunku. Znajdowanie się w punkcie X oznacza, że zasoby kraju nie są wykorzystywane efektywnie, a dokładniej, że kraj nie produkuje wystarczającej ilości bawełny lub wina, biorąc pod uwagę potencjał jego zasobów. Z drugiej strony, punkt Y, jak wspomnieliśmy powyżej, reprezentuje poziom produkcji, który jest obecnie nieosiągalny przez tę gospodarkę.

Gdyby nastąpiła poprawa technologii przy niezmienionym poziomie ziemi, pracy i kapitału, czas potrzebny na zbieranie bawełny i winogron uległby skróceniu.

Produkcja wzrosłaby, a PPF zostałby wypchnięty na zewnątrz. Nowa krzywa, przedstawiona na poniższym rysunku, na której spadłby Y, wskazywałaby na nową efektywną alokację zasobów.

Kiedy FPP przesuwa się na zewnątrz, oznacza to wzrost gospodarki. Kiedy przesuwa się do wewnątrz, wskazuje, że gospodarka kurczy się z powodu braku alokacji zasobów i optymalnej zdolności produkcyjnej.

Kurcząca się gospodarka może być wynikiem zmniejszenia dostaw lub braku technologii.

Gospodarkę można wytworzyć na krzywej PPF tylko w teorii. W rzeczywistości gospodarki nieustannie walczą o osiągnięcie optymalnej zdolności produkcyjnej. A ponieważ niedobór zmusza gospodarkę do rezygnacji z jednego wyboru na rzecz innych, nachylenie PPF zawsze będzie ujemne. Oznacza to, że jeśli produkcja produktu A wzrośnie, to produkcja produktu B będzie musiała się zmniejszyć.

PPF i efektywność Pareto

Efektywność Pareto,. koncepcja nazwana na cześć włoskiego ekonomisty Vilfredo Pareto, mierzy efektywność alokacji towarów na PPF. Efektywność Pareto stwierdza, że każdy punkt na krzywej PPF jest nieefektywny, ponieważ całkowita produkcja towarów jest poniżej zdolności produkcyjnej.

I odwrotnie, jakikolwiek punkt poza krzywą PPF jest niemożliwy, ponieważ reprezentuje mieszankę towarów, których produkcja będzie wymagała więcej zasobów niż jest to obecnie dostępne.

Dlatego w sytuacjach ograniczonych zasobów tylko efektywne miksy towarowe to te leżące wzdłuż krzywej PPF, z jednym towarem na osi X, a drugim na osi Y.

Przykład PPF

Rozważmy hipotetyczny świat, który ma tylko dwa kraje (Kraj A i Kraj B) i tylko dwa produkty (samochody i bawełna). Każdy kraj może produkować samochody i/lub bawełnę. Załóżmy, że kraj A ma bardzo mało żyznej ziemi i obfitość stali. Kraj B ma obfitość żyznej ziemi, ale bardzo mało stali.

Gdyby kraj A próbował produkować zarówno samochody, jak i bawełnę, musiałby podzielić swoje zasoby i włożyć wiele wysiłku w nawadnianie swojej ziemi pod uprawę bawełny. Oznaczałoby to, że może produkować mniej samochodów, co jest znacznie większe. Koszt alternatywny produkcji zarówno samochodów, jak i bawełny jest wysoki w kraju A. Podobnie, w przypadku kraju B, koszt alternatywny produkcji obu produktów jest wysoki ze względu na wysiłek wymagany do wyprodukowania samochodów ze względu na brak stali.

Przewaga komparatywna i przewaga absolutna

Gospodarka może być w stanie wyprodukować dla siebie wszystkie towary i usługi, których potrzebuje do funkcjonowania, korzystając z PPF jako przewodnika. Może to jednak w rzeczywistości prowadzić do ogólnie nieefektywnej alokacji zasobów i utrudnić przyszły wzrost, gdy weźmie się pod uwagę korzyści z handlu.

Dzięki specjalizacji kraj może skoncentrować się na produkcji tylko kilku rzeczy, które potrafi najlepiej, zamiast próbować robić wszystko sam.

Przewaga komapratywna

Każdy kraj w naszym przykładzie może produkować jeden z tych produktów wydajniej (przy niższych kosztach) niż drugi. Można powiedzieć, że kraj A ma przewagę komparatywną nad krajem B w produkcji samochodów, a kraj B ma przewagę komparatywną nad krajem A w produkcji bawełny.

Albo oba kraje mogą zdecydować się na specjalizację w produkcji towarów, dla których mają przewagę komparatywną. Każdy może handlować swoim specjalistycznym produktem z drugim i oba kraje będą mogły cieszyć się obydwoma produktami po niższych kosztach. Poprawi się również jakość, ponieważ każdy kraj robi to, co robi najlepiej.

Ustalenie, w jaki sposób kraje wymieniają dobra wytworzone dzięki przewadze komparatywnej („najlepsze za najlepsze”) jest podstawą teorii handlu międzynarodowego. Ta metoda wymiany poprzez handel jest uważana za optymalną alokację zasobów. Oznacza to, że teoretycznie gospodarkom narodowym nie będzie już brakować niczego, czego potrzebują.

Podobnie jak koszt alternatywny, specjalizacja i przewaga komparatywna odnoszą się również do sposobu interakcji jednostek w gospodarce. Przynajmniej w dzisiejszych czasach niewiele osób próbuje produkować wszystko, co konsumują.

Absolutna przewaga

Czasami kraj lub osoba może wyprodukować więcej niż inny kraj, nawet jeśli oba kraje mają taką samą ilość nakładów. Na przykład kraj A może mieć przewagę technologiczną, która przy tej samej ilości nakładów (dobra ziemia, stal, siła robocza) umożliwia krajowi łatwe wytwarzanie większej ilości samochodów i bawełny niż kraj B.

Mówi się, że kraj, który może wyprodukować więcej obu tych towarów, ma absolutną przewagę. Lepszy dostęp do zasobów naturalnych może dać krajowi absolutną przewagę, podobnie jak wyższy poziom edukacji, wykwalifikowana siła robocza i ogólny postęp technologiczny.

Nie jest jednak możliwe, aby kraj miał absolutną przewagę we wszystkim, co musi być produkowane. zawsze będzie potrzebować handlu.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• W analizie biznesowej granica możliwości produkcyjnych (PPF) jest krzywą ilustrującą różne ilości dwóch produktów, które można wyprodukować, gdy oba zależą od tych samych ograniczonych zasobów.

• FPP pokazuje, że produkcja jednego towaru może wzrosnąć tylko wtedy, gdy produkcja drugiego towaru spadnie.

• PPF to narzędzie decyzyjne dla menedżerów decydujących o optymalnym mixie produktowym dla firmy.

FAQ

Co zmieniłoby PPF narodu?

Różnorodne czynniki mogą przesunąć PPF narodu na zewnątrz lub do wewnątrz. Czynniki makroekonomiczne , takie jak wysokie bezrobocie lub rosnąca inflacja, mogą powodować wewnętrzne przesunięcie FPP. Z drugiej strony PPF może przesunąć się na zewnątrz z powodu wielu czynników. Wzrost liczby wysoko wykwalifikowanych pracowników, ulepszona technologia i większy dostęp do kapitału w celu finansowania wzrostu to przykłady czynników, które mogą promować przesunięcie na zewnątrz PPF.

Dlaczego PPF jest często zakrzywiony, a nie prosty?

Zakrzywiony kształt odzwierciedla prawo malejących zysków. Prawo to stwierdza, że nadchodzi moment, w którym dodany czynnik produkcji ma mniejszy wpływ. Na przykład dodanie dodatkowych zasobów do procesu produkcyjnego może początkowo przynieść dość duże zyski. Jednak przyrosty te stopniowo się zmniejszają, tworząc w ten sposób zakrzywiony na zewnątrz kształt PPF.

Co to znaczy, gdy PPF jest linią prostą?

Linia prosta występuje, jeśli koszt alternatywny pozostaje stały. W tym scenariuszu koszt alternatywny wytworzenia dwóch towarów jest przewidywany jako równy niezależnie od tego, gdzie się znajdujesz. W rzeczywistości ten scenariusz jest rzadki i PPF jest częściej pokazywany jako krzywa zginania na zewnątrz.