Ustawa o reformie sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA)

Czym jest ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA)?

Ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA) to ustawa uchwalona przez Kongres w 1995 roku w celu powstrzymania składania niepoważnych lub nieuzasadnionych pozwów dotyczących papierów wartościowych. Ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących papierów wartościowych zwiększyła ilość dowodów, które powodowie muszą przedstawić przed złożeniem sprawy w sądzie federalnym o oszustwo związane z papierami wartościowymi. Zmieniła również sposób rozpatrywania pozwów grupowych dotyczących papierów wartościowych , dając sędziom prawo do określania powodów i podejmowania innych działań w celu ograniczenia nadużyć systemu prawnego.

Celem ustawy o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych było zapobieganie wnoszeniu nieuzasadnionych, kruchych lub oszukańczych pozwów, które mogą być kosztowne i ograniczać wydajność systemu prawnego. Zmniejszyło to również ryzyko sporów sądowych dla niektórych firm, które regularnie spotykały się z tego rodzaju sprawami sądowymi.

Zrozumienie ustawy o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA)

Akcjonariusz może złożyć pozew o oszustwo związane z papierami wartościowymi w sądzie federalnym w celu odzyskania szkód, które uważa się za poniesione w wyniku działań firmy lub osób fizycznych związanych ze sprzedażą, obrotem lub manipulacją ceną papierów wartościowych. Przed wprowadzeniem Ustawy o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych powodowie mogli wnosić pozew tylko wtedy, gdy cena akcji uległa znacznej zmianie. W takich przypadkach powodowie spodziewaliby się, że proces wykrycia ujawni potencjalne oszustwo. Po uchwaleniu go w 1995 r. powodowie byli zobowiązani do przedstawienia określonych oszukańczych oświadczeń złożonych przez pozwanego i zarzucania, że oszukańcze oświadczenia były lekkomyślne lub celowe. Powodowie musieli również udowodnić, że ponieśli stratę finansową w wyniku domniemanego oszustwa.

Były prezydent Bill Clinton początkowo zawetował ustawę o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych, ale ostatecznie Senat USA uchylił jego weto i ustawa weszła w życie 22 grudnia 1995 r. Ustawa miała na celu zwiększenie świadomości inwestorów na temat sporów dotyczących papierów wartościowych, a także sprawniejsze postępowanie sądowe. Co najważniejsze, miało to na celu powstrzymanie tego, co było postrzegane jako obfitość bezpodstawnych pozwów zbiorowych, możliwych na mocy ustawy o papierach wartościowych z 1933 r. i ustawy o giełdzie papierów wartościowych z 1934 r.

Od czasu przyjęcia ustawy o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych uczeni prawni nie zgadzają się co do jej wpływu. Niektórzy prawnicy twierdzą, że pomogło to całkowicie zrestrukturyzować zakres pozwów grupowych dotyczących papierów wartościowych. Inni prawnicy sugerują, że miało to bardzo mały wpływ na ostateczny wynik tego rodzaju spraw, kwotę pieniędzy przyznanych w drodze ugody, a nawet liczbę wnoszonych spraw. Niezależnie od tego, ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych nałożyła surowe wytyczne, których muszą przestrzegać powodowie, w tym bardziej rygorystyczne wymogi w zakresie składania pozwów procesowych, nakaz wstrzymania wykrycia i udostępnienie sądom konkretnych kryteriów wyboru głównych powodów do pozwów zbiorowych.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA) to ustawa uchwalona przez Kongres w 1995 roku w celu powstrzymania składania niepoważnych lub nieuzasadnionych pozwów dotyczących papierów wartościowych.

• Ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących papierów wartościowych zwiększyła ilość dowodów, które powodowie są zobowiązani przedstawić przed złożeniem sprawy w sądzie federalnym o oszustwo związane z papierami wartościowymi.

• Po uchwaleniu ustawy o reformie sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych powodowie byli zobowiązani do przedstawienia określonych oszukańczych oświadczeń złożonych przez pozwanego, aby zarzucić, że oświadczenia oszukańcze były lekkomyślne lub celowe, a powodowie musieli udowodnić, że w wyniku tego ponieśli straty finansowe domniemanego oszustwa.