Ustawa taryfowa Smoota-Hawleya

Czym jest ustawa taryfowa Smoota-Hawleya?

Ustawa taryfowa Smoota-Hawleya z 1930 r. podniosła amerykańskie cła importowe w celu ochrony amerykańskich rolników i innych branż przed zagraniczną konkurencją. Akt ten jest obecnie powszechnie obwiniany za pogorszenie dotkliwości Wielkiego Kryzysu w USA i na całym świecie.

Formalnie nazywana ustawą taryfową Stanów Zjednoczonych z 1930 r., ustawa ta jest powszechnie określana jako Taryfa Smoot-Hawley lub Taryfa Hawley-Smoot. Był sponsorowany przez senatora Reeda Owena Smoota (R-Utah) i przedstawiciela Willisa Chatmana Hawleya (R-Ore.).

Zrozumienie ustawy taryfowej Smoota-Hawleya

Ustawa taryfowa Smoota-Hawleya, uchwalona w czerwcu 1930 r., dodała około 20% do i tak już wysokich ceł importowych Stanów Zjednoczonych na zagraniczne produkty rolne i wyroby przemysłowe. Ustawa Fordneya-McCumbera z 1922 r. wcześniej podniosła średni podatek importowy od towarów zagranicznych do około 40%.

Początkowo legislacja Smoota-Hawleya skupiała się na zwiększeniu ochrony amerykańskich rolników, którzy zmagali się z importem produktów rolnych z zagranicy, zwłaszcza z Europy. Wkrótce lobbyści innych sektorów amerykańskiego przemysłu zaczęli domagać się podobnej ochrony dla własnych produktów.

Skutki Wielkiej Katastrofy 1929

Pierwsza próba uchwalenia ustawy nie powiodła się, hamowana przez umiarkowanych senackich republikanów na początku 1929 roku. Jednak wraz z krachem giełdowym w tym roku, zainteresowanie nastrojów protekcjonistycznych i izolacjonistycznych wzrosło. Ustawa przeszła przez wąski margines od 44 do 42 w Senacie, ale przeszła przez Izbę Reprezentantów z głosami od 222 do 153.

Prezydent Herbert Hoover podpisał ustawę 17 czerwca 1930 r., pomimo powszechnego sprzeciwu, który obejmował petycję podpisaną przez ponad tysiąc ekonomistów, wzywającą go do zawetowania jej.

Oficjalna strona internetowa Senatu USA nazywa Smoota-Hawleya „jednym z najbardziej katastrofalnych aktów w historii Kongresu”.

Hoover z optymizmem zauważył, że na mocy ustawy ma on upoważnienie do podwyższania lub obniżania określonych ceł nawet o 50%, co pozwala mu „przyspieszyć szybkie i skuteczne działanie w przypadku pojawienia się skarg”.

Globalna reakcja

Skargi rozwinęły się niemal natychmiast. Podwyżki ceł w Smoot-Hawley nadwyrężyły gospodarki krajów już dotkniętych Wielkim Kryzysem i koszty odbudowy po I wojnie światowej.

Jednym z godnych uwagi przegranych w wojnach handlowych były Niemcy, które już walczyły o spłatę reparacji wojennych Stanom Zjednoczonym i innym narodom, które wyszły z wojny zwycięsko.

Jak zauważył laureat Nagrody Nobla z MIT Paul A. Samuelson w swoim powszechnie używanym podręczniku Ekonomia: „Cynicy byli zachwyceni widokiem kraju próbującego ściągać długi z zagranicy, a jednocześnie odcinającego się od importu towarów. samo to mogło zapewnić spłatę tych długów”.

66%

Wielkość handlu międzynarodowego spadła na całym świecie w latach 1929-1934, częściowo z powodu Ustawy Taryfowej Smoota-Hawleya z 1930 roku.

Wkrótce 25 krajów zemściło się, podnosząc własne cła. W rezultacie handel międzynarodowy drastycznie spadł, co spowodowało światowy spadek o 66% w latach 1929-1934. Zarówno eksport, jak i import Stanów Zjednoczonych znacznie spadły.

Zmiana kierunku

W wyborach w 1932 roku prezydent Hoover został pokonany przez Franklina D. Roosevelta, a Smoot i Hawley stracili miejsca w Kongresie. Po objęciu urzędu prezydent Roosevelt rozpoczął prace nad obniżeniem ceł.

Kongres uchwalił ustawę o wzajemnych umowach handlowych w 1934 r. Ustawa ta przekazała Białemu Domowi uprawnienia w zakresie polityki taryfowej, upoważniając prezydenta do negocjowania z zagranicznymi szefami państw niższych ceł na obu końcach.

W kolejnych dziesięcioleciach Stany Zjednoczone stale wspierały handel międzynarodowy, przejmując wiodącą rolę w Układzie Ogólnym w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT),. Północnoamerykańskim Układzie Wolnego Handlu (NAFTA) oraz Światowej Organizacji Handlu (WTO).

Do dziś ekonomiści różnią się co do stopnia, w jakim ustawa Smoota-Hawleya pogorszyła Wielki Kryzys. Niektórzy twierdzą, że jego wpływ był minimalny, ponieważ handel międzynarodowy stanowił wówczas stosunkowo niewielką część amerykańskiej gospodarki.

Ale wydaje się, że nikt nie uważa, że to dobry pomysł. Oficjalna strona internetowa Senatu USA odnosi się do Smoota-Hawleya jako „wśród najbardziej katastrofalnych aktów w historii Kongresu”.

Często zadawane pytania dotyczące ustawy taryfowej Smoota-Hawleya

Jaki był cel taryfy Smoota-Hawleya z 1930 roku?

Ustawa taryfowa Smoota-Hawleya z 1930 r. została uchwalona w celu ochrony amerykańskich rolników przed zagraniczną konkurencją poprzez zwiększenie ceł na niektóre towary zagraniczne. Miał również na celu oferowanie ochrony innym branżom przed zagranicznymi konkurentami.

Czy ustawa taryfowa Smoota-Hawleya spowodowała wielki kryzys?

Ustawa taryfowa Smoota-Hawleya nie spowodowała Wielkiego Kryzysu; jednak w tym czasie pogorszyło się warunki. Ustawa podwyższyła cła, co dodatkowo podkreśliło walczące kraje – w tym te zadłużone w USA – i spowodowało, że inne narody dopuściły się odwetu, nakładając własne cła. W rezultacie handel międzynarodowy znacznie się zmniejszył.

Czego obawiali się inwestorzy w wyniku ustawy taryfowej Smoota-Hawleya?

Inwestorzy obawiali się, że ustawa taryfowa Smoota-Hawleya spowoduje spadek cen. Ich obawy stały się rzeczywistością, skłaniając wielu do sprzedaży akcji w rekordowych ilościach.

Jak kraje europejskie zareagowały na taryfę Hawley Smoot

Narody europejskie bardzo nieprzychylnie odnosiły się do Taryfy Hawley Smoot. Taryfa Hawley Smoot skłoniła te kraje do nałożenia własnych ceł na towary zagraniczne, zwłaszcza te ze Stanów Zjednoczonych. Te cła odwetowe sparaliżowały handel międzynarodowy i pogorszyły warunki podczas Wielkiego Kryzysu.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Następca Hoovera, prezydent Franklin D. Roosevelt pracował nad obniżeniem ceł i otrzymał większe uprawnienia do negocjowania z głowami państw na mocy ustawy o wzajemnych umowach handlowych z 1934 r.

• Co najmniej 25 krajów odpowiedziało podniesieniem własnych ceł na towary amerykańskie.

• Ustawa Smoota-Hawleya została stworzona w celu ochrony amerykańskich rolników i innych branż przed zagranicznymi konkurentami.

• Światowy handel gwałtownie spadł, przyczyniając się do złych skutków Wielkiego Kryzysu.

• Ustawa Smoota-Hawleya podniosła cła na import zagraniczny do USA o około 20%.

• Przed podpisaniem ustawy ponad 1000 ekonomistów wezwało prezydenta Hoovera do jej zawetowania.