Teori Pertumbuhan Endogen

Apakah itu Teori Pertumbuhan Endogen?

Teori pertumbuhan endogen adalah teori ekonomi yang berpendapat bahawa pertumbuhan ekonomi dijana dari dalam sistem sebagai hasil langsung daripada proses dalaman. Secara lebih khusus, teori tersebut menyatakan bahawa peningkatan modal insan sesebuah negara akan membawa kepada pertumbuhan ekonomi melalui pembangunan bentuk teknologi baharu dan cara pengeluaran yang cekap dan berkesan.

Memahami Teori Pertumbuhan Endogen

Teori pertumbuhan endogen menawarkan perspektif baru tentang apa yang menghasilkan pertumbuhan ekonomi. Ia berhujah bahawa kadar kemakmuran yang berterusan dipengaruhi oleh proses dalaman seperti modal insan, inovasi**,** dan modal pelaburan , bukannya kuasa luar yang tidak terkawal, mencabar pandangan ekonomi neoklasik.

pertumbuhan endogen ahli ekonomi percaya bahawa peningkatan dalam produktiviti boleh dikaitkan secara langsung dengan inovasi yang lebih pantas dan lebih banyak pelaburan dalam modal insan. Oleh itu, mereka menyokong sektor institusi kerajaan dan swasta untuk memupuk inisiatif inovasi dan menawarkan insentif untuk individu dan perniagaan menjadi lebih kreatif, seperti pembiayaan penyelidikan dan pembangunan (R&D) dan hak harta intelek.

Ideanya ialah dalam ekologi berasaskan pengetahuan,. kesan limpahan daripada pelaburan dalam teknologi dan orang ramai terus menjana pulangan. Sektor berasaskan pengetahuan yang berpengaruh**,** seperti telekomunikasi, perisian dan industri berteknologi tinggi lain, memainkan peranan yang sangat penting di sini.

Prinsip utama kepada teori pertumbuhan endogen termasuk:

Keupayaan dasar kerajaan untuk meningkatkan kadar pertumbuhan negara jika ia membawa kepada persaingan yang lebih sengit dalam pasaran dan membantu merangsang inovasi produk dan proses.
Terdapat peningkatan pulangan mengikut skala daripada pelaburan modal,. terutamanya dalam infrastruktur dan pelaburan dalam pendidikan, kesihatan dan telekomunikasi.
Sektor pelaburan swasta dalam R&D merupakan sumber penting kemajuan teknologi.
Perlindungan hak harta dan paten adalah penting untuk menyediakan insentif untuk perniagaan dan usahawan untuk terlibat dalam R&D.
Pelaburan dalam modal insan adalah komponen penting pertumbuhan.
Dasar kerajaan harus menggalakkan keusahawanan sebagai satu cara untuk mencipta perniagaan baharu dan akhirnya sebagai sumber penting pekerjaan baharu, pelaburan dan inovasi selanjutnya.

Sejarah Teori Pertumbuhan Endogen

Teori pertumbuhan endogen muncul pada tahun 1980-an sebagai alternatif kepada teori pertumbuhan neoklasik. Ia mempersoalkan bagaimana jurang kekayaan antara negara maju dan negara kurang maju boleh berterusan jika pelaburan dalam modal fizikal seperti infrastruktur tertakluk kepada pulangan yang semakin berkurangan.

Ahli ekonomi Paul Romer mengemukakan hujah bahawa perubahan teknologi bukan sekadar hasil sampingan eksogen daripada perkembangan saintifik bebas. Beliau berusaha untuk membuktikan bahawa dasar kerajaan, termasuk pelaburan dalam R&D dan undang-undang harta intelek, membantu memupuk inovasi endogen dan memacu pertumbuhan ekonomi yang berterusan.

Romer sebelum ini mengadu bahawa penemuannya tidak diambil serius. Walau bagaimanapun, beliau telah dianugerahkan Hadiah Nobel dalam Ekonomi 2018 untuk kajiannya mengenai pertumbuhan ekonomi jangka panjang dan hubungannya dengan inovasi teknologi. Konsep beliau juga kerap dibincangkan oleh ahli politik apabila mereka membahaskan cara untuk merangsang ekonomi.

Kritikan terhadap Teori Pertumbuhan Endogen

Salah satu kritikan terbesar yang ditujukan kepada teori pertumbuhan endogen ialah mustahil untuk disahkan dengan bukti empirikal. Teori tersebut telah dituduh berdasarkan andaian yang tidak dapat diukur dengan tepat.

##Sorotan

Ia berpendapat bahawa peningkatan dalam produktiviti boleh dikaitkan secara langsung dengan inovasi yang lebih pantas dan lebih banyak pelaburan dalam modal insan daripada kerajaan dan institusi sektor swasta.
Teori pertumbuhan endogen mengekalkan bahawa pertumbuhan ekonomi adalah terutamanya hasil daripada kuasa dalaman, bukannya luaran.
Pandangan ini berbeza dengan ekonomi neoklasik.