Zużycie autonomiczne

Co to jest konsumpcja autonomiczna?

Konsumpcję autonomiczną definiuje się jako wydatki,. które konsumenci muszą ponosić, nawet jeśli nie mają do dyspozycji dochodu. Niektóre towary muszą zostać zakupione, niezależnie od tego, jakie dochody lub pieniądze posiada konsument w danym momencie. Gdy konsumentowi brakuje zasobów, płacenie za te potrzeby może zmusić go do pożyczenia lub uzyskania dostępu do pieniędzy, które wcześniej oszczędzał.

Zrozumienie autonomicznej konsumpcji

Nawet jeśli ktoś nie ma pieniędzy, nadal potrzebuje pewnych rzeczy, takich jak jedzenie, schronienie, narzędzia i opieka zdrowotna. Wydatków tych nie da się wyeliminować, niezależnie od ograniczonych dochodów osobistych, i w rezultacie są uważane za autonomiczne lub niezależne.

Konsumpcję autonomiczną można skontrastować z konsumpcją uznaniową,. terminem nadanym towarom i usługom, które konsumenci uważają za nieistotne, ale pożądane, jeśli ich dostępne dochody są wystarczające do ich zakupu.

Jeśli dochód konsumenta miałby zniknąć na jakiś czas, musiałby albo zanurzyć się w oszczędnościach, albo zwiększyć zadłużenie,. aby sfinansować niezbędne wydatki.

Poziom autonomicznej konsumpcji może się zmieniać w odpowiedzi na zdarzenia, które ograniczają lub eliminują źródła dochodu lub gdy dostępne oszczędności i opcje finansowania są niskie. Może to obejmować zmniejszenie rozmiaru domu, zmianę nawyków żywieniowych lub ograniczenie korzystania z niektórych narzędzi.

###Zapisywanie

Nieoszczędzanie,. przeciwieństwo oszczędzania, odnosi się do wydawania pieniędzy poza dostępny dochód. Można to osiągnąć, wchodząc na konto oszczędnościowe, biorąc zaliczki gotówkowe na karcie kredytowej lub zaciągając pożyczki na poczet przyszłych dochodów (poprzez chwilówkę lub zwykłą pożyczkę ).

Nazywane również oszczędnościami ujemnymi, deoszczędzanie można rozpatrywać na poziomie indywidualnym lub w większej skali ekonomicznej. Jeśli autonomiczne wydatki w obrębie społeczności lub populacji przekraczają skumulowany dochód włączonych jednostek, gospodarka ma ujemne oszczędności (i prawdopodobnie zadłuża się, aby sfinansować swoje wydatki).

Osoba nie musi doświadczać trudności finansowych, aby miało miejsce oszczędzanie. Na przykład dana osoba może mieć znaczne oszczędności na opłacenie ważnego wydarzenia życiowego, takiego jak ślub, aby wykorzystać zgromadzone środki na uznaniowy wydatek.

Rządy przeznaczają dostępne fundusze na obowiązkowe, autonomiczne wydatki lub wydatki uznaniowe. Obowiązkowe lub autonomiczne wydatki obejmują fundusze przeznaczone na określone programy i cele, które są uważane za niezbędne do prawidłowego funkcjonowania kraju, takie jak ubezpieczenie społeczne,. Medicare i Medicaid.

W przeciwieństwie do tego, uznaniowe fundusze mogą być kierowane na programy, które zapewniają wartość dla społeczeństwa, ale nie są uważane za krytyczne. Fundusze uznaniowe zazwyczaj wspierają programy związane z określonymi działaniami obronnymi, edukacją i programami transportowymi.

Zużycie autonomiczne vs. Zużycie indukowane

Różnica między konsumpcją autonomiczną a konsumpcją indukowaną polega na tym, że ta ostatnia powinna podlegać wahaniom w zależności od dochodu.

Konsumpcja indukowana to ta część wydatków, która zmienia się w zależności od poziomu dochodów do dyspozycji. Oczekuje się, że wraz ze wzrostem wartości dochodów do dyspozycji spowoduje podobny wzrost konsumpcji. Osoby w takiej sytuacji prawdopodobnie wydadzą więcej pieniędzy na bogate życie, dokonują większych zakupów i ponoszą większe wydatki.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Konsumpcja autonomiczna jest definiowana jako wydatki, które konsumenci muszą ponosić, nawet jeśli nie mają rozporządzalnych dochodów.

• Gdy konsumentowi brakuje środków, płacenie za swoje potrzeby może zmusić go do pożyczenia lub uzyskania dostępu do pieniędzy, które wcześniej oszczędzał.

• Wydatków tych nie da się wyeliminować, niezależnie od ograniczonych dochodów osobistych, i w rezultacie są one uważane za autonomiczne lub niezależne.