Europejska Unia Gospodarcza i Walutowa (UGW)

Czym jest Europejska Unia Gospodarcza i Walutowa (UGW)?

Europejska Unia Gospodarcza i Walutowa (UGW) łączy kilka państw członkowskich Unii Europejskiej ( UE ) w spójny system gospodarczy. Jest następcą Europejskiego Systemu Walutowego ( EMS ). Należy zauważyć, że istnieje różnica między 19-członkową Europejską Unią Gospodarczą i Walutową (UGW) a większą Unią Europejską (UE), która ma 27 państw członkowskich.

Nazywana również strefą euro,. Europejska Unia Gospodarcza i Walutowa (UGW) to dość szeroki parasol, pod którym uchwalono grupę polityk mających na celu konwergencję gospodarczą i wolny handel między państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Rozwój UGW nastąpił w trzecim, trójfazowym procesie, z fazą inicjującą przyjęcie wspólnej waluty euro w miejsce dawnych walut krajowych. Zostało to uzupełnione przez wszystkich początkowych członków UE z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Danii, które zrezygnowały z przyjęcia euro. Wielka Brytania opuściła następnie UGW w 2020 r. po referendum w sprawie Brexitu.

Historia Europejskiej Unii Walutowej (UGW)

Pierwsze próby stworzenia Europejskiej Unii Gospodarczej i Walutowej rozpoczęły się po I wojnie światowej. We wrześniu. 9, 1929, Gustav Stresemann na zgromadzeniu Ligi Narodów zapytał: "Gdzie jest europejska waluta, europejska pieczęć, której potrzebujemy?" Szlachetna retoryka Stresemanna szybko stała się jednak szaleństwem, gdy niewiele ponad miesiąc później krach na Wall Street w 1929 r. oznaczał symboliczny początek Wielkiego Kryzysu,. który nie tylko zniweczył rozmowy o wspólnej walucie, ale także podzielił Europę politycznie i utorował drogę na II wojnę światową.

Nowoczesna historia UGW została na nowo rozpalona przemówieniem wygłoszonym 9 maja 1950 r. przez ówczesnego francuskiego ministra spraw zagranicznych Roberta Schumana, które później nazwano Deklaracją Schumana. Schuman przekonywał, że jedynym sposobem na zapewnienie pokoju w Europie, dwukrotnie rozdartej w ciągu trzydziestu lat przez wyniszczające wojny, jest związanie Europy jako jednego podmiotu gospodarczego: „Łączenie produkcji węgla i stali… zmieni losy tych regionów, które od dawna poświęcają się produkcji amunicji wojennej, której były najczęstszymi ofiarami”. Jego przemówienie doprowadziło do traktatu paryskiego w 1951 r., który utworzył Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS) między sygnatariuszami traktatów Belgią, Francją, Niemcami, Włochami, Luksemburgiem i Holandią.

EWWiS została skonsolidowana na mocy traktatów rzymskich w Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG). Traktat paryski nie był traktatem trwałym i miał wygasnąć w 2002 roku. Aby zapewnić trwalszą unię, politycy europejscy zaproponowali w latach 60. i 70. plany, w tym Plan Wernera, ale na całym świecie, destabilizujące wydarzenia gospodarcze, takie jak zakończenie porozumienie walutowe z Bretton Woods oraz szok naftowy i inflacyjny lat 70. opóźniły podjęcie konkretnych kroków w kierunku integracji europejskiej.

W 1988 r. Jacques Delors, przewodniczący Komisji Europejskiej, został poproszony o zwołanie komitetu ad hoc prezesów banków centralnych państw członkowskich w celu zaproponowania konkretnego planu dalszej integracji gospodarczej. Raport Delorsa doprowadził do powstania Traktatu z Maastricht w 1992 roku. Traktat z Maastricht był odpowiedzialny za ustanowienie Unii Europejskiej.

Jednym z priorytetów Traktatu z Maastricht była polityka gospodarcza i konwergencja gospodarek państw członkowskich UE. Tak więc traktat ustanowił harmonogram tworzenia i wdrażania UGW. UGW miała obejmować wspólną unię gospodarczą i walutową, centralny system bankowy i wspólną walutę.

W 1998 roku utworzono Europejski Bank Centralny (EBC), a pod koniec roku ustaliły się kursy wymiany między walutami państw członkowskich, co było preludium do powstania waluty euro,. która weszła do obiegu w 2002 roku.

Kryteria konwergencji dla krajów zainteresowanych przystąpieniem do UGW obejmują rozsądną stabilność cen, zrównoważone i odpowiedzialne finanse publiczne, rozsądne i odpowiedzialne stopy procentowe oraz stabilne kursy walutowe.

Europejska unia walutowa i kryzys europejskiego zadłużenia państwowego

Przyjęcie euro zabrania elastyczności monetarnej, tak aby żaden zaangażowany kraj nie mógł drukować własnych pieniędzy, aby spłacić dług publiczny lub deficyt,. ani konkurować z innymi walutami europejskimi. Z drugiej strony europejska unia walutowa nie jest unią fiskalną, co oznacza, że różne kraje mają różne struktury podatkowe i priorytety w zakresie wydatków. w rezultacie wszystkie państwa członkowskie mogły zaciągać pożyczki w euro o niskich stopach procentowych w okresie przed światowym kryzysem finansowym, ale rentowność obligacji nie odzwierciedlała różnej wiarygodności kredytowej krajów członkowskich.

Grecja jako przykład wyzwań w UGW

Było kilka epizodów z różnymi krajami członkowskimi, które spowodowały stres dla stabilności i przyszłości wspólnej waluty. Być może Grecja stanowi najbardziej głośny przykład wyzwań w UGW. Grecja ujawniła w 2009 r., że od czasu przyjęcia euro w 2001 r. zaniżała dotkliwość swojego deficytu, a kraj ten przeżył jeden z najgorszych kryzysów gospodarczych w najnowszej historii. Grecja zaakceptowała dwa pakiety ratunkowe od UE w ciągu pięciu lat, a przed opuszczeniem UGW przyszłe pakiety ratunkowe będą konieczne, aby Grecja nadal spłacała wierzycieli.

Początkowy deficyt Grecji był spowodowany brakiem odpowiednich dochodów podatkowych,. w połączeniu z rosnącą stopą bezrobocia. Obecna stopa bezrobocia w Grecji w kwietniu 2019 r. wynosi 18%. W lipcu 2015 r. greccy urzędnicy ogłosili kontrolę kapitału i święto bankowe oraz ograniczyli liczbę euro, które można było usuwać dziennie.

UE postawiła Grecji ultimatum: zaakceptuj rygorystyczne środki oszczędnościowe,. które zdaniem wielu Greków spowodowały kryzys, albo opuść UGW. 5 lipca 2015 r. Grecja zagłosowała za odrzuceniem środków oszczędnościowych UE, co wywołało spekulacje, że Grecja może wyjść z UGW. Krajowi grozi teraz albo załamanie gospodarcze, albo zdecydowane wyjście z EMU i powrót do dawnej waluty, drachmy.

Do minusów powrotu Grecji do drachmy należy zaliczyć możliwość ucieczki kapitału i nieufność do nowej waluty poza Grecję. Koszt importu, od którego Grecja jest bardzo uzależniona, drastycznie wzrósłby w miarę spadku siły nabywczej drachmy w stosunku do euro. Nowy grecki bank centralny może ulec pokusie drukowania pieniędzy w celu utrzymania podstawowych usług, co może doprowadzić do poważnej inflacji lub, w najgorszym przypadku, hiperinflacji. Pojawią się czarne rynki i inne oznaki upadku gospodarki. Z drugiej strony ryzyko zarażenia może być ograniczone, ponieważ gospodarka grecka stanowi zaledwie 2% gospodarki strefy euro.

Z drugiej strony, jeśli grecka gospodarka odbije się lub rozkwitnie po wyjściu z EMU i narzuconych przez Europę oszczędności, inne kraje, takie jak Włochy, Hiszpania i Portugalia, mogą zakwestionować ciasne oszczędności w strefie euro, a także zostać skłonione do opuszczenia EMU.

Od 2020 r. Grecja pozostaje w UGW, choć w Niemczech narastają nastroje antygreckie, co może przyczynić się do narastania napięć w UE i UGW.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Decyzja o utworzeniu UGW została przyjęta przez Radę Europejską w holenderskim mieście Maastricht w grudniu 1991 roku, a później została zapisana w Traktacie o Unii Europejskiej (Traktacie z Maastricht).

• 2002 rok to wprowadzenie wspólnej waluty euro, która ostatecznie zastąpiła waluty narodowe większości państw członkowskich UE.

• Europejska Unia Gospodarcza i Walutowa (UGW) obejmuje koordynację polityki gospodarczej i fiskalnej, wspólną politykę monetarną oraz wspólną walutę euro wśród 19 krajów strefy euro.