Eurodolar

Co to jest eurodolar?

Termin eurodolar odnosi się do depozytów denominowanych w dolarach amerykańskich w bankach zagranicznych lub w zagranicznych oddziałach banków amerykańskich. Ponieważ są utrzymywane poza Stanami Zjednoczonymi, eurodolary nie podlegają regulacjom Rady Rezerwy Federalnej,. w tym wymogom dotyczącym rezerwy. Depozyty w dolarach niepodlegające amerykańskim regulacjom bankowym były pierwotnie utrzymywane prawie wyłącznie w Europie (stąd nazwa eurodolar). Obecnie są one również szeroko przechowywane w oddziałach zlokalizowanych na Bahamach i Kajmanach.

Zrozumienie eurodolara

Fakt, że rynek eurodolara jest stosunkowo wolny od regulacji, oznacza, że takie depozyty mogą płacić wyższe oprocentowanie. Ich lokalizacja na morzu sprawia, że są narażeni na ryzyko polityczne i gospodarcze w kraju ich zamieszkania; jednak większość oddziałów, w których przechowywane są depozyty, znajduje się w bardzo stabilnych lokalizacjach.

Rynek eurodolara jest jednym z głównych międzynarodowych rynków kapitałowych na świecie. Wymagają stałej podaży deponentów lokujących swoje pieniądze w zagranicznych bankach. Te eurodolarowe banki mogą mieć problemy z płynnością w przypadku spadku podaży depozytów.

Depozyty z dnia na dzień do tygodnia są wyceniane na podstawie stawki funduszy federalnych. Ceny dla dłuższych terminów zapadalności są oparte na odpowiedniej stawce międzybankowej London Interbank Offered Rate (LIBOR). Depozyty w eurodolarach są dość duże; są one dokonywane przez profesjonalnych kontrahentów na kwotę co najmniej 100 000 USD i generalnie na ponad 5 milionów USD. Nierzadko bank przyjmuje pojedynczy depozyt w wysokości 500 milionów dolarów lub więcej na rynku overnight. Badanie Banku Rezerwy Federalnej z 2014 r. wykazało średni dzienny obrót na rynku wynoszący 140 miliardów dolarów.

Większość transakcji na rynku eurodolara to transakcje overnight, co oznacza, że zapadają w następnym dniu roboczym. W weekendy i święta transakcja z dnia na dzień może trwać nawet cztery dni. Transakcje zwykle rozpoczynają się w tym samym dniu, w którym są wykonywane, a pieniądze są wpłacane między bankami za pośrednictwem systemów Fedwire i CHIPS. Transakcje w eurodolara z terminem zapadalności powyżej sześciu miesięcy są zwykle dokonywane jako certyfikaty depozytowe (CD), dla których istnieje również ograniczony rynek wtórny.

Historia eurodolara

Rynek eurodolara sięga okresu po II wojnie światowej. Znaczna część Europy została zniszczona przez wojnę, a Stany Zjednoczone zapewniły fundusze poprzez Plan Marshalla na odbudowę kontynentu. Doprowadziło to do szerokiego obiegu dolarów za granicą i rozwoju odrębnego, mniej regulowanego rynku depozytów tych funduszy. W przeciwieństwie do krajowych depozytów amerykańskich, fundusze nie podlegają wymogom rezerwowym Banku Rezerwy Federalnej. Nie są również objęte ubezpieczeniem FDIC. Skutkuje to wyższymi stopami procentowymi dla eurodolarów.

Wiele amerykańskich banków ma oddziały offshore, zwykle na Karaibach, za pośrednictwem których przyjmują depozyty w eurodolara. Na rynku aktywne są również banki europejskie. Transakcje dla karaibskich oddziałów amerykańskich banków są zazwyczaj przeprowadzane przez handlowców fizycznie znajdujących się w amerykańskich salonach transakcyjnych, a pieniądze są pożyczane na finansowanie operacji krajowych i międzynarodowych.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Rynek eurodolara jest jednym z największych rynków kapitałowych na świecie i składa się z zaawansowanych instrumentów finansowych.

• Eurodolary odnoszą się do kont denominowanych w dolarach w bankach zagranicznych lub zagranicznych oddziałach banków amerykańskich.