Doktryna prawdziwych rachunków

Jaka jest doktryna prawdziwych rachunków?

Doktryna realnych bonów odnosi się do normy, w której waluta jest emitowana w zamian za dług krótkoterminowy, ale z dyskontem.

Zrozumienie doktryny prawdziwych rachunków

Zgodnie z doktryną realnych rachunków ograniczanie banków do emisji wyłącznie lub przede wszystkim pieniądza odpowiednio zabezpieczonego aktywami o jednakowej wartości nie przyczyni się do inflacji. Zwolennicy teorii ilości natomiast argumentują, że każdy wzrost podaży pieniądza prowadzi do inflacji. Doktryna realnych bonów jest powszechnie określana jako prosta transakcja pomiędzy bankiem a przedsiębiorstwem, której efektem jest emisja pieniądza do gospodarki.

Na przykład dostawca części sprzedaje producentowi gadżety o wartości 10 000 USD wraz z fakturą z terminem płatności w ciągu 90 dni. Producent zgadza się na te warunki, ponieważ zamierza produkować i sprzedawać widżety w ciągu 90 dni. W efekcie dostawca stworzył papier komercyjny ("prawdziwy rachunek", który nie jest zabezpieczony, ale w procesie reprezentuje dobra materialne) o wartości 10 000 USD. Zamiast czekać na zapłatę, dostawca części może sprzedać papier bankowi po obecnej, zdyskontowanej wartości, powiedzmy 9800 USD. Bank spienięża papier, a następnie pobiera rachunek w pełnej wartości.

Początki i debata polityczna

Jako teoria ekonomiczna, doktryna rzeczywistych rachunków wyewoluowała z XVIII-wiecznej myśli ekonomicznej, takiej jak Bogactwo narodów Adama Smitha. Smith zasugerował, że prawdziwe rachunki są rozsądnym atutem, który banki komercyjne kupują i przechowują. Doktryna jest często częścią szerszej debaty na temat odpowiedniej roli banków centralnych w zarządzaniu podażą pieniądza. Wielu ekonomistów twierdzi na przykład, że niedawno utworzona Rezerwa Federalna zbyt ściśle trzymała się doktryny realnych rachunków, przyczyniając się do Wielkiego Kurczenia się i Wielkiego Kryzysu w latach 1929-1932.

Doktryna jest najbardziej krytykowana przez ekonomistów opowiadających się za wolną bankowością, którzy twierdzą, że rząd nie powinien być zaangażowany w zarządzanie podażą pieniądza, a otwarta konkurencja komercyjna zapewnia optymalną stabilizację kreacji pieniądza. Chociaż wielu ekonomistów znajduje błąd w doktrynie i uważa ją za zdyskredytowaną, nie ma zgody co do tego, który alternatywny system jest najbardziej efektywny.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Doktryna wolnego rachunku jest najczęściej krytykowana przez ekonomistów sprzyjających wolnej bankowości, którzy twierdzą, że rządy nie powinny zarządzać podażą pieniądza i że otwarta konkurencja komercyjna jest najlepszym sposobem na stabilizację kreacji pieniądza.

• Jego początki sięgają XVIII-wiecznej myśli ekonomicznej.

• Doktryna realnych bonów odnosi się do doktryny, w której realne bony sprzedawane bankom służą do zwiększenia podaży pieniądza w gospodarce.