Robert E. Lucas Jr.
Robert Emerson Lucas Jr. jest ekonomistą New Classical na Uniwersytecie w Chicago, znanym ze swojej wybitnej roli w rozwijaniu mikroekonomicznych podstaw makroekonomii opartych na racjonalnych oczekiwaniach.
Dr Lucas otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii w 1995 roku za wkład w teorię racjonalnych oczekiwań.
Wczesne życie i edukacja
Robert E. Lucas Jr. urodził się 15 września 1937 r. jako najstarsze dziecko Roberta Emersona Lucasa seniora i Jane Templeton Lucas w Yakima w stanie Waszyngton. Lucas otrzymał tytuł Bachelor of Arts in History na Uniwersytecie w Chicago w 1959 roku. początkowo studiował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, po czym wrócił do Chicago z powodów finansowych. W 1964 obronił doktorat. w ekonomii.
Początkowo wierzył, że jego życie akademickie będzie koncentrować się wokół historii, a studia ekonomiczne kontynuował dopiero po dojściu do wniosku, że ekonomia jest prawdziwą siłą napędową historii. Co ważne, Lucas twierdził, że studiował ekonomię z „marksistowskiego” punktu widzenia, w tym sensie, że Marks wierzył, że ogromne, bezosobowe siły, które napędzają historię, są w dużej mierze kwestią ekonomii.
Lucas został profesorem na Carnegie Mellon University w Graduate School of Industrial Administration, po czym powrócił na University of Chicago w 1975 roku. Obecnie jest emerytowanym profesorem University of Chicago.
Wybitne osiągnięcia
Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, dr Lucas jest najbardziej znany ze swojego wkładu w makroekonomię, w tym rozwoju nowej klasycznej szkoły makroekonomii i krytyki Lucasa.
Lucas spędził większość swojej kariery akademickiej na badaniu implikacji teorii racjonalnych oczekiwań w makroekonomii. Wniósł także ważny wkład w teorie wzrostu gospodarczego.
Nagrody i wyróżnienia
W 1995 roku Lucas otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za opracowanie teorii racjonalnych oczekiwań.
Teoria racjonalnych oczekiwań
Lucas zbudował swoją karierę w oparciu o ideę, że ludzie w gospodarce formułują racjonalne oczekiwania co do przyszłych wydarzeń i wpływu polityki makroekonomicznej. W artykule z 1972 roku włączył ideę racjonalnych oczekiwań, aby rozszerzyć teorię Friedmana - Phelpsa o długoterminowej pionowej krzywej Phillipa. Pionowa krzywa Phillipsa oznacza, że ekspansywna polityka monetarna spowoduje wzrost inflacji,. nie pobudzając gospodarki.
Lucas argumentował, że jeśli (jak zakłada się w mikroekonomii) ludzie w gospodarce są racjonalni, to tylko nieoczekiwane zmiany w podaży pieniądza będą miały wpływ na produkcję i zatrudnienie; w przeciwnym razie ludzie będą po prostu racjonalnie ustalać swoje żądania płacowe i cenowe zgodnie ze swoimi oczekiwaniami przyszłej inflacji, gdy tylko ogłoszona zostanie polityka monetarna, która będzie miała wpływ tylko na ceny i stopy inflacji.
Tak więc (według Friedmana i Phelpsa) krzywa Phillipsa jest nie tylko pionowa w długim okresie, ale także pionowa w krótkim okresie, z wyjątkiem sytuacji, gdy decydenci monetarni mogą wykonywać niezapowiedziane, nieprzewidywalne lub naprawdę zaskakujące ruchy, których uczestnicy rynku nie są w stanie przewidzieć.
Krytyka Lucasa
Dr Lucas opracował również Krytykę Lucasa tworzenia polityki gospodarczej, która utrzymuje, że relacje między zmiennymi ekonomicznymi obserwowanymi w danych z przeszłości lub oszacowanymi przez modele makroekonometryczne nie są wiarygodne dla tworzenia polityki gospodarczej, ponieważ ludzie racjonalnie dostosowują swoje oczekiwania i zachowania w oparciu o zrozumienie wpływ polityki gospodarczej.
Oczekiwania dotyczące warunków ekonomicznych i polityki, które ukształtowały zachowania konsumentów, biznesu i inwestorów w okresach, z których pochodzą dane z przeszłości, często nie zostaną utrzymane, gdy zmienią się warunki i polityka.
Oznacza to, że decydenci ekonomiczni nie mogą wiarygodnie zarządzać gospodarką poprzez majstrowanie przy kluczowych zmiennych, takich jak podaż pieniądza lub stopy procentowe, ponieważ działanie to zmienia również relacje między tymi zmiennymi a zmiennymi, które reprezentują docelowe wyniki, takie jak: PKB lub stopy bezrobocia. W ten sposób Krytyka Lucasa sprzeciwia się aktywnej polityce makroekonomicznej ukierunkowanej na zarządzanie gospodarką.
Inne składki
Lucas wniósł także wkład w teorię endogenicznego wzrostu oraz unifikację teorii wzrostu (która dotyczyła głównie wzrostu w gospodarkach rozwiniętych) z ekonomią rozwoju (stosowaną w gospodarkach słabiej rozwiniętych).
Jego wkład obejmuje model Lucasa-Uzawy, który wyjaśnia długoterminowy wzrost gospodarczy jako zależny od akumulacji kapitału ludzkiego, oraz paradoks Lucasa, w którym pyta się, dlaczego kapitał nie wydaje się napływać do regionów świata, w których jest stosunkowo mało kapitału (a tym samym otrzymuje wyższą stopę zwrotu), jak przewidywała neoklasyczna teoria wzrostu.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Jest również znany z modelu Lucasa-Uzawy, który wyjaśnia długoterminowy wzrost gospodarczy jako zależny od akumulacji kapitału ludzkiego, oraz paradoksu Lucasa, w którym pyta się, dlaczego kapitał nie wydaje się napływać do regionów, w których jest stosunkowo mało kapitału, jak wzrost neoklasyczny przewidywała teoria.
Lucas otrzymał Nagrodę Nobla w 1995 roku za wkład w teorię ekonomii.
Jego wkład w teorię wzrostu endogenicznego i unifikującą teorię wzrostu również był godny uwagi.
Dr Lucas jest najbardziej znany z opracowania teorii racjonalnych oczekiwań i tytułowej Krytyki polityki makroekonomicznej Lucasa.
Dr Robert E. Lucas Jr. jest ekonomistą New Classical i wieloletnim profesorem na Uniwersytecie w Chicago.
