Teoria preferencji czasowych
Jaka jest interesująca teoria preferencji czasowych?
Teoria zainteresowania preferencji czasowej, znana również jako teoria zainteresowania agio lub austriacka teoria odsetek, wyjaśnia stopy procentowe w kategoriach preferencji ludzi do wydawania pieniędzy w teraźniejszości w stosunku do przyszłości.
Teoria ta została rozwinięta przez ekonomistę Irvinga Fishera w „Teorii odsetek, określonej przez niecierpliwość w wydawaniu dochodu i możliwość inwestowania”. Opisał odsetki jako cenę czasu i „wskaźnik preferencji społeczności dla dolara teraźniejszości w stosunku do dolara przyszłych dochodów”.
Jak działa teoria odsetek według preferencji czasowych
Inne teorie, oprócz teorii preferencji czasowej, zostały opracowane w celu wyjaśnienia stóp procentowych. Klasyczna teoria wyjaśnia zainteresowanie w kategoriach podaży i popytu kapitału. Popyt na kapitał jest napędzany przez inwestycje, a podaż kapitału jest napędzana przez oszczędności. Stopy procentowe ulegają wahaniom, osiągając ostatecznie poziom, w którym podaż kapitału pokrywa popyt na kapitał.
Z drugiej strony teoria preferencji płynności zakłada, że ludzie wolą płynność i muszą być nakłaniani do jej rezygnacji. Stopa procentowa ma na celu zachęcić ludzi do rezygnacji z części płynności. Im dłużej są zobowiązani do rezygnacji, tym wyższe musi być oprocentowanie. W związku z tym oprocentowanie np. obligacji 10-letnich jest zazwyczaj wyższe niż oprocentowania obligacji dwuletnich.
Neoklasyczne poglądy na interesującą teorię preferencji czasowych
Neoklasyczne poglądy Irvinga Fishera na temat teorii preferencji czasowej stanowią, że preferencja czasowa odnosi się do funkcji użyteczności jednostki lub zakresu, w jakim mierzy się wartość lub wartość dóbr, oraz tego, w jaki sposób jednostka waży kompromis w użyteczności między teraźniejszością. konsumpcja i konsumpcja w przyszłości. Fisher uważa, że jest to funkcja subiektywna i egzogeniczna. Konsumenci, którzy wybierają między wydawaniem a oszczędzaniem, reagują na różnicę między własnym subiektywnym poczuciem zniecierpliwienia do wydawania lub ich subiektywną stopą preferencji czasowej a rynkową stopą procentową i odpowiednio dostosowują swoje zachowania związane z wydawaniem i oszczędzaniem.
Według Fishera subiektywna stopa preferencji czasowej zależy od indywidualnych wartości i sytuacji; osoba o niskich dochodach może mieć większą preferencję czasową, woląc wydać teraz, ponieważ wie, że przyszłe potrzeby utrudnią oszczędzanie; w międzyczasie rozrzutnik może mieć mniejszą preferencję czasową, woląc oszczędzać teraz, ponieważ nie ma obawy o przyszłe potrzeby.
Myśliciele austriaccy o teorii preferencji czasowej
Austriacki ekonomista Eugen von Böhm-Bawerk, który przedstawił tę teorię w swojej książce Capital and Interest, uważa, że wartość dóbr maleje wraz ze wzrostem czasu potrzebnego na ich ukończenie, nawet jeśli ich ilość, jakość i natura pozostaje taka sama. Böhm-Bawerk wymienia trzy przyczyny nieodłącznej różnicy w wartości między obecnymi a przyszłymi dobrami: tendencja, w zdrowej gospodarce, do wzrostu podaży dóbr w czasie; skłonność konsumentów do niedoceniania swoich przyszłych potrzeb; oraz preferencje przedsiębiorców do rozpoczynania produkcji z obecnie dostępnych materiałów, zamiast czekania na pojawienie się przyszłych towarów.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Teoria oprocentowania preferencji czasowej, zwana również teorią zainteresowania agio, pomaga wyjaśnić wartość pieniądza w czasie.
Inne teorie, jak teoria klasyczna, tłumaczą stopy procentowe w inny sposób.
Ta teoria głosi, że ludzie wolą wydawać dziś i oszczędzać na później, aby stopy procentowe zawsze były dodatnie - co oznacza, że dolar dzisiaj jest cenniejszy niż dolar w przyszłości.
