Zasiłek dla bezrobotnych

Co to jest zasiłek dla bezrobotnych?

Zasiłek dla bezrobotnych jest wypłacany przez państwo bezrobotnym pracownikom, którzy stracili pracę z powodu zwolnień lub redukcji zatrudnienia. Ma on na celu zapewnienie źródła dochodu bezrobotnym do czasu znalezienia przez nich zatrudnienia. Aby kwalifikować się do zasiłku dla bezrobotnych, muszą być spełnione określone kryteria, takie jak przepracowanie przez minimalny określony okres i aktywne poszukiwanie pracy.

Zasiłek dla bezrobotnych, zazwyczaj wypłacany w formie czeku dla bezrobotnych lub depozytu bezpośredniego, zapewnia częściowe zastąpienie dochodu przez określony czas lub do czasu znalezienia przez pracownika zatrudnienia, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Jest również znany jako „zasiłki dla bezrobotnych” lub „ubezpieczenie na wypadek bezrobocia”.

Zrozumienie odszkodowania dla bezrobotnych

Zasiłek dla bezrobotnych wypłaca wiele krajów rozwiniętych i niektóre gospodarki rozwijające się. W Stanach Zjednoczonych systemem zasiłków dla bezrobotnych zarządzają wspólnie rząd federalny i rząd poszczególnych stanów. Świadczenia są oparte na procentach średniego wynagrodzenia pracownika z ostatnich 52 tygodni, a ich obliczenia mogą się różnić w zależności od stanu.

Świadczenia są zazwyczaj wypłacane przez rządy stanowe, finansowane w dużej mierze ze stanowych i federalnych podatków od wynagrodzeń płaconych przez pracodawców. Większość stanów zapewnia świadczenia przez 26 tygodni, choć czas ten różni się w zależności od stanu i może wynosić od 12 do 30 tygodni. Przedłużenia są możliwe w okresach wysokiego bezrobocia.

Wymogi dotyczące odszkodowań dla bezrobotnych

Jak wspomniano powyżej, zarówno rząd federalny, jak i poszczególne stany zarządzają ubezpieczeniem na wypadek bezrobocia w Stanach Zjednoczonych.

Wymagania różnią się w zależności od stanu pod względem sposobu określania świadczeń. Na przykład, aby kwalifikować się w Nowym Jorku, musisz pracować i otrzymywać wynagrodzenie w dwóch kwartałach kalendarzowych, otrzymać co najmniej 2600 USD w jednym kwartale kalendarzowym, a łączne wynagrodzenie wypłacone Tobie musi być co najmniej 1,5-krotnością kwoty wypłaconej ty w swoim wysokim kwartale. Minimalna zasiłek wynosi 104 USD tygodniowo, a maksymalna 504 USD tygodniowo.

Nowy Jork i wiele innych stanów zrezygnowało z siedmiodniowego okresu oczekiwania na świadczenia dla osób, które są bez pracy z powodu zamknięcia lub kwarantanny koronawirusa (COVID-19).

Programy dla bezrobotnych związane z COVID-19

27 marca 2020 r. prezydent Trump podpisał pakiet stymulacji kryzysowej koronawirusa o wartości 2 bilionów dolarów, zwany Ustawą o pomocy, pomocy i bezpieczeństwie ekonomicznym koronawirusa (CARES). Przejściowo rozszerzył świadczenia z tytułu ubezpieczenia na wypadek bezrobocia poprzez trzy inicjatywy:

• Program pomocy dla bezrobotnych na wypadek pandemii

• Federalny program odszkodowań dla bezrobocia pandemicznego

• Program odszkodowań dla bezrobotnych w sytuacji kryzysowej pandemii

Oto krótkie podsumowanie ich porównania:

TTT

Prezydent Joe Biden podpisał amerykański plan ratunkowy, pakiet stymulacyjny o wartości 1,9 biliona dolarów 11 marca 2021 r., który przyniósł dodatkowe korzyści Amerykanom z powodu pandemii COVID-19. Ustawa przedłużyła zasiłki dla bezrobotnych dla tych, którzy stracili pracę z powodu pandemii od 14 marca 2021 do września. 6, 2021. Nowe prawo przedłużyło PUA o dodatkowe 29 tygodni z 50 do 79 tygodni. Zwiększyło to również korzyści PEUC z 24 do 53 tygodni.

Wszystkie zasiłki dla bezrobotnych i odszkodowania związane z pandemią zakończyły się we wrześniu. 6, 2021.

Historia odszkodowań dla bezrobotnych

Pierwszy system zasiłków dla bezrobotnych został wprowadzony w Wielkiej Brytanii wraz z ustawą o ubezpieczeniach społecznych z 1911 r. pod rządami Partii Liberalnej HH Asquitha. Środki te miały na celu przeciwdziałanie rosnącemu śladowi Partii Pracy wśród klasy robotniczej kraju.

Ustawa o ubezpieczeniach społecznych dała brytyjskim klasom pracującym system składek ubezpieczeniowych na wypadek choroby i bezrobocia; jednak ma zastosowanie tylko do pracowników najemnych. Rodziny pracowników najemnych i osób uzyskujących dochody pozapłacowe musiały liczyć na inne źródła wsparcia. Komuniści – którzy sądzili, że takie ubezpieczenie uniemożliwi robotnikom rozpoczęcie rewolucji – skrytykowali korzyści, ale pracodawcy i torysi postrzegali to jako „zło konieczne”.

Brytyjski system zasiłków dla bezrobotnych opierał się na zasadach aktuarialnych i był finansowany ze stałej kwoty wpłacanej przez pracowników, pracodawców i podatników. Po tygodniu bezrobocia pracownikowi przysługiwało prawo do otrzymywania siedmiu szylingów tygodniowo przez maksymalnie 15 tygodni w roku. Jednak świadczenia były ograniczone do określonych branż, które miały bardziej zmienne wymagania dotyczące zatrudnienia, takich jak przemysł stoczniowy, i nie przewidywały żadnych osób pozostających na utrzymaniu. Do 1913 roku w ramach brytyjskiego programu zasiłków dla bezrobotnych zapewniono około 2,5 miliona ludzi.

W Stanach Zjednoczonych odszkodowanie dla bezrobotnych rozpoczęło się na poziomie stanowym, kiedy Wisconsin uchwaliło je w 1932 r., aby złagodzić skutki Wielkiego Kryzysu. W 1935 roku prezydent Franklin D. Roosevelt podpisał ustawę o ubezpieczeniach społecznych i ustanowił ją w całym kraju. Początkowo z ubezpieczenia zwolnieni byli pracodawcy zatrudniający mniej niż ośmiu pracowników. Liczba ta spadła do czterech w 1954 r., a w 1970 r. do jednego.

Uwagi specjalne

System ten nazywa się w Kanadzie Ubezpieczeniem Zatrudnienia (EI) i jest finansowany ze składek opłacanych zarówno przez pracodawców, jak i pracowników. Pierwszy krajowy system bezrobocia w Kanadzie został ustanowiony w 1940 r. na mocy ustawy o ubezpieczeniu od bezrobocia, również pod wpływem skutków Wielkiego Kryzysu.

Ustawa została rozszerzona i zliberalizowana w 1971 r. i ostatecznie zastąpiona w 1996 r. ustawą o ubezpieczeniach pracowniczych, która zmieniła nazwę programu, aby podkreślić, że jego celem jest promowanie zatrudnienia, a nie wspieranie bezrobocia.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Odszkodowanie jest zazwyczaj wypłacane w formie czeku dla bezrobotnych lub poprzez bezpośrednią wpłatę.

• Zasiłek dla bezrobotnych to świadczenie wypłacane osobom, które niedawno straciły pracę nie z własnej winy, na przykład z powodu zwolnienia lub zamknięcia firmy.

• Zasiłki dla bezrobotnych są często obliczane jako procent średniego wynagrodzenia wnioskodawcy z ostatnich 52 tygodni.

• Każdy stan ustala własne wymagania i zasady dotyczące zasiłków dla bezrobotnych.

• Świadczenia związane z ulgą w pandemii zakończyły się we wrześniu. 6, 2021.