Tryggingafræðilegur grundvöllur bókhalds
Hver er tryggingafræðilegur grundvöllur bókhalds?
Tryggingafræðilegur grundvöllur bókhalds er aðferð sem oft er notuð við að reikna út reglubundnar greiðslur sem fyrirtæki þarf að inna af hendi til að fjármagna lífeyrisgreiðslur starfsmanna. Tryggingafræðilegur grundvöllur kveður á um að heildariðgjöld frá félaginu að viðbættum fjárfestingarávöxtun lífeyriseigna skuli samsvara tilskildu árlegu framlagi úr lífeyrissjóði.
Að skilja tryggingafræðilegan grundvöll bókhalds
Tryggingafræðilegur grundvöllur bókhalds fylgir grunnforsendum hvers kyns tryggingafræðilegs ferlis að því leyti að kostnaður og ávinningur verða að vera jafnir. Bókhald lífeyris felur í sér forsendur beggja vegna jöfnunnar.
Gera þarf forsendur fyrir eftirfarandi þáttum:
Áætlaður fjöldi ára sem líklegt er að starfsmenn starfi.
Hraðinn sem gert er ráð fyrir að laun hækki í framtíðinni.
Ávöxtunarkrafa áætlunareigna.
Afsláttarhlutfallið sem notað er fyrir framtíðarbætur.
Þegar farið er yfir reikningsskil fyrirtækis ættu fjárfestar að taka eftir því hvort fyrirtækið sé árásargjarnt eða íhaldssamt í þessum forsendum.
Til dæmis, ef fyrirtæki notar mjög háa ávöxtun á kerfiseignir sínar, mun það draga úr núverandi kostnaði við að fjármagna lífeyrisáætlun sína. Upplýsingar um lífeyrisiðgjöld og eignir er að finna í ársfjórðungs- og ársskýrslum félagsins til verðbréfaeftirlitsins (SEC).
Tryggingafræðilegur grundvöllur reikningsskilaaðferðar er framkvæmdur af tryggingafræðilegum reikningum ; tölfræðingar sem nota formúlur sem eru notaðar á tölfræðilegar upplýsingar í samræmi við almennt viðurkenndar reikningsskilareglur (GAAP) til að ákvarða líkurnar á að ákveðin atburðaráhætta eigi sér stað á tilteknu tímabili.
Þessir endurskoðendur safna og meta gögn, þar á meðal upplýsingar um fjármál og lífsstíl, og veita síðan leiðbeiningar sem gera fyrirtækinu kleift að taka fjárfestingarákvarðanir sem helst halda reikningnum vel fjármagnaðan og fyrirtækinu í góðri fjárhagsstöðu.
Dæmi um tryggingafræðilegan grundvöll bókhalds
Dæmi um tryggingafræðilegan grundvöll reikningsskilaaðferða sem beitt er í sjóði gæti verið sjóður,. stofnaður fyrir opinbert starfslokakerfi eða lífeyrissjóður.
Þegar komið er með tillögur um þessa sjóði þurfa tryggingafræðingar að leggja mat á þá fjóra þætti sem tilgreindir eru hér að ofan:
Ár sem starfsmaður er líklegur til að vinna.
Hvað eru þeir líklegir til að vinna sér inn.
Ávöxtunarkrafa áætlunareigna.
Ávöxtunarkröfu fyrir framtíðarbætur.
Til að framkvæma þessi skref myndi endurskoðandi skoða núverandi aldur þátttakenda í áætluninni og áætlanir um hversu mörg ár þeir gætu starfað þar til þeir fara á eftirlaun, sem gerir ráð fyrir þátttakendum sem taka snemma eftirlaun og þá sem fresta því að greiða út bætur í þágu þess að hætta síðar .
Tryggingafræðingar myndu einnig skoða áætluð lokalaun hvers starfsmanns, með tilliti til hugsanlegra launahækkana, bónusa og annars konar bóta, sem og fjármögnunar áætlunarinnar, markaðsaðstæðna, efnahagsaðstæðna og annarra þátta sem geta haft áhrif á hlutfallið. ávöxtun fyrir áætlunareignina.
Að lokum myndi endurskoðandinn skoða áhrif ávöxtunarkröfunnar fyrir bætur í framhaldinu. Út frá þessum upplýsingum getur endurskoðandi áætlað hversu mikið þarf að fjármagna til að starfsmenn fái jafna lífeyrisúthlutun á hverju ári sem þeir eiga rétt á og síðan lagt fram tillögur til félagsins um að ná þessari upphæð.
Fyrirtækið myndi þá ákveða iðgjaldaupphæðir sem það þarf að leggja inn á reikninginn sem og ávöxtun sem það þarf að ná af fjárfestingum sínum til að tryggja að lífeyrisreikningurinn sé að fullu fjármagnaður. Reikningurinn er fullfjármagnaður þegar hann getur uppfyllt greiðslukröfur til bæði núverandi og væntanlegra lífeyrisþega.
##Hápunktar
Tryggingafræðilegur grundvöllur bókhalds er aðferð sem oft er notuð til að reikna út reglubundnar greiðslur sem fyrirtæki þarf að inna af hendi til að fjármagna lífeyrisgreiðslur starfsmanna sinna.
Tryggingafræðingar verða að huga að þeim árum sem starfsmaður er líklegur til að vinna, hvað hann er líklegur til að vinna sér inn, ávöxtunarkröfu kerfiseigna og ávöxtunarkröfu fyrir framtíðarbætur.
Aðferðin krefst þess að heildariðgjöld frá félaginu að viðbættum fjárfestingarávöxtun lífeyriseigna verði að samsvara tilskildu árlegu framlagi frá lífeyrissjóði.
Tryggingafræðilegur grundvöllur reikningsskilaaðferðar er framkvæmdur af tryggingafræðilegum endurskoðendum; tölfræðingar sem nota formúlur sem eru notaðar á tölulegar upplýsingar í samræmi við almennt viðurkenndar reikningsskilareglur (GAAP).
