Basel I
Apakah Basel I?
Basel I ialah satu set peraturan perbankan antarabangsa yang ditubuhkan oleh Jawatankuasa Basel mengenai Pengawasan Perbankan (BCBS). Ia menetapkan keperluan modal minimum untuk institusi kewangan, dengan matlamat untuk meminimumkan risiko kredit. Di bawah Basel I, bank yang beroperasi di peringkat antarabangsa dikehendaki mengekalkan sekurang-kurangnya jumlah modal minimum (8%) berdasarkan aset berwajaran risiko mereka. Basel I ialah yang pertama daripada tiga set peraturan yang dikenali secara individu sebagai Basel I, II, dan III, dan secara kolektif sebagai Perjanjian Basel.
Sejarah Jawatankuasa Basel
BCBS telah diasaskan pada tahun 1974 sebagai forum antarabangsa di mana ahli boleh bekerjasama dalam hal penyeliaan perbankan. BCBS berkata ia bertujuan untuk meningkatkan "kestabilan kewangan dengan menambah baik pengetahuan penyeliaan dan kualiti penyeliaan perbankan di seluruh dunia." Ini dilakukan melalui peraturan yang dikenali sebagai perjanjian.
Basel I, perjanjian pertama jawatankuasa itu, telah dikeluarkan pada tahun 1988 dan memberi tumpuan terutamanya kepada risiko kredit dengan mewujudkan sistem klasifikasi untuk aset bank.
Peraturan BCBS tidak mempunyai kuasa undang-undang. Ahli bertanggungjawab untuk pelaksanaan di negara asal mereka. Basel I pada asalnya dipanggil untuk nisbah minimum modal kepada aset berwajaran risiko sebanyak 8%, yang akan dilaksanakan pada penghujung tahun 1992. Pada September 1993, BCBS mengumumkan bahawa bank negara G10 dengan perniagaan perbankan antarabangsa material sedang bermesyuarat keperluan minimum yang ditetapkan dalam Basel I. Menurut BCBS, rangka kerja nisbah modal minimum telah diterima pakai bukan sahaja di negara anggotanya tetapi di hampir setiap negara lain yang mempunyai bank antarabangsa yang aktif.
Faedah Basel I
Basel I dibangunkan untuk mengurangkan risiko kepada pengguna, institusi kewangan dan ekonomi secara amnya. Basel II, yang dikeluarkan beberapa tahun kemudian, mengurangkan keperluan rizab modal untuk bank. Itu datang di bawah beberapa kritikan, tetapi kerana Basel II tidak menggantikan Basel I, banyak bank terus beroperasi di bawah rangka kerja Basel I yang asal, kemudian ditambah dengan adendum Basel III.
Mungkin legasi terbesar Basel I ialah ia menyumbang kepada pelarasan berterusan peraturan perbankan dan amalan terbaik, membuka jalan untuk langkah perlindungan selanjutnya.
Kritikan terhadap Basel I
Basel I telah dikritik kerana menghalang aktiviti bank dan memperlahankan pertumbuhan dalam keseluruhan ekonomi dunia dengan menjadikan modal yang lebih sedikit untuk dipinjamkan. Pengkritik di sisi lain hujah itu berpendapat bahawa reformasi Basel I tidak pergi cukup jauh. Kedua-dua Basel I dan Basel II telah dipersalahkan kerana kegagalan mereka untuk mengelakkan krisis kewangan dan Kemelesetan Besar 2007 hingga 2009, peristiwa yang menjadi pemangkin untuk Basel III.
Basel I dibangunkan untuk mengurangkan risiko kepada pengguna, institusi kewangan dan ekonomi secara amnya.
Keperluan untuk Basel I
Sistem klasifikasi Basel I mengelompokkan aset bank kepada lima kategori risiko, dilabelkan dengan peratusan 0%, 10%, 20%, 50% dan 100%. Aset bank diperuntukkan kepada kategori ini berdasarkan sifat penghutang.
Kategori risiko 0% terdiri daripada wang tunai, hutang bank pusat dan kerajaan, dan sebarang hutang kerajaan Pertubuhan untuk Kerjasama dan Pembangunan Ekonomi (OECD). Hutang sektor awam boleh diletakkan dalam kategori 0%, 10%, 20%, atau 50%, bergantung kepada penghutang.
Hutang bank pembangunan, hutang bank OECD, hutang firma sekuriti OECD, hutang bank bukan OECD (di bawah satu tahun matang), hutang sektor awam bukan OECD dan tunai dalam kutipan semuanya termasuk dalam kategori 20%. Kategori 50% adalah untuk gadai janji kediaman, dan kategori 100% diwakili oleh hutang sektor swasta,. hutang bank bukan OECD (matang lebih setahun), hartanah, loji dan peralatan serta instrumen modal yang dikeluarkan di bank lain.
Bank mesti mengekalkan modal (dirujuk sebagai modal Tahap 1 dan Tahap 2 ) bersamaan sekurang-kurangnya 8% daripada aset berwajaran risikonya. Ini bertujuan untuk memastikan bank mempunyai jumlah modal yang mencukupi untuk memenuhi kewajipan mereka. Sebagai contoh, jika bank mempunyai aset berwajaran risiko sebanyak $100 juta, ia dikehendaki mengekalkan modal sekurang-kurangnya $8 juta. Modal Tahap 1 ialah jenis paling cair dan mewakili pembiayaan teras bank, manakala modal Tahap 2 termasuk instrumen modal hibrid yang kurang cair, rizab pinjaman-kerugian dan penilaian semula, serta rizab yang tidak didedahkan.
Garisan bawah
Basel I adalah yang terawal daripada tiga Perjanjian Basel dan memperkenalkan keperluan rizab modal untuk bank berdasarkan risiko aset mereka. Ia telah ditambah dengan Basel II dan Basel III.
##Sorotan
Dengan kemunculan Basel I, aset bank telah diklasifikasikan mengikut tahap risikonya, dan bank dikehendaki mengekalkan modal kecemasan berdasarkan klasifikasi tersebut.
Di bawah Basel I, bank dikehendaki menyimpan modal sekurang-kurangnya 8% daripada profil risiko mereka yang ditentukan di tangan.
Basel I, yang pertama daripada tiga Perjanjian Basel, mencipta satu set peraturan untuk dipatuhi oleh bank untuk mengurangkan risiko.
Basel I kini dianggap terlalu terhad dalam skop, tetapi ia meletakkan rangka kerja untuk Perjanjian Basel berikutnya.
##Soalan Lazim
Bagaimanakah Basel I Berbeza Daripada Basel II dan Basel III?
Basel I memperkenalkan garis panduan untuk jumlah rizab modal yang mesti disimpan oleh bank berdasarkan tahap risiko aset mereka. Basel II memperhalusi garis panduan tersebut dan menambah keperluan baharu. Basel III memperhalusi lagi peraturan berdasarkan sebahagian daripada pengajaran yang diperoleh daripada krisis kewangan sedunia pada tahun 2007 hingga 2009.
Apakah Basel I?
Basel I ialah yang pertama daripada tiga set peraturan perbankan antarabangsa yang ditubuhkan oleh Jawatankuasa Basel mengenai Pengawasan Perbankan, yang berpangkalan di Basel, Switzerland. Sejak itu ia telah ditambah oleh Basel II dan Basel III, yang terakhir masih dilaksanakan pada 2022.
Apakah Tujuan Basel I?
Tujuan Basel I adalah untuk mewujudkan piawaian antarabangsa untuk jumlah rizab modal yang mesti disimpan oleh bank untuk memenuhi kewajipan mereka. Peraturannya bertujuan untuk meningkatkan keselamatan dan kestabilan sistem perbankan di seluruh dunia.