Kesan Ricardo-Barro

Apakah Kesan Ricardo-Barro?

Kesan Ricardo-Barro, juga dikenali sebagai Ricardian equivalenc e,. ialah teori ekonomi yang mencadangkan bahawa apabila kerajaan cuba merangsang ekonomi dengan meningkatkan perbelanjaan kerajaan yang dibiayai hutang, permintaan kekal tidak berubah, kerana orang ramai meningkatkan simpanan mereka untuk membayar yang dijangkakan. kenaikan cukai masa hadapan yang akan digunakan untuk membayar hutang.

Memahami Kesan Ricardo-Barro

Walaupun kesan Ricardo-Barro telah dibangunkan oleh David Ricardo pada abad ke-19, ia telah disemak oleh profesor Harvard Robert Barro kepada versi yang lebih terperinci bagi konsep yang sama. Teorinya menetapkan bahawa penggunaan seseorang ditentukan oleh nilai semasa seumur hidup pendapatan selepas cukainya— kekangan belanjawan intertemporal mereka.

Oleh itu, kerajaan tidak boleh merangsang perbelanjaan pengguna kerana orang ramai menganggap bahawa apa sahaja yang diperoleh sekarang akan diimbangi oleh cukai yang lebih tinggi yang perlu dibayar pada masa hadapan. Ia juga membayangkan bahawa tidak kira bagaimana kerajaan memilih untuk meningkatkan perbelanjaan dengan meminjam atau menaikkan cukai, permintaan akan kekal tidak berubah, kerana perbelanjaan awam yang dibiayai hutang akan " menghilangkan " perbelanjaan swasta.

Hujah Menentang Kesan Ricardo-Barro

Hujah-hujah utama terhadap kesan Ricardo-Barro adalah disebabkan oleh apa yang dianggap sebagai andaian yang tidak realistik yang menjadi asas teori tersebut. Andaian ini termasuk kewujudan pasaran modal yang sempurna dan keupayaan individu untuk meminjam dan menyimpan bila-bila masa mereka mahu. Selain itu, terdapat andaian bahawa individu sanggup menyimpan untuk kenaikan cukai masa hadapan, yang mungkin tidak mereka lihat dalam hidup mereka. Ini tidak benar hari ini, apabila kadar simpanan peribadi AS telah jatuh ke paras terendah berbilang dekad, walaupun pinjaman kerajaan AS melonjak. Orang ramai nampaknya tidak berkelakuan dengan cara yang konsisten dengan persamaan Ricardian.

Zon Euro Menyediakan Beberapa Bukti Kesetaraan Ricardian

Tidak ada bukti bahawa kesan Ricardo-Barro berubah penjimatan apabila pentadbiran Reagan memotong cukai dan meningkatkan perbelanjaan ketenteraan antara 1981-85. Malah, simpanan persendirian bersih sebagai peratusan KNK jatuh kepada 7.47% dalam tempoh 1981-86, daripada 8.5% pada 1976-80. Krisis kewangan zon euro telah menyediakan beberapa bukti untuk menyokong persamaan Ricardian. Berdasarkan data dari 2007, terdapat korelasi yang kukuh antara beban hutang kerajaan dan perubahan dalam aset kewangan isi rumah bagi 12 daripada 15 negara dalam kesatuan itu.