Polityka Skurczowa
Co to jest polityka dotycząca kontrakcji?
Polityka kontrakcji jest środkiem monetarnym odnoszącym się albo do zmniejszenia wydatków rządowych – zwłaszcza wydatków deficytowych – albo do zmniejszenia tempa ekspansji monetarnej przez bank centralny. Jest to rodzaj narzędzia makroekonomicznego zaprojektowanego do zwalczania rosnącej inflacji lub innych zakłóceń gospodarczych stworzonych przez banki centralne lub interwencje rządowe. Polityka kontrakcyjna jest biegunowym przeciwieństwem polityki ekspansywnej.
Szczegółowy widok polityki dotyczącej kontrakcji
Polityka dotycząca kurczliwości ma na celu powstrzymanie potencjalnych zakłóceń na rynkach kapitałowych. Zakłócenia obejmują wysoką inflację spowodowaną rosnącą podażą pieniądza,. nieracjonalnymi cenami aktywów lub efektami wypierania, gdzie gwałtowny wzrost stóp procentowych prowadzi do zmniejszenia prywatnych wydatków inwestycyjnych tak, że tłumi początkowy wzrost całkowitych wydatków inwestycyjnych.
Chociaż początkowym efektem polityki skurczów jest obniżenie nominalnego produktu krajowego brutto (PKB), który jest definiowany jako produkt krajowy brutto (PKB) oceniany w bieżących cenach rynkowych,. często ostatecznie skutkuje ona zrównoważonym wzrostem gospodarczym i płynniejszymi cyklami koniunkturalnymi.
Polityka skurczów pojawiła się w szczególności na początku lat osiemdziesiątych, kiedy ówczesny przewodniczący Rezerwy Federalnej Paul Volcker ostatecznie zakończył gwałtowną inflację lat siedemdziesiątych. W szczytowym momencie w 1981 r. docelowe stopy procentowe funduszy federalnych zbliżały się do 20%. Mierzona inflacja spadła z prawie 14% w 1980 r. do 3,2% w 1983 r.
Polityka kontrakcyjna jako polityka fiskalna
Rządy prowadzą kurczącą się politykę fiskalną, podnosząc podatki lub zmniejszając wydatki rządowe. W swojej najbardziej prymitywnej formie polityki te wysysają pieniądze z prywatnej gospodarki, mając nadzieję na spowolnienie niezrównoważonej produkcji lub obniżenie cen aktywów. W dzisiejszych czasach wzrost poziomu podatków rzadko jest postrzegany jako realny środek ograniczający. Zamiast tego większość kurczących się polityk fiskalnych odwraca poprzednią ekspansję fiskalną, zmniejszając wydatki rządowe – a nawet wtedy, tylko w wybranych sektorach.
Jeśli polityka kontrakcyjna zmniejszy poziom wypychania na rynkach prywatnych, może wywołać efekt stymulujący poprzez rozwój prywatnej lub pozarządowej części gospodarki. Sprawdzało się to podczas Zapomnianego Kryzysu w latach 1920-1921 oraz w okresie bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej, gdy skoki wzrostu gospodarczego poprzedziły masowe cięcia wydatków rządowych i wzrost stóp procentowych.
Polityka skurczowa jest często powiązana z polityką monetarną, a banki centralne, takie jak Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych, są w stanie wprowadzić tę politykę poprzez podnoszenie stóp procentowych.
Polityka kontrakcyjna jako polityka pieniężna
Skurczowa polityka pieniężna jest napędzana przez wzrost różnych bazowych stóp procentowych kontrolowanych przez nowoczesne banki centralne lub inne środki powodujące wzrost podaży pieniądza. Celem jest obniżenie inflacji poprzez ograniczenie ilości aktywnego pieniądza krążącego w gospodarce. Ma również na celu stłumienie niezrównoważonych spekulacji i inwestycji kapitałowych, które mogła wywołać poprzednia polityka ekspansywna.
W Stanach Zjednoczonych polityka skurczowa jest zazwyczaj realizowana poprzez podnoszenie docelowej stopy funduszy federalnych, która jest stopą procentową, jaką banki naliczają sobie nawzajem z dnia na dzień, w celu spełnienia swoich wymogów dotyczących rezerw.
Fed może również podnieść rezerwy obowiązkowe dla banków członkowskich, dążąc do zmniejszenia podaży pieniądza lub przeprowadzenia operacji otwartego rynku, poprzez sprzedaż aktywów, takich jak amerykańskie obligacje skarbowe, dużym inwestorom. Tak duża liczba sprzedaży obniża cenę rynkową takich aktywów i zwiększa ich rentowność, czyniąc ją bardziej ekonomiczną dla oszczędzających i obligatariuszy.
Przykład zasad kontrakcji
Aby zobaczyć rzeczywisty przykład polityki skurczowej w działaniu, nie szukaj dalej niż w 2018 r. Jak donosi Dhaka Tribune, Bangladesz Bank ogłosił plany wprowadzenia restrykcyjnej polityki pieniężnej w celu kontrolowania podaży kredytów i inflacji, a ostatecznie utrzymania stabilności gospodarczej w kraju .
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Polityki dotyczące skurczów to narzędzia makroekonomiczne zaprojektowane w celu zwalczania zakłóceń gospodarczych spowodowanych przegrzaniem gospodarki.
Polityka skurczów ma na celu zmniejszenie tempa ekspansji monetarnej poprzez wprowadzenie pewnych ograniczeń w przepływie pieniądza w gospodarce.
Polisy kontrakcyjne są zazwyczaj emitowane w czasach ekstremalnej inflacji lub w okresie wzmożonych spekulacji i inwestycji kapitałowych napędzanych wcześniejszą polityką ekspansyjną.
