Równanie wymiany

M x V można zatem interpretować jako średnią jednostkę waluty w obiegu w ciągu roku pomnożoną przez średnią liczbę zmian właściciela w danym roku przez każdą jednostkę waluty, co jest równe całkowitej kwocie pieniędzy wydanych w gospodarce w ciągu roku .

Z drugiej strony, P x T można interpretować jako średni poziom cen towarów w ciągu roku pomnożony przez realną wartość zakupów w gospodarce w ciągu roku, która jest równa sumie pieniędzy wydanych na zakupy w gospodarce w rok.

Zatem równanie wymiany mówi, że całkowita ilość pieniędzy, która zmienia właściciela w gospodarce, zawsze będzie równa całkowitej wartości pieniężnej dóbr i usług, które zmieniają właściciela w gospodarce.

Późniejsi ekonomiści częściej powtarzają równanie jako:

$\begin&M\ \times\ V\ =\ P\ \times\ Q\&\textbf\& Q\ =\ \text{indeks rzeczywistych wydatków}\&P\ \times\ Q\ =\ \text\end{wyrównany}$< /span>

Więc teraz równanie wymiany mówi, że całkowite nominalne wydatki są zawsze równe całkowitemu nominalnemu dochodowi.

Równanie wymiany ma dwa podstawowe zastosowania. Reprezentuje podstawowy wyraz teorii ilościowej pieniądza,. który wiąże zmiany podaży pieniądza ze zmianami ogólnego poziomu cen. Dodatkowo rozwiązanie równania na M może służyć jako wskaźnik popytu na pieniądz w modelu makroekonomicznym.

Teoria ilościowa pieniądza

W ilościowej teorii pieniądza, jeśli przyjmie się, że prędkość pieniądza i realna produkcja są stałe, aby wyodrębnić związek między podażą pieniądza a poziomem cen, to każda zmiana podaży pieniądza zostanie odzwierciedlona przez proporcjonalną zmianę w Poziom cen.

Aby to pokazać, najpierw rozwiąż P:

$P\ =\ M\ \times\ \left(\frac\right )$

I rozróżnij ze względu na czas:

$\frac\ = \ \frac$

Oznacza to, że inflacja będzie proporcjonalna do wzrostu podaży pieniądza. Staje się to zatem podstawową ideą, która stoi za monetaryzmem i impulsem do powiedzenia Miltona Friedmana, że „inflacja jest zawsze i wszędzie zjawiskiem monetarnym”.

##Zapotrzebowanie na pieniądze

Alternatywnie, równanie wymiany może być użyte do wyznaczenia całkowitego popytu na pieniądz w gospodarce, rozwiązując M:

$M\ =\ \left(\frac{P\ \times\ Q}\right)$(V</ span>< span class="sizing reset-size6 size3 mtight">P × Q< /span> ))</ span >

Zakładając, że podaż pieniądza jest równa popytowi na pieniądz (tj. rynki finansowe są w równowadze):

$M_D\ =\ \left(\frac{P\ \times\ Q}\right)$

Lub:

Oznacza to, że popyt na pieniądz jest proporcjonalny do dochodu nominalnego i odwrotności prędkości pieniądza. Ekonomiści zazwyczaj interpretują odwrotność prędkości pieniądza jako popyt na utrzymanie sald gotówkowych, więc ta wersja równania wymiany pokazuje, że popyt na pieniądz w gospodarce składa się z popytu na wykorzystanie w transakcjach (P x Q),. oraz popyt na płynność,. (1/V).

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Równanie wymiany jest matematycznym wyrażeniem ilościowej teorii pieniądza.

• W swojej podstawowej postaci równanie mówi, że całkowita ilość pieniędzy, która zmienia właściciela w gospodarce, równa się całkowitej wartości pieniężnej dóbr, które zmieniają właściciela, lub że nominalne wydatki są równe nominalnemu dochodowi.

• Równanie wymiany zostało użyte do stwierdzenia, że inflacja będzie proporcjonalna do zmian w podaży pieniądza i że całkowity popyt na pieniądz można podzielić na popyt na wykorzystanie w transakcjach i popyt na przechowywanie pieniądza dla jego płynności.