Euroskleroza
Co to jest euroskleroza?
Termin „euroskleroza” został spopularyzowany przez niemieckiego ekonomistę Herberta Gierscha w pracy o tym samym tytule z 1985 roku. Użył go w odniesieniu do stagnacji gospodarczej, która może wynikać z nadmiernych regulacji, sztywności rynku pracy i zbyt hojnej polityki socjalnej. Eurosclerosis (wywodzący się z medycznego terminu sclerosis, oznaczającego stwardnienie tkanki) opisuje kraje doświadczające wysokiej stopy bezrobocia, nawet w okresach wzrostu gospodarczego, ze względu na nieelastyczne warunki rynkowe. Chociaż pierwotnie był używany w odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej (WE), obecnie jest używany szerzej jako określenie krajów doświadczających podobnych warunków.
Zrozumienie eurosklerozy
Eurosclerosis pierwotnie odnosiło się do powolnego wzrostu gospodarczego WE, zwłaszcza na rynkach pracy. Po drugie, może odnosić się do powolnego tempa politycznego w kierunku integracji europejskiej. Artykuł Gierscha zauważył, że euroskleroza ma swoje korzenie w latach 70. XX wieku i podkreślił, że Europa kontynentalna rozwijała się znacznie wolniej niż Stany Zjednoczone i Japonia na początku lat 80. XX wieku. Co więcej, nawet gdy Europa weszła w fazę ożywienia, dzięki pozytywnemu światowemu impetowi, stopa bezrobocia nadal rosła. Pomimo ogólnie rozwijającej się gospodarki od końca lat 70. do połowy lat 80., według Gierscha „stopa bezrobocia w WE stale rosła z 5,5% w 1978 do 11,5% w 1985, podczas gdy w USA po 1982 r. gwałtownie spadła do około 7%. ”.
Giersch przypisał to sztywności strukturalnej w Europie; które otrzymały ochronę, taką jak cła lub pomoc rządowa, nie wykorzystały ich jako środka krótkoterminowego, aby pomóc im poprawić konkurencyjność, zamiast tego zaczęły na nich polegać, a rynki pracy były bardzo sztywne, głównie przypisywane silnym związkom zawodowym, więc że poziom i struktura płac doprowadziły do niezdolności rynku pracy do oczyszczenia, a także zmotywowały firmy do korzystania z technologii oszczędzających pracę. Porównał to ze Stanami Zjednoczonymi i Japonią, które wykazały wystarczającą elastyczność w dół płac realnych (dostosowanych do inflacji),. aby wesprzeć swoje rynki pracy. Griesch przypisał również winę dużemu udziałowi rządu w gospodarkach europejskich, argumentując, że wysokie podatki i wysokie wydatki publiczne (w tym świadczenia socjalne) zniechęcają do pracy i podejmowania ryzyka, a nadmierne regulacje powodują bariery wejścia dla nowych pracowników i nowe firmy. Giersch opisał sytuację w Europie jako „rodzaj syndykalizmu i socjalizmu cechowego”, który był „diametralnie przeciwny wymogom procesu ewolucyjnego obejmującego zarówno zniszczenie, jak i tworzenie”.
W celu zwalczania eurosklerozy Giersch wezwał KE do odwrócenia się od organizacji politycznych i specjalnego interesu, które nie mają interesu w zmianach, w kierunku otwarcia gospodarczego na konkurencję i przedsiębiorczość. Wraz z obniżkami podatków, jego zdaniem, obejmowałaby to radykalną propozycję nowego podstawowego prawa obywatelskiego „pozywania przed sądem wszystkich tych organów ustawodawczych i agencji rządowych, które nałożyły prawne i regulacyjne bariery wejścia na rynek, oraz wszystkich tych organizacji prywatnych, które uciekają się do restrykcyjnym praktykom”. Wyraził również głęboki optymizm co do rozwoju sektora technologicznego i gospodarki informacyjnej w celu ożywienia gospodarki europejskiej, częściowo ze względu na jej nieznaczne uregulowania i poza bezpośrednim zasięgiem związków zawodowych. Jednak nawet tutaj ostrzegał przed swoimi podejrzeniami, że grupy specjalnego zainteresowania w końcu dogonią rewolucję technologiczną, potencjalnie przynosząc orwellowską przyszłość.
Koniec eurosklerozy
Wraz z sektorem technologicznym, silniejsze dążenie do integracji europejskiej w latach 90. i 2000. (m.in. umożliwienie większego postępu na europejskim rynku pracy), a także większa elastyczność przepisów pomogły zakończyć erę eurosklerozy w Europie. Termin euroskleroza jest obecnie używany szerzej, aby opisać gospodarkę, która doświadcza stagnacji, zwłaszcza gdy jest to związane z wymienionymi powyżej czynnikami ochrony, sztywnością rynku pracy, regulacjami i dużym udziałem rządu w gospodarce.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Rozwój sektora technologicznego, ograniczona deregulacja i większa otwartość rynków pracy w miarę jak Europa stała się bardziej zintegrowana gospodarczo, wszystko to pomogło przezwyciężyć eurosklerozę.
Eurosclerosis odnosi się do słabych wyników gospodarczych i wysokiego bezrobocia, ze względu na zbyt sztywne rynki pracy i przeregulowanie gospodarki na rzecz ustalonych partykularnych interesów.
Eurosclerosis pierwotnie dotyczyło Europy Zachodniej w latach 70-tych i 80-tych, ale dziś może odnosić się do podobnych sytuacji wszędzie.
