Ustawa o rezerwach złota z 1934 r

Czym jest ustawa o rezerwach złota z 1934 roku?

Termin Gold Reserve Act z 1934 r. odnosi się do prawa, które pozbawiło prawa własności wszystkich złota i certyfikatów złota będących w posiadaniu osób prywatnych i instytucji i przekazało je Skarbowi Stanów Zjednoczonych. Ustawa, która obejmowała również złoto będące w posiadaniu Federalnego Banku Rezerwy,. została podpisana przez prezydenta Franklina D. Roosevelta. Banki, instytucje finansowe i Rezerwa Federalna nie mogły już wymieniać dolarów amerykańskich na złoto .

Zrozumienie ustawy o rezerwach złota z 1934 r.

Ustawa o rezerwach złota z 1934 r. była kulminacją nadzwyczajnych środków wykonawczych i przepisów bankowych uchwalonych przez Franklina D. Roosevelta podczas jego pierwszych 100 dni urzędowania, które przypadły na kryzys bankowy w 1933 r. W marcu i kwietniu 1933 r. Roosevelt ogłosił narodowy dzień wolny od pracy, aby powstrzymać najazd na banki i uchwalił ustawę o bankowości nadzwyczajnej z 1933 r.,. która umożliwiała dokapitalizowanie banków przez Bank Rezerwy Federalnej. Kongres uchwalił również ustawę bankową z 1933 w czerwcu, znana również jako ustawa Glass-Steagall, która stworzyła ubezpieczenie depozytów i inne polisy w celu stabilizacji bankowości .

5 kwietnia 1933 r. Roosevelt wydał rozporządzenie wykonawcze 6102, zabraniające „gromadzenia złotej monety, złota w sztabach i złotych certyfikatów w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych” . certyfikaty złota do Rezerwy Federalnej w zamian za 20,67 USD. To sprawiło, że handel i posiadanie złota o wartości ponad 100 USD było przestępstwem kryminalnym .

Kolejne uchwalenie Ustawy o Rezerwach Złota z 1934 roku zakończyło to zawieszenie i transfer złota z prywatnych rąk do Departamentu Skarbu USA. Jak wspomniano powyżej, prawo wymagało, aby Rezerwa Federalna, osoby prywatne i podmioty gospodarcze przekazały rządowi wszelkie posiadane przez nich złoto o wartości powyżej 100 USD .

Złoto zostało funkcjonalnie przekonwertowane z waluty na towar. Nawet złote monety w Skarbcu nakazano przetopić i przerobić na złote sztabki. Ustawa ustaliła również wagę dolara na 15,715 ziaren 9 dziesiątych czystego złota. Zmieniła ona nominalną cenę złota z 20,67 USD za uncję do 35 USD. W ten sposób Skarb Państwa odnotował wzrost wartości swoich zasobów złota o 2,81 miliarda dolarów .

Cena złota była stała do 1971 r., kiedy ówczesny prezydent Richard Nixon stworzył system fiducjarnej waluty, kładąc kres wymienialności dolarów amerykańskich na złoto.

Uwagi specjalne

Chociaż ustawa technicznie nie zdjęła USA ze standardu złota, dała rządowi większą kontrolę nad podażą pieniądza w kraju. Pozwoliło to również Skarbowi Państwa na kupowanie złota na arenie międzynarodowej w celu dalszej dewaluacji dolara na rynkach walutowych.

Akcja Roosevelta i Kongresu nie była jednak w pełni popularna, aw 1935 r. przed Sądem Najwyższym Stanów Zjednoczonych wniesiono kilka spraw w celu sprawdzenia konstytucyjności rządowych rekwizycji krajowego złota, w szczególności:

• Norman v. Baltimore i Ohio Railroad

• Stany Zjednoczone przeciwko Bankers Trust Co.

• Nortz przeciwko Stanom Zjednoczonym

• Perry przeciwko Stanom Zjednoczonym

Sprawy te opierały się na piątej poprawce do konstytucji, która zabrania przejmowania własności prywatnej na użytek publiczny bez sprawiedliwego odszkodowania .

W pierwszych dwóch sprawach pytanie przed sądem dotyczyło tego, czy rząd federalny ma uprawnienia do regulowania kontraktów z klauzulami złota. W wyroku za pięć do czterech sąd stwierdził, że rząd ma władzę plenarną nad podażą pieniądza, a zatem ma również prawo znieść klauzule dotyczące złota w kontraktach.

W pozostałych dwóch przypadkach powodowie argumentowali, że nie otrzymali słusznej rekompensaty za złoto, ponieważ zapłacili niższą cenę 20,67 USD po tym, jak cena złota na rynku międzynarodowym wzrosła do ponad 50 USD. Sąd Najwyższy uznał, że odszkodowanie przyznane powodom było godziwe, ponieważ wynagrodzenie dotyczyło wartości nominalnej waluty, a nie wartości wewnętrznej złota. Argumentacja prawna jest skomplikowana, a dokładną analizę przedstawił Kenneth W. Dam w „From the Gold Clause Cases to the Gold Commission: A Half-Century of American Monetary Law”.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Rezerwy złota zostały przeniesione z banku Rezerwy Federalnej do Departamentu Skarbu USA z dyskontem.

• Wraz z uchwaleniem ustawy metal szlachetny został skutecznie zamieniony z waluty na towar.

• Zamierzonym efektem ustawy było zwiększenie podaży pieniądza i zahamowanie deflacji poprzez dewaluację dolara, w tym na rynkach walutowych.

• Ustawa o rezerwach złota z 1934 r. została uchwalona przez prezydenta Franklina D. Roosevelta w szczytowym momencie Wielkiego Kryzysu, aby ustabilizować podaż pieniądza w USA