Przekręcanie
Co to jest nieprawdziwe przedstawienie?
Wprowadzanie w błąd to fałszywe stwierdzenie istotnego faktu dokonanego przez jedną ze stron, które wpływa na decyzję drugiej strony o zawarciu umowy. W przypadku wykrycia fałszywego oświadczenia umowa może zostać unieważniona, a strona poszkodowana, w zależności od sytuacji, może dochodzić odszkodowania. W tego rodzaju sporze dotyczącym umowy stroną oskarżoną o wprowadzenie w błąd jest pozwany, a stroną występującą z roszczeniem jest powód.
Jak działa nieprawdziwa prezentacja
Fałszywe przedstawienie dotyczy tylko faktów, a nie opinii lub przewidywań. Wprowadzanie w błąd jest podstawą do naruszenia umowy w transakcjach, bez względu na ich wielkość.
Sprzedający samochód w prywatnej transakcji może błędnie podać liczbę mil potencjalnemu nabywcy, co może skłonić tę osobę do zakupu samochodu. Jeśli kupujący później dowie się, że samochód był znacznie bardziej zużyty niż reprezentowany, może wnieść pozew przeciwko sprzedawcy.
W sytuacjach o wyższej stawce wprowadzenie w błąd może zostać uznane za przypadek niewykonania zobowiązania przez kredytodawcę, na przykład w umowie kredytowej. Tymczasem fałszywe oświadczenia mogą być podstawą do zakończenia transakcji fuzji i przejęć (M&A),. w takim przypadku może zostać naliczona znaczna opłata za przerwę.
Uwagi specjalne
W niektórych sytuacjach, na przykład w przypadku relacji powierniczej,. może dojść do wprowadzenia w błąd przez pominięcie. Oznacza to, że wprowadzenie w błąd może wystąpić, gdy powiernik nie ujawni istotnych faktów, o których ma wiedzę.
Istnieje również obowiązek korygowania wszelkich stwierdzeń faktów, o których później wiadomo, że są nieprawdziwe. W takim przypadku niepoprawienie poprzedniego fałszywego oświadczenia byłoby wprowadzeniem w błąd.
Rodzaje fałszywych oświadczeń
Istnieją trzy rodzaje fałszywych oświadczeń. Niewinne wprowadzenie w błąd to fałszywe oświadczenie o stanie faktycznym przez pozwanego, który w momencie podpisywania umowy nie wiedział, że zeznanie jest nieprawdziwe. Środkiem zaradczym w tej sytuacji jest zwykle odstąpienie lub anulowanie umowy.
Drugi rodzaj to niedbałe wprowadzenie w błąd. Ten rodzaj wprowadzenia w błąd to stwierdzenie, że pozwany nie próbował zweryfikować jego prawdziwości przed zawarciem umowy. Jest to naruszenie koncepcji „rozsądnej staranności”, którą strona musi podjąć przed zawarciem umowy. Środkiem zaradczym za niedbałe wprowadzenie w błąd jest odstąpienie od umowy i ewentualne odszkodowanie.
Trzeci typ to oszukańcze wprowadzenie w błąd. Oszukańcze wprowadzenie w błąd to oświadczenie, które pozwany złożył, wiedząc, że jest fałszywe lub które pozwany złożył lekkomyślnie, aby nakłonić drugą stronę do zawarcia umowy. Poszkodowany może dochodzić unieważnienia umowy i dochodzenia odszkodowania od pozwanego.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Wprowadzanie w błąd jest podstawą naruszenia umowy w transakcjach, bez względu na wielkość, ale dotyczy tylko stwierdzeń faktów, a nie opinii czy przewidywań.
Istnieją trzy rodzaje fałszywych oświadczeń — niewinne wprowadzenie w błąd, niedbałe wprowadzenie w błąd i oszukańcze wprowadzenie w błąd — z których wszystkie mają różne środki zaradcze.
Wprowadzanie w błąd to fałszywe oświadczenia prawdy, które mają wpływ na decyzję drugiej strony związaną z umową.
Takie fałszywe oświadczenia mogą unieważnić umowę, aw niektórych przypadkach umożliwić drugiej stronie dochodzenie odszkodowania.
