Powiernik
Co to jest powiernik?
Powiernik to osoba lub organizacja działająca w imieniu innej osoby lub osób, stawiająca interesy swoich klientów ponad własne, z obowiązkiem zachowania dobrej wiary i zaufania. Bycie powiernikiem wymaga zatem prawnego i etycznego zobowiązania do działania w najlepszym interesie drugiej strony.
Powiernik może odpowiadać za ogólne dobro drugiej osoby (np. opiekuna prawnego dziecka), ale często zadanie to obejmuje finanse; np. zarządzanie majątkiem innej osoby lub grupy osób. Menedżerowie finansowi, doradcy finansowi, bankierzy, agenci ubezpieczeniowi, księgowi, wykonawcy wykonawców, członkowie zarządu i urzędnicy korporacyjni mają obowiązki powiernicze.
Zrozumienie powierników
Obowiązki i obowiązki powiernika są zarówno etyczne, jak i prawne. Gdy strona świadomie przyjmuje obowiązek powierniczy w imieniu innej strony, jest ona zobowiązana do działania w najlepszym interesie zleceniodawcy, tj. klienta lub strony, której aktywami zarządza. To jest to, co jest znane jako „standard opieki rozważnej osoby”; standard, który pierwotnie wywodzi się z orzeczenia sądu z 1830 roku. Takie sformułowanie zasady roztropności wymagało od osoby pełniącej funkcję powiernika działania przede wszystkim z myślą o potrzebach beneficjentów. Należy dołożyć wszelkich starań, aby nie doszło do konfliktu interesów między powiernikiem a mocodawcą.
W wielu przypadkach nie można czerpać żadnych korzyści ze związku, chyba że wyraźna zgoda zostanie udzielona w momencie rozpoczęcia związku. Na przykład w Wielkiej Brytanii powiernicy nie mogą czerpać korzyści ze swojej pozycji, zgodnie z orzeczeniem angielskiego High Court, Keech vs. Sandford (1726). Jeśli zleceniodawca wyrazi zgodę, powiernik może zatrzymać wszelkie otrzymane świadczenia; korzyści te mogą być pieniężne lub szerzej definiowane jako „okazja”.
Obowiązki powiernicze pojawiają się w wielu różnych typowych relacjach biznesowych, w tym:
Powiernik i beneficjent (najczęstszy typ)
Członkowie zarządu i akcjonariusze korporacji
Kierownictwo i Legacy
Strażnicy i podopieczni
Promotorzy i subskrybenci akcji
Prawnicy i klienci
Korporacje inwestycyjne i inwestorzy
Firmy ubezpieczeniowe/agenci i ubezpieczający
Zaniedbanie powiernicze jest formą nadużycia zawodowego, gdy dana osoba nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań powierniczych.
Relacja powiernicza między powiernikiem a beneficjentem
Umowy majątkowe i realizowane trusty obejmują zarówno powiernika, jak i beneficjenta. Osoba wyznaczona jako powiernik lub powiernik majątkowy jest powiernikiem, a beneficjentem jest mocodawca. Zgodnie z obowiązkiem powiernika/beneficjenta powiernik jest prawnym właścicielem nieruchomości lub aktywów i posiada uprawnienia niezbędne do obsługi aktywów przechowywanych w imieniu trustu. W prawie spadkowym syndyk może być również nazywany wykonawcą testamentu spadkowego.
Należy pamiętać, że powiernik musi podejmować decyzje, które są w najlepszym interesie beneficjenta, ponieważ ten ostatni posiada słuszny tytuł własności do nieruchomości. Relacja powiernik/beneficjent jest ważnym aspektem kompleksowego planowania spadkowego i należy zwrócić szczególną uwagę na ustalenie, kto jest wyznaczony na powiernika.
Politycy często zakładają ślepe trusty,. aby uniknąć prawdziwych lub domniemanych skandali związanych z konfliktem interesów. Ślepe zaufanie to relacja, w której powiernik jest odpowiedzialny za całość inwestycji w korpus (aktywa) beneficjenta bez wiedzy beneficjenta, w jaki sposób korpus jest inwestowany. Nawet jeśli beneficjent nie ma wiedzy, powiernik ma obowiązek powierniczy zainwestować korpus zgodnie ze standardami postępowania ostrożnej osoby.
Relacja powiernicza między członkami zarządu a akcjonariuszami
Podobny obowiązek powierniczy może pełnić dyrektorzy korporacyjni,. ponieważ mogą być uważani za powierników akcjonariuszy, jeśli są w zarządzie korporacji, lub powierników deponentów, jeśli pełnią funkcję dyrektora banku. Szczegółowe obowiązki obejmują:
Obowiązek troski
Obowiązek staranności dotyczy sposobu, w jaki zarząd podejmuje decyzje mające wpływ na przyszłość firmy. Zarząd ma obowiązek w pełni podejmować wszystkie możliwe decyzje i badać wpływ biznesu. jeśli na przykład rada głosuje nad wyborem nowego dyrektora generalnego, decyzja nie powinna być podejmowana wyłącznie na podstawie wiedzy rady lub opinii jednego potencjalnego kandydata; Obowiązkiem zarządu jest zbadanie wszystkich zdolnych kandydatów, aby zapewnić wybór najlepszej osoby na dane stanowisko.
Obowiązek działania w dobrej wierze
Nawet po rozważnym zbadaniu wszystkich dostępnych opcji, rada ma obowiązek wybrać opcję, która jej zdaniem najlepiej służy interesom firmy i jej akcjonariuszy.
Obowiązek lojalności
Obowiązek lojalności oznacza, że zarząd nie musi przedkładać żadnych innych przyczyn, interesów ani powiązań ponad swoją lojalność wobec spółki i inwestorów spółki. Członkowie zarządu muszą powstrzymywać się od kontaktów osobistych lub zawodowych, które mogą przedkładać interes własny lub innej osoby lub firmy ponad interes spółki.
W przypadku stwierdzenia, że członek rady dyrektorów naruszył swoje obowiązki powiernicze, może zostać pociągnięty do odpowiedzialności sądowej przez samą spółkę lub jej akcjonariuszy.
Wbrew powszechnemu przekonaniu nie ma prawnego nakazu, aby korporacja była zobowiązana do maksymalizacji zwrotu dla akcjonariuszy.
Więcej przykładów powierników
Relacja powiernicza między wykonawcą a zapisobiercą
Czynności powiernicze mogą również dotyczyć określonych lub jednorazowych transakcji. Na przykład akt powierniczy służy do przeniesienia praw własności w ramach sprzedaży, gdy powiernik musi działać jako wykonawca sprzedaży w imieniu właściciela nieruchomości. Akt powierniczy jest przydatny, gdy właściciel nieruchomości chce sprzedać, ale nie jest w stanie załatwić swoich spraw z powodu choroby, niekompetencji lub innych i potrzebuje kogoś do działania w jego imieniu.
Powiernik jest prawnie zobowiązany do ujawnienia potencjalnemu nabywcy prawdziwego stanu sprzedawanej nieruchomości i nie może uzyskać żadnych korzyści finansowych ze sprzedaży. Akt powierniczy jest również przydatny, gdy właściciel nieruchomości nie żyje, a jego majątek stanowi część majątku, który wymaga nadzoru lub zarządzania.
Relacja powiernicza między opiekunem a podopiecznym
W ramach stosunku opiekun/podopieczny opieka prawna nad osobą niepełnoletnią przechodzi na wyznaczoną osobę dorosłą. Jako powiernik, opiekun ma za zadanie zapewnienie małoletniemu dziecku lub podopiecznemu odpowiedniej opieki, co może obejmować podjęcie decyzji o tym, dokąd małoletni uczęszcza do szkoły, czy małoletni ma odpowiednią opiekę medyczną, czy jest karany w rozsądny sposób oraz czy jego codzienne dobrostan pozostaje nienaruszony.
Opiekuna wyznacza sąd państwowy, gdy opiekun naturalny małoletniego dziecka nie jest już w stanie sprawować opieki nad dzieckiem. W większości stanów relacja opiekun/podopieczny pozostaje nienaruszona, dopóki małoletnie dziecko nie osiągnie pełnoletności.
Relacja powiernicza między adwokatem a klientem
Relacja adwokat/powiernik klienta jest prawdopodobnie jedną z najbardziej rygorystycznych. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych stwierdza, że najwyższy poziom zaufania i zaufania musi istnieć między adwokatem a klientem – oraz że adwokat, jako powiernik, musi działać całkowicie uczciwie, lojalnie i wiernie w każdej reprezentacji i postępowaniu z klientami.
Adwokaci ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przez klienta ich obowiązków powierniczych i odpowiadają przed sądem, w którym klient jest reprezentowany, w przypadku wystąpienia naruszenia.
Relacja powiernicza między zleceniodawcą a agentem
Bardziej ogólny przykład obowiązku powierniczego leży w relacji mocodawca/agent. Każda osoba fizyczna, korporacja, spółka partnerska lub agencja rządowa może działać jako zleceniodawca lub agent, o ile osoba ta lub firma ma do tego zdolność prawną. Zgodnie z obowiązkiem zleceniodawcy/agenta, agent jest prawnie powołany do działania w imieniu zleceniodawcy bez konfliktu interesów.
Typowym przykładem relacji zleceniodawca/agent, która zakłada obowiązek powierniczy, jest grupa akcjonariuszy jako zleceniodawców, którzy wybierają osoby zarządzające lub członków zarządu do działania jako agenci. Podobnie inwestorzy działają jako zleceniodawcy przy wyborze zarządzających funduszami inwestycyjnymi jako agentów do zarządzania aktywami.
Powiernik inwestycyjny
Choć może się wydawać, że powiernik inwestycyjny byłby profesjonalistą w dziedzinie finansów (zarządzającym pieniędzmi, bankierem itd.), „powiernikiem inwestycyjnym” jest w rzeczywistości każda osoba, która jest prawnie odpowiedzialna za zarządzanie cudzymi pieniędzmi.
Oznacza to, że jeśli zgłosiłeś się na ochotnika do zasiadania w komitecie inwestycyjnym zarządu lokalnej organizacji charytatywnej lub innej organizacji, masz obowiązek powierniczy. Zostałeś umieszczony w pozycji zaufania i mogą mieć konsekwencje za zdradę tego zaufania. Ponadto zatrudnienie eksperta finansowego lub inwestycyjnego nie zwalnia członków komitetu ze wszystkich obowiązków. Nadal mają obowiązek rozważnego doboru i monitorowania działań biegłego.
Zasada odpowiedniości
Brokerzy-dealerzy, którzy często otrzymują rekompensatę w postaci prowizji, zazwyczaj muszą jedynie wypełnić obowiązek odpowiedniości . Jest to definiowane jako wydawanie rekomendacji zgodnych z potrzebami i preferencjami klienta bazowego. Brokerzy-dealerzy podlegają regulacjom Urzędu Regulacji Przemysłu Finansowego (FINRA) zgodnie ze standardami, które wymagają od nich wydawania odpowiednich rekomendacji swoim klientom.
Zamiast umieszczać ich interesy poniżej interesów klienta, standard odpowiedniości zawiera jedynie szczegółowe informacje, że broker-dealer musi zasadnie wierzyć, że wszelkie przedstawione zalecenia są odpowiednie dla klienta, pod względem potrzeb finansowych, celów i wyjątkowych okoliczności klienta . Kluczowe rozróżnienie w zakresie lojalności jest również ważne: głównym obowiązkiem brokera jest jego pracodawca, pośrednik-dealer, dla którego pracuje, a nie jego klienci.
Inne opisy odpowiedniości to upewnienie się, że koszty transakcyjne nie są wygórowane, a ich rekomendacje nie są nieodpowiednie dla klienta. Przykładami, które mogą naruszać odpowiedniość, są nadmierne transakcje, rezygnacja z konta po prostu w celu wygenerowania większej ilości prowizji i częsta zmiana aktywów konta w celu wygenerowania dochodu z transakcji dla brokera-dealera.
Ponadto potrzeba ujawnienia potencjalnych konfliktów interesów nie jest tak rygorystycznym wymogiem dla brokerów; inwestycja musi być tylko odpowiednia, niekoniecznie musi być zgodna z celami i profilem indywidualnego inwestora.
Standard przydatności może doprowadzić do konfliktów między brokerem-dealerem a klientem. Najbardziej oczywisty konflikt dotyczy odszkodowania. Zgodnie ze standardem powierniczym, doradcy inwestycyjnemu surowo zabrania się kupowania funduszu inwestycyjnego lub innej inwestycji dla klienta, ponieważ przyniosłoby to brokerowi wyższą opłatę lub prowizję niż opcja, która kosztowałaby klienta mniej – lub przyniosłaby więcej dla klienta .
Zgodnie z wymogiem odpowiedniości, o ile inwestycja jest odpowiednia dla klienta, można ją kupić dla klienta. Może to również zachęcić brokerów do sprzedaży własnych produktów przed konkurowaniem o produkty, które mogą kosztować mniej.
Przydatność a Standard powierniczy
Jeśli Twój doradca inwestycyjny jest zarejestrowanym doradcą inwestycyjnym (RIA), dzieli odpowiedzialność powierniczą z komitetem inwestycyjnym. Z drugiej strony broker, który pracuje dla brokera-dealera, nie może. Niektóre firmy maklerskie nie chcą lub nie pozwalają, aby ich brokerzy byli powiernikami.
Doradcy inwestycyjni, którzy zazwyczaj są odpłatni, są zobowiązani do przestrzegania standardu powierniczego, który został ustanowiony jako część ustawy o doradcach inwestycyjnych z 1940 roku. Mogą być regulowane przez SEC lub państwowych regulatorów papierów wartościowych. Ustawa jest dość specyficzna w określaniu, co oznacza powiernik, i określa obowiązek lojalności i troski, co oznacza, że doradca musi przedkładać interesy klienta ponad własne.
Na przykład doradca nie może kupować papierów wartościowych na swój rachunek przed zakupem ich dla klienta i ma zakaz zawierania transakcji, które mogą skutkować wyższymi prowizjami dla doradcy lub jego firmy inwestycyjnej.
Oznacza to również, że doradca musi zrobić wszystko, co w jego mocy, aby upewnić się, że doradztwo inwestycyjne opiera się na dokładnych i kompletnych informacjach — zasadniczo, że analiza jest dokładna i jak najdokładniejsza. Unikanie konfliktów interesów jest ważne, gdy występujesz jako powiernik, a to oznacza, że doradca musi ujawnić wszelkie potencjalne konflikty, stawiając interesy klienta przed interesami doradcy.
Ponadto doradca musi umieszczać transakcje w standardzie „najlepszej realizacji”, co oznacza, że musi dążyć do handlu papierami wartościowymi z najlepszą kombinacją niskiego kosztu i efektywnej realizacji.
Krótkotrwała reguła fiducjarna
Podczas gdy termin „odpowiedniość” był standardem dla rachunków transakcyjnych lub rachunków maklerskich, Departament Pracy Fiduciary Rule zaproponował zaostrzenie sytuacji dla brokerów. Każdy, kto zarządzał emeryturą pieniężną, który rekomendował lub zabiegał o IRA lub inne konta emerytalne z ulgą podatkową, byłby uważany za powiernika wymaganego do przestrzegania tego standardu, a nie standardu odpowiedniości, który obowiązywał w innym przypadku.
Reguła powiernicza ma długą i niejasną implementację. Pierwotnie zaproponowany w 2010 r., miał wejść w życie między 10 kwietnia 2017 r. a styczniem. 1, 2018. Po objęciu urzędu przez prezydenta Trumpa został przełożony na 9 czerwca 2017 roku, w tym okres przejściowy dla niektórych zwolnień trwający do stycznia. 1, 2018.
Następnie wdrożenie wszystkich elementów przepisu zostało przesunięte na 1 lipca 2019 r. Zanim to mogło nastąpić, przepis został uchylony w wyniku decyzji z czerwca 2018 r. wydanej przez V Sąd Okręgowy Stanów Zjednoczonych.
W czerwcu 2020 r. Ministerstwo Pracy opublikowało nową propozycję, Propozycje 3.0, która „przywróciła definicję powiernika doradztwa inwestycyjnego obowiązującą od 1975 r., wraz z nowymi interpretacjami, które rozszerzyły jej zasięg w kontekście rolowania i zaproponowały nowe wyłączenie dla skonfliktowane doradztwo inwestycyjne i główne transakcje."
Zobaczymy, czy zostanie on zatwierdzony za administracji prezydenta Bidena.
Ryzyko bycia powiernikiem
Możliwość istnienia powiernika/agenta, który nie działa optymalnie w najlepszym interesie beneficjenta, jest określana jako „ryzyko powiernicze”. Niekoniecznie oznacza to, że powiernik wykorzystuje zasoby beneficjenta dla własnej korzyści; może to być ryzyko, że powiernik nie osiągnie najlepszej wartości dla beneficjenta.
Na przykład sytuacja, w której zarządzający funduszem (agent) dokonuje większej liczby transakcji niż jest to konieczne dla portfela klienta, jest źródłem ryzyka powierniczego, ponieważ zarządzający funduszem powoli zmniejsza zyski klienta, ponosząc wyższe niż to konieczne koszty transakcyjne.
Natomiast sytuacja, w której osoba lub podmiot prawnie powołany do zarządzania majątkiem innej strony wykorzystuje swoje uprawnienia w sposób nieetyczny lub nielegalny w celu uzyskania korzyści finansowych lub w inny sposób służący własnemu interesowi, nazywana jest „nadużyciem powierniczym”. lub „oszustwo powiernicze”.
Ubezpieczenie powiernicze
Firma może ubezpieczyć osoby, które działają jako powiernicy kwalifikowanego planu emerytalnego, takie jak dyrektorzy firmy, członkowie kadry kierowniczej, pracownicy i inni powiernicy będący osobami fizycznymi.
Ubezpieczenie od odpowiedzialności powierniczej ma wypełnić luki istniejące w tradycyjnej ochronie oferowanej w ramach ubezpieczenia od odpowiedzialności za świadczenia pracownicze czy polis dyrektorskich. Zapewnia ochronę finansową, gdy zajdzie potrzeba wszczęcia postępowania sądowego ze względu na scenariusze, takie jak rzekome niewłaściwe zarządzanie funduszami lub inwestycjami, błędy administracyjne lub opóźnienia w transferach lub dystrybucjach, zmiana lub zmniejszenie świadczeń lub błędne porady dotyczące alokacji inwestycji w ramach planu.
Wytyczne dotyczące powierników inwestycyjnych
W odpowiedzi na zapotrzebowanie na wytyczne dla powierników inwestycyjnych utworzono non-profit Foundation for Fiduciary Studies, aby zdefiniować następujące ostrożne praktyki inwestycyjne:
Krok 1: Zorganizuj
Proces zaczyna się od tego, że powiernicy edukują się na temat praw i zasad, które będą miały zastosowanie w ich sytuacji. Gdy powiernicy określą swoje zasady, muszą następnie zdefiniować role i obowiązki wszystkich stron zaangażowanych w proces. W przypadku korzystania z usług dostawców usług inwestycyjnych wszelkie umowy o świadczenie usług powinny mieć formę pisemną.
Krok 2: Sformalizuj
Formalizacja procesu inwestycyjnego rozpoczyna się od stworzenia celów i założeń programu inwestycyjnego. Powiernicy powinni określić takie czynniki, jak horyzont inwestycyjny, akceptowalny poziom ryzyka i oczekiwany zwrot. Identyfikując te czynniki, powiernicy tworzą ramy oceny opcji inwestycyjnych.
Powiernicy muszą następnie wybrać odpowiednie klasy aktywów, które umożliwią im stworzenie zdywersyfikowanego portfela za pomocą uzasadnionej metodologii. Większość powierników zajmuje się tym, stosując nowoczesną teorię portfela (MPT), ponieważ MPT jest jedną z najbardziej akceptowanych metod tworzenia portfeli inwestycyjnych ukierunkowanych na pożądany profil ryzyka/zwrotu.
Wreszcie powiernik powinien sformalizować te kroki, tworząc oświadczenie dotyczące polityki inwestycyjnej, które zawiera szczegóły niezbędne do wdrożenia określonej strategii inwestycyjnej. Teraz powiernik jest gotowy do rozpoczęcia realizacji programu inwestycyjnego, jak określono w pierwszych dwóch krokach.
Krok 3: Implementuj
Faza realizacji polega na wyborze konkretnych inwestycji lub menedżerów inwestycyjnych w celu spełnienia wymagań wyszczególnionych w oświadczeniu o polityce inwestycyjnej. Należy zaprojektować proces due diligence w celu oceny potencjalnych inwestycji. Proces due diligence powinien określać kryteria stosowane do oceny i filtrowania puli potencjalnych opcji inwestycyjnych.
Faza realizacji jest zwykle przeprowadzana z pomocą doradcy inwestycyjnego, ponieważ wielu powiernikom brakuje umiejętności i/lub zasobów do wykonania tego etapu. Kiedy doradca jest wykorzystywany do pomocy na etapie wdrażania, powiernicy i doradcy muszą komunikować się, aby zapewnić, że przy wyborze inwestycji lub menedżerów stosowany jest uzgodniony proces należytej staranności.
Krok 4: Monitoruj
Ostatni krok może być najbardziej czasochłonną, a także najbardziej zaniedbaną częścią procesu. Niektórzy powiernicy nie wyczuwają pilności monitorowania, jeśli prawidłowo wykonali pierwsze trzy kroki. Powiernicy nie powinni zaniedbywać żadnej ze swoich odpowiedzialności, ponieważ mogą ponosić równą odpowiedzialność za zaniedbanie na każdym etapie.
Aby właściwie monitorować proces inwestycyjny, powiernicy muszą okresowo przeglądać raporty porównujące wyniki ich inwestycji z odpowiednim indeksem i grupą rówieśniczą oraz określać, czy cele deklaracji polityki inwestycyjnej są osiągane. Samo monitorowanie statystyk wydajności nie wystarczy.
Powiernicy muszą również monitorować dane jakościowe, takie jak zmiany w strukturze organizacyjnej zarządzających inwestycjami wykorzystywanych w portfelu. Jeśli decydenci inwestycyjni w organizacji odeszli lub jeśli zmienił się ich poziom uprawnień, inwestorzy muszą rozważyć, w jaki sposób te informacje mogą wpłynąć na przyszłe wyniki.
Oprócz przeglądów wydajności powiernicy muszą dokonać przeglądu wydatków poniesionych w związku z realizacją procesu. Powiernicy są odpowiedzialni nie tylko za sposób inwestowania środków, ale także za sposób ich wydatkowania. Opłaty inwestycyjne mają bezpośredni wpływ na wyniki, a powiernicy muszą zapewnić, że opłaty uiszczane za zarządzanie inwestycjami są uczciwe i rozsądne.
Regulamin powierniczy
Agencja Departamentu Skarbu, Biuro Kontrolera Waluty,. jest odpowiedzialna za regulowanie federalnych stowarzyszeń oszczędnościowych i ich działalności powierniczej w USA Wielokrotne obowiązki powiernicze mogą czasami być ze sobą w konflikcie, co często występuje z agentami nieruchomości i prawnikami. W najlepszym razie można zrównoważyć dwa przeciwstawne interesy; jednak równoważenie interesów to nie to samo, co służenie najlepszym interesom klienta.
Świadectwa powiernicze są dystrybuowane na szczeblu stanowym i mogą zostać cofnięte przez sądy, jeśli okaże się, że dana osoba zaniedbuje swoje obowiązki. Aby uzyskać certyfikat, powiernik musi zdać egzamin sprawdzający jego znajomość przepisów, praktyk i procedur związanych z bezpieczeństwem, takich jak weryfikacja przeszłości i weryfikacja. Chociaż wolontariusze zarządu nie wymagają certyfikacji, należyta staranność obejmuje upewnienie się, że profesjonaliści pracujący w tych obszarach mają odpowiednie certyfikaty lub licencje do wykonywanych zadań.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Obowiązki powiernicze pojawiają się w szeregu relacji biznesowych, w tym powiernik i beneficjent, członkowie zarządu i akcjonariusze korporacji oraz wykonawcy testamentu i zapisobiercy.
Brokerzy-dealerzy muszą po prostu spełnić mniej rygorystyczny standard odpowiedniości, który nie wymaga stawiania interesów klienta ponad własnymi.
Powiernik jest prawnie zobowiązany do przedkładania interesu klienta ponad własny.
Powiernik inwestycyjny to każdy, kto ponosi prawną odpowiedzialność za zarządzanie cudzymi pieniędzmi, np. członek komitetu inwestycyjnego organizacji charytatywnej.
Zarejestrowani doradcy inwestycyjni i agenci ubezpieczeniowi mają obowiązek powierniczy wobec klientów.
##FAQ
Jaki jest przykład obowiązku powierniczego?
Istnieje wiele przykładów obowiązku powierniczego. Rozważ przykłady powiernika i beneficjenta, najczęstszą formę relacji powierniczej. Powiernik to organizacja lub osoba trzecia odpowiedzialna za zarządzanie aktywami strony, często występującymi w majątkach, emeryturach i organizacjach charytatywnych. Powiernik ma obowiązek powierniczy stawiać interesy trustu na pierwszym miejscu przed własnymi.
Jakie są 3 obowiązki powiernicze wobec akcjonariuszy?
Ponieważ dyrektorzy korporacyjni mogą być uważani za powierników akcjonariuszy, mają następujące trzy obowiązki powiernicze. Obowiązek należytej staranności wymaga od dyrektorów podejmowania decyzji w dobrej wierze dla akcjonariuszy w sposób racjonalnie ostrożny. Obowiązek lojalności wymaga, aby dyrektorzy nie stawiali innych interesów, przyczyn lub podmiotów ponad interesem spółki i jej akcjonariuszy. Obowiązek działania w dobrej wierze wymaga wreszcie od dyrektorów wyboru najlepszej opcji obsługi firmy i jej interesariuszy.
Co to jest powiernik?
Powiernik musi na pierwszym miejscu stawiać interesy swoich klientów w ramach prawnie i etycznie wiążącej umowy. Co ważne, powiernicy są zobowiązani do zapobiegania konfliktowi interesów między powiernikiem a mocodawcą. Do najczęstszych form powierników należą doradcy finansowi, bankierzy, zarządzający pieniędzmi i agenci ubezpieczeniowi. Jednocześnie powiernicy są obecni w wielu innych relacjach biznesowych, takich jak członkowie zarządu korporacji i udziałowcy.
Dlaczego ktoś potrzebuje powiernika?
Współpraca z powiernikiem oznacza, że możesz mieć pewność, że specjalista ds. finansów zawsze będzie na pierwszym miejscu stawiał Twoje interesy, a nie własne. Oznacza to, że nie musisz się martwić konfliktami interesów, niewłaściwymi zachętami lub agresywną taktyką sprzedaży.
