Bankowość czasu

Co to jest bankowość czasu?

Bankowość czasu to system wymiany różnych usług z wykorzystaniem czasu pracy jako jednostki rozliczeniowej, który został opracowany przez różnych myślicieli socjalistycznych w oparciu o laborystyczną teorię wartości. Jednostki czasu pracy mogą być zapisywane na koncie danej osoby w banku czasu i wymieniane na usługi innych członków banku czasu. Bankowość czasu można uznać za formę waluty społeczności. Ponieważ jednak jednostki rozliczeniowe czasu pracy nie są ogólnie akceptowane poza członkostwem w banku czasu, ani w przypadku dóbr ogólnych będących przedmiotem obrotu na rynku innych niż określone usługi pracy, nie stanowią one formy pieniądza w sensie ekonomicznym poza z natury ograniczony kontekst samego banku czasu.

Zrozumienie bankowości czasu

W środowisku bankowości czasu ludzie otrzymują kredyty za czas pracy, gdy świadczą usługę innemu członkowi banku czasu (a członek otrzymujący usługę jest obciążany w równej kwocie). Każda godzina czasu jest ogólnie ceniona tak samo, niezależnie od świadczonej usługi. Teoretycznie każdy rodzaj usługi można wymienić na inny. Jednak usługi w obrocie często obracają się wokół prostych zadań o niskiej wartości rynkowej, takich jak opieka nad osobami starszymi, praca socjalna i naprawa domów.

Bankowość czasu wywodzi się z idei różnych XIX-wiecznych myślicieli socjalistycznych , w tym Pierre'a-Josepha Proudhona i Karola Marksa,. którzy opowiadali się za różnymi wersjami wykresów walut opartych na czasie pracy. Zamiast wydawania papierowych banknotów, nowoczesna bankowość czasu wykorzystuje elektroniczne prowadzenie ewidencji kredytów i obciążeń dla zarejestrowanych członków.

Punkty czasowe mogą teoretycznie być rejestrowane na papierze, chociaż komputerowe bazy danych są zazwyczaj używane do prowadzenia ewidencji.

Termin „Bank czasu” został ukuty i zastrzeżony w latach 80. przez Edgara Cahna, amerykańskiego profesora prawa i adwokata sprawiedliwości społecznej. Cahn promował Time Banking jako środek samopomocy społeczności i wypełniania luki w publicznych usługach socjalnych w okresie, gdy administracja Reagana forsowała cięcia w wydatkach na programy socjalne.

W swojej książce No More Throw-Away People Cahn nakreślił cztery podstawowe zasady dotyczące bankowości czasu, a później dodał piątą. Oni są:

• Wszyscy jesteśmy aktywami: każdy ma coś do wniesienia

• Przedefiniowanie pracy: nagradza całą pracę, w tym pracę nieodpłatną i opiekuńczą

• Wzajemność: pomaganie sobie nawzajem w budowaniu silnych relacji i zaufania społeczności

• Sieci społecznościowe: przynależność do sieci społecznościowej nadaje naszemu życiu więcej sensu

• Szacunek: Szacunek jest podstawą zdrowej i kochającej społeczności i leży u podstaw demokracji

Przez lata bankowość czasu była przyjmowana w różnych społecznościach w różnym czasie, zwykle na stosunkowo krótkie okresy, zanim ostatecznie została zamknięta. W niektórych obszarach zdołało utrzymać się przez kilka lat lub dłużej na ograniczoną skalę.

W 2018 roku w Stanach Zjednoczonych było około 120 banków czasu.

Przykład Bankingu Czasu

Spójrzmy na przykład wymiany ogrodniczej i komputerowej pomocy technicznej. Gerald jest zapalonym ogrodnikiem, a Lucy jest znawcą naprawiania komputerów. W końcu ich ścieżki się krzyżują, ponieważ Gerald potrzebuje pomocy przy swoim komputerze, a Lucy chciałaby uprawiać warzywa na swoim podwórku i nie ma pojęcia, jak to zrobić.

Korzystając z bankowości czasu, Gerald pomaga Lucy w ogrodzie, a Lucy pomaga Geraldowi z jego komputerem. Żadne pieniądze nie wymieniają rąk za świadczone usługi, więc jedyne koszty, które pochłaniają, dotyczą materiałów użytych do wykonania zadań.

Ogólnie rzecz biorąc, Gerald poświęcił trzy godziny na przygotowanie ogrodu Lucy, podczas gdy Lucy poświęciła dwie godziny na uruchomienie komputera Geralda. Oznacza to, że Gerald wyszedł z układu z jednym dodatkowym kredytem na czas pracy na koncie w banku czasu do wykorzystania w przyszłości.

Plusy i minusy bankowości czasu

Bankowość czasu wykorzystuje nowoczesną technologię, aby spróbować wprowadzić drugorzędne funkcje pieniądza (jako jednostka rozliczeniowa, magazyn wartości i środek odroczonej płatności) w celu sformalizowania i uregulowania praktyki handlu przysługami oraz wzajemnych lub społecznych zobowiązań. Funkcjonuje jako hybrydowy system między prawdziwą gospodarką monetarną wymiany pośredniej a gospodarką wzajemnych darów, charakterystyczną dla gospodarek nieformalnych, przedkapitalistycznych i prymitywnych. Jako taki może mieć pewne zalety i wady obu typów systemów ekonomicznych.

Zwolennicy bankowości czasu, od wczesnych pisarzy socjalistycznych do współczesnych, podkreślają jej zalety w budowaniu (lub przywracaniu) społeczności, inkluzji, wolontariacie i pomocy społecznej. Jest promowany jako pomoc w budowaniu więzi społecznych i zachęcanie osób, które normalnie nie angażowałyby się w tradycyjny wolontariat. Stara się przezwyciężyć problemy społecznej i ekonomicznej alienacji między producentami a konsumentami, która, jak się powszechnie uważa, charakteryzuje przemysłowe gospodarki kapitalistyczne i często stanowiła uzasadnienie dla niepokojów społecznych i rewolucyjnego komunizmu. Formalnie i namacalnie uznaje wartość ekonomiczną usług pracy, które nie są tradycyjnie przedmiotem obrotu w formalnej gospodarce pieniężnej (lub zostałyby przez to pomniejszone), ale które często stanowią podstawę wartościowego kapitału społecznego. Przede wszystkim broni się go za umożliwienie osobom o niskich dochodach dostępu do usług, na które nie stać ich w tradycyjnej gospodarce rynkowej.

Jednak koszty ogólne,. problemy z zarządzaniem względnymi cenami różnych usług oraz trudności w utrzymaniu uczestnictwa w efektywnej konkurencji z większą gospodarką pieniężną często oznaczają problemy dla systemów bankowości czasu. Działalność samego banku czasu musi być w jakiś sposób finansowana, zwłaszcza te, które wymagają dóbr i usług, których nie można kupić za kredyty czasu pracy emitowane przez bank czasu. Oznacza to zarówno początkowy, jak i bieżący wymóg jakiegoś źródła zewnętrznego finansowania w postaci pieniędzy zewnętrznych, co może stać się zaporowe.

Wycena jednostek czasu pracy dla różnych usług i rodzajów pracy jest stałym problemem bankowości czasu. Jeśli wartość kredytów może być płynna zgodnie z dobrowolnymi, wzajemnymi warunkami wymiany między uczestnikami (lub wyceniana proporcjonalnie do płac rynkowych w walucie lokalnej), bank czasu staje się niczym więcej niż konkurencyjną (gorszą) formą waluty, jedną upośledzoną przez własne narzucone granice akceptacji.

Jeśli ceny kredytów za czas pracy są ustalane przez bank czasu, system w końcu napotka te same problemy z wiedzą, kalkulacją i motywacją, z jakimi boryka się każda centralnie planowana gospodarka, co drastycznie ograniczy jego skalę i rentowność. Frank Fisher, amerykański ekonomista,. który wykładał ekonomię w Massachusetts Institute of Technology (MIT) w latach 1960-2004, przewidywał w latach 80., że to zniekształci siły rynkowe i sparaliżuje gospodarkę, na przykładzie Rosji Sowieckiej.

Wreszcie, jeśli wartość kredytów za czas pracy zostanie zablokowana na poziomie parytetu dla wszystkich rodzajów usług i pracy, system stanie przed ogromnym problemem negatywnej selekcji . Ci, którzy mają najmniej ceniony czas pracy (np. opiekunki do dzieci) będą entuzjastycznie w nim uczestniczyć, a ci, którzy mają najwyżej ceniony czas pracy (np. lekarze) zrezygnują i zamiast tego sprzedają swoje usługi za pieniądze.

Ponieważ nieodłączne ograniczenia natury bankowości czasowej narzucają te koszty ogólne i kwestie cenowe, system bankowości czasowej traci wiele korzyści ekonomicznych, które umożliwia system pośredniej wymiany pieniężnej. Jego akceptacja będzie ograniczona i zawsze będzie zależeć od istnienia szerszej gospodarki opartej na pieniądzu, wykorzystującej jakąś inną walutę, w której ma funkcjonować. O ile prawo nie zostanie narzucone ludności (co postulowali pierwsi zwolennicy socjalizmu), bankowość czasu będzie ograniczać się do stosunkowo małych społeczności lub sieci społecznych, handlujących ograniczonym wyborem usług pracy.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Termin „Time Banking” został ukuty i zastrzeżony przez amerykańskiego prawnika Edgara Cahna, który opowiadał się za jego stosowaniem w celu uzupełnienia rządowych usług socjalnych.

• Bankowość czasu jest systemem pośrednim między systemem monetarnej wymiany pośredniej a gospodarką wzajemnych darów, z pewnymi zaletami i wadami każdego z nich.

• Bankowość czasu to system wymiany usług, w którym ludzie wymieniają usługi na kredyty oparte na czasie pracy, a nie pieniądze.