Vörupappír

Hvað er vörupappír?

Vörupappír er lán eða fyrirframgreiðsla þar sem hráefni í eigu lántaka er veð fyrir. Með tímaritinu er átt við samninginn, sem er að mestu leyti víxill. Fyrir sumar vörur geta tryggingar verið samsettar af flokkunarskírteinum, vöruhúsaskírteinum eða farmskírteinum.

Skilningur á vörupappír

Vörupappír er svipaður og veðsamningur eða bílalán. Með tryggri skuld veitir veðsetningin lánveitandanum tryggingu fyrir því að þeir hafi einhverja úrræði ef lántaki vanskila eða ekki standa við skilmála samningsins. Á meðan heimili eða önnur fasteign tryggir veð, þegar um er að ræða lán sem felur í sér vörupappír, eru veð í formi hrávöru.

Vörur eru hráefni eða framleiðsluvörur, svo sem olía, korn, gull, kopar, kaffi, kakó, timbur, bómull, hveiti, maís, sykur og jarðgas. Eðli þeirra vara og efnis sem um er að ræða er ekki víst að vörur séu aðgengilegar á tilteknum stað og því getur stundum verið erfitt, ef ekki ómögulegt, að framleiða þær til að leggja fram sem tryggingar.

Að leggja fram sönnun fyrir vörupappír

Almennt er ekki nauðsynlegt að vörurnar sem þjóna sem veð séu til staðar, svo framarlega sem hægt er að nálgast sannprófun á aðstæðum þeirra ef þörf krefur. Lánveitandi mun ekki taka vörurnar til eignar nema lántakandi lendi í vanskilum.

Oft vill lánveitandinn staðfesta að eignirnar sem tryggja lánið séu til í þeim gæðum og magni sem krafist er. Það fer eftir vörunni sem styður seðilinn, sönnun getur verið til í nokkrum mismunandi sniðum. Vörur eins og korn og olía mega nota flokkunarvottorð. Flokkunarskírteini er skjal gefið út af skoðunarmönnum eða viðurkenndri flokkunarnefnd sem formlega táknar gæði vöru. Vörur eins og lifandi nautgripir eða svín geta krafist sönnunar á afhendingarpöntun eða farmskírteini. Gull eða aðrir góðmálmar sem eru geymdir í hvelfingu gætu þurft hvelfingu eða vöruhússkvittun.

Dæmi um áhættu lánveitenda

Vanhæfni til að hafa líkamlega eign á veði eða að minnsta kosti skoða sjónrænt og staðfesta tilvist þeirra getur haft í för með sér áhættu fyrir lánveitandann, sérstaklega ef lántakandi er siðlaus eða ætlar að blekkja lánveitandann.

Vörupappír var miðpunktur athyglisverðs atviks sem kallast salatolíuhneykslið. Árið 1963 notaði eigandi Allied Crude Vegetable Oil skírteini til að blása upp birgðastigið og tók síðan lán gegn sviksamlegum kvittunum. Þegar upp komst um svikin hafði fyrirtækið aðeins 134 milljónir punda af olíu í geymslutönkum sínum samanborið við 937 milljónir punda sem komu fram á kvittunum þess. Svikin kostuðu bankana um 200 milljónir dala (í dollurum sjöunda áratugarins).

Viðskipti með vörur

Algengustu aðferðir við viðskipti með vörur eru:

Framtíðarsamningar eru fjárhagslegir samningar sem skuldbinda kaupanda til að kaupa eign,. eða seljanda til að selja eign, á fyrirfram ákveðnum framtíðardegi og verði.
Valkostir bjóða kaupanda rétt, þó ekki skyldu, til að innkalla eða setja undirliggjandi eign á umsömdu verði á tilteknu tímabili.
Kauphallarsjóðir eru seljanleg markaðsverðbréf sem fylgjast með hrávöru eða vörukörfu og eiga viðskipti eins og hlutabréf í kauphöllinni.

Hápunktar

Vörupappír er svipaður og veðsamningur eða bílalán, en lánið fjallar um hrávöru.
Vörupappír er lán eða fyrirframgreiðsla þar sem hráefni í eigu lántaka er veð fyrir.
Almennt er ekki nauðsynlegt að vörurnar séu til staðar, þar sem hægt er að fá langa sannprófun á aðstæðum þeirra ef þörf krefur.