Pendedahan secara Lalai (EAD)
Apakah Pendedahan pada Lalai (EAD)?
Pendedahan lalai (EAD) ialah jumlah nilai yang terdedah kepada bank apabila pinjaman mungkir. Menggunakan pendekatan berasaskan penilaian dalaman (IRB), institusi kewangan mengira risiko mereka. Bank sering menggunakan model lalai pengurusan risiko dalaman untuk menganggarkan sistem EAD masing-masing. Di luar industri perbankan, EAD dikenali sebagai pendedahan kredit.
Memahami Pendedahan secara Lalai
EAD ialah amaun kerugian yang diramalkan bank mungkin terdedah apabila penghutang gagal membayar pinjaman. Bank sering mengira nilai EAD untuk setiap pinjaman dan kemudian menggunakan angka ini untuk menentukan risiko lalai keseluruhan mereka. EAD ialah nombor dinamik yang berubah apabila peminjam membayar balik pemberi pinjaman.
Terdapat dua kaedah untuk menentukan pendedahan secara lalai. Pengawal selia menggunakan pendekatan pertama, yang dipanggil berasaskan penilaian dalaman asas (F-IRB). Kaedah kedua, dipanggil berasaskan penarafan dalaman lanjutan (A-IRB), adalah lebih fleksibel dan digunakan oleh institusi perbankan. Bank mesti mendedahkan pendedahan risiko mereka. Sebuah bank akan mendasarkan angka ini pada data dan analisis dalaman, seperti ciri peminjam dan jenis produk. EAD, bersama-sama dengan kerugian diberikan lalai (LGD) dan kebarangkalian mungkir (PD), digunakan untuk mengira modal risiko kredit institusi kewangan.
Bank sering mengira nilai EAD untuk setiap pinjaman dan kemudian menggunakan angka ini untuk menentukan keseluruhan risiko lalai mereka.
Pertimbangan Khas
Kebarangkalian Lalai dan Kerugian Diberi Lalai
Analisis PD ialah kaedah yang digunakan oleh institusi yang lebih besar untuk mengira kerugian yang dijangkakan mereka. PD diberikan kepada setiap ukuran risiko dan mewakili sebagai peratusan kemungkinan lalai. PD biasanya diukur dengan menilai pinjaman lampau tempoh. Ia dikira dengan menjalankan analisis penghijrahan pinjaman yang dinilai sama. Pengiraan adalah untuk jangka masa tertentu dan mengukur peratusan pinjaman yang mungkir. PD kemudiannya ditugaskan ke tahap risiko, dan setiap tahap risiko mempunyai satu peratusan PD.
LGD, unik untuk industri atau segmen perbankan, mengukur kerugian yang dijangkakan dan ditunjukkan sebagai peratusan. LGD mewakili amaun yang tidak dipulihkan oleh pemberi pinjaman selepas menjual aset asas jika peminjam gagal membayar pinjaman. Pembolehubah LGD yang tepat mungkin sukar untuk ditentukan sama ada kerugian portfolio berbeza daripada yang dijangkakan. LGD yang tidak tepat juga mungkin disebabkan oleh segmen yang kecil secara statistik. LGD industri biasanya tersedia daripada pemberi pinjaman pihak ketiga.
Selain itu, nombor PD dan LGD biasanya sah sepanjang kitaran ekonomi. Walau bagaimanapun, pemberi pinjaman akan menilai semula dengan perubahan pada pasaran atau komposisi portfolio. Perubahan yang mungkin mencetuskan penilaian semula termasuk pemulihan ekonomi, kemelesetan dan penggabungan.
Bank boleh mengira kerugian yang dijangkakan dengan mendarab pembolehubah, EAD, dengan PD dan LGD:
- EAD x PD x LGD = Jangkaan Kerugian
Mengapa Pendedahan Secara Lalai Adalah Penting
Sebagai tindak balas kepada krisis kredit 2007-2008, sektor perbankan menerima pakai peraturan antarabangsa untuk mengurangkan pendedahannya kepada mungkir. Matlamat Jawatankuasa Basel mengenai Penyeliaan Perbankan adalah untuk meningkatkan keupayaan sektor perbankan untuk menangani tekanan kewangan. Melalui penambahbaikan pengurusan risiko dan ketelusan bank, perjanjian antarabangsa berharap dapat mengelakkan kesan domino akibat kegagalan institusi kewangan.
##Sorotan
Pendedahan lalai (EAD) ialah amaun kerugian yang diramalkan yang mungkin terdedah kepada bank apabila penghutang gagal membayar pinjaman.
Pendedahan secara lalai, kerugian jika lalai, dan kebarangkalian lalai digunakan untuk mengira modal risiko kredit institusi kewangan.
