Ralat Jenis II

Apakah Ralat Jenis II?

Ralat jenis II ialah istilah statistik yang digunakan dalam konteks ujian hipotesis yang menerangkan ralat yang berlaku apabila seseorang gagal menolak hipotesis nol yang sebenarnya palsu. Ralat jenis II menghasilkan negatif palsu, juga dikenali sebagai ralat peninggalan. Sebagai contoh, ujian untuk penyakit mungkin melaporkan keputusan negatif apabila pesakit dijangkiti. Ini adalah ralat jenis II kerana kami menerima kesimpulan ujian sebagai negatif, walaupun ia tidak betul.

Dalam analisis statistik, ralat jenis I ialah penolakan hipotesis nol benar, manakala ralat jenis II menerangkan ralat yang berlaku apabila seseorang gagal menolak hipotesis nol yang sebenarnya palsu. Ralat menolak hipotesis alternatif , walaupun ia tidak berlaku kerana kebetulan.

Memahami Ralat Jenis II

Ralat jenis II, juga dikenali sebagai ralat jenis kedua atau ralat beta, mengesahkan idea yang sepatutnya ditolak, seperti, sebagai contoh, mendakwa bahawa dua pemeliharaan adalah sama, walaupun ia berbeza. Ralat jenis II tidak menolak hipotesis nol, walaupun hipotesis alternatif adalah keadaan semula jadi yang sebenar. Dengan kata lain, penemuan palsu diterima sebagai benar.

Ralat jenis II boleh dikurangkan dengan membuat kriteria yang lebih ketat untuk menolak hipotesis nol. Sebagai contoh, jika penganalisis adalah apa-apa yang berada dalam sempadan +/- daripada selang keyakinan 95% sebagai tidak signifikan secara statistik (hasil negatif), maka dengan mengurangkan toleransi itu kepada +/- 90%, dan seterusnya mengecilkan sempadan, anda akan mendapat keputusan negatif yang lebih sedikit, dan dengan itu mengurangkan kemungkinan negatif palsu.

Walau bagaimanapun, mengambil langkah-langkah ini cenderung untuk meningkatkan peluang untuk menghadapi ralat jenis I—hasil positif palsu. Semasa menjalankan ujian hipotesis, kebarangkalian atau risiko untuk membuat ralat jenis I atau ralat jenis II perlu dipertimbangkan.

Langkah-langkah yang diambil untuk mengurangkan kemungkinan menghadapi ralat jenis II cenderung meningkatkan kebarangkalian ralat jenis I.

Ralat Jenis I lwn. Ralat Jenis II

Perbezaan antara ralat jenis II dan ralat jenis I ialah ralat jenis I menolak hipotesis nol apabila ia benar (iaitu, positif palsu). Kebarangkalian untuk melakukan ralat jenis I adalah sama dengan tahap keertian yang telah ditetapkan untuk ujian hipotesis. Oleh itu, jika tahap keertian ialah 0.05, terdapat kemungkinan 5% ralat jenis I mungkin berlaku.

Kebarangkalian untuk melakukan ralat jenis II adalah sama dengan satu tolak kuasa ujian, juga dikenali sebagai beta. Kuasa ujian boleh ditingkatkan dengan meningkatkan saiz sampel,. yang mengurangkan risiko melakukan ralat jenis II.

Beberapa literatur statistik akan merangkumi tahap keertian keseluruhan dan risiko ralat jenis II sebagai sebahagian daripada analisis laporan. Sebagai contoh, meta-analisis exosome pada 2021 dalam rawatan kecederaan saraf tunjang merekodkan tahap keertian keseluruhan 0.05 dan risiko ralat jenis II sebanyak 0.1.

Contoh Ralat Jenis II

Andaikan sebuah syarikat bioteknologi ingin membandingkan keberkesanan dua ubatnya untuk merawat diabetes. Nol menyatakan hipotesis kedua-dua ubat adalah sama berkesan. Hipotesis nol, H0, ialah dakwaan bahawa syarikat berharap untuk menolak menggunakan ujian satu hujung. Hipotesis alternatif, H_a, menyatakan kedua-dua ubat tidak sama berkesan. Hipotesis alternatif, H_a, ialah keadaan semula jadi yang disokong dengan menolak hipotesis nol.

Syarikat bioteknologi melaksanakan ujian klinikal yang besar terhadap 3,000 pesakit diabetes untuk membandingkan rawatan. Syarikat itu membahagikan 3,000 pesakit secara rawak kepada dua kumpulan yang sama saiz, memberikan satu kumpulan satu rawatan dan kumpulan lain rawatan lain. Ia memilih tahap keertian 0.05, yang menunjukkan ia bersedia menerima peluang 5% ia mungkin menolak hipotesis nol apabila ia benar atau peluang 5% untuk melakukan ralat jenis I.

Andaikan beta dikira sebagai 0.025, atau 2.5%. Oleh itu, kebarangkalian untuk melakukan ralat jenis II ialah 97.5%. Jika kedua-dua ubat tidak sama, hipotesis nol harus ditolak. Walau bagaimanapun, jika syarikat bioteknologi tidak menolak hipotesis nol apabila ubat tidak sama berkesan, ralat jenis II berlaku.

##Sorotan

Ralat jenis II pada dasarnya adalah negatif palsu.
Ralat jenis II boleh dikurangkan dengan membuat kriteria yang lebih ketat untuk menolak hipotesis nol, walaupun ini meningkatkan peluang positif palsu.
Saiz sampel, saiz populasi sebenar dan tahap alfa yang telah ditetapkan mempengaruhi magnitud risiko ralat.
Ralat jenis II ditakrifkan sebagai kebarangkalian gagal menolak hipotesis nol secara salah, sedangkan ia sebenarnya tidak terpakai kepada keseluruhan populasi.
Penganalisis perlu menimbang kemungkinan dan kesan ralat jenis II dengan ralat jenis I.

##Soalan Lazim

Apakah Perbezaan Antara Ralat Jenis I dan Jenis II?

Ralat jenis I berlaku jika hipotesis nol ditolak yang sebenarnya benar dalam populasi. Ralat jenis ini mewakili positif palsu. Sebagai alternatif, ralat jenis II berlaku jika hipotesis nol tidak ditolak yang sebenarnya palsu dalam populasi. Ralat jenis ini mewakili negatif palsu.

Apa yang Menyebabkan Ralat Jenis II?

Ralat jenis II biasanya disebabkan jika kuasa statistik sesuatu ujian terlalu rendah. Semakin tinggi kuasa statistik, semakin besar peluang untuk mengelakkan ralat. Selalunya disyorkan bahawa kuasa statistik hendaklah ditetapkan kepada sekurang-kurangnya 80% sebelum menjalankan sebarang ujian.

Apakah Faktor Yang Mempengaruhi Magnitud Risiko untuk Ralat Jenis II?

Apabila saiz sampel penyelidikan meningkat, magnitud risiko untuk ralat jenis II harus berkurangan. Apabila saiz kesan populasi sebenar meningkat, ralat jenis II juga harus berkurangan. Akhir sekali, tahap alfa pra-tetap yang ditetapkan oleh penyelidikan mempengaruhi magnitud risiko. Apabila set tahap alfa berkurangan, risiko ralat jenis II meningkat.