Cel inflacyjny

Co to jest kierowanie inflacyjne?

Cel inflacyjny to polityka banku centralnego, która polega na dostosowaniu polityki pieniężnej do osiągnięcia określonej rocznej stopy inflacji. Zasada celu inflacyjnego opiera się na przekonaniu, że długoterminowy wzrost gospodarczy najlepiej osiągnąć poprzez utrzymanie stabilności cen, a stabilność cen poprzez kontrolowanie inflacji.

Zrozumienie kierowania inflacyjnego

Strategia celu inflacyjnego zakłada, że głównym celem banku centralnego jest utrzymanie stabilności cen. Wszystkie narzędzia polityki pieniężnej, którymi dysponuje bank centralny, w tym operacje otwartego rynku i kredyty dyskontowe, można wykorzystać w ogólnej strategii celu inflacyjnego. Cel inflacyjny można zestawić ze strategiami banków centralnych, których głównymi celami są inne mierniki wyników gospodarczych, takie jak ukierunkowanie na kursy walutowe,. stopę bezrobocia lub stopę wzrostu nominalnego produktu krajowego brutto (PKB).

Stopy procentowe mogą być pośrednim celem stosowanym przez banki centralne do celów inflacyjnych. Bank centralny obniży lub podniesie stopy procentowe w zależności od tego, czy uważa, że inflacja jest poniżej lub powyżej docelowego progu. Mówi się, że podnoszenie stóp procentowych spowalnia inflację, a tym samym spowolnienie wzrostu gospodarczego. Uważa się, że obniżenie stóp procentowych zwiększa inflację i przyspiesza wzrost gospodarczy.

Punktem odniesienia używanym do celów inflacyjnych jest zazwyczaj wskaźnik cen koszyka dóbr konsumpcyjnych, taki jak wskaźnik cen wydatków na konsumpcję osobistą używany przez Rezerwę Federalną Stanów Zjednoczonych.

Wraz z przyjmowaniem docelowych stóp inflacji i dat kalendarzowych jako mierników wyników, polityka celu inflacyjnego może również określać kroki, które należy podjąć w zależności od tego, jak bardzo rzeczywista stopa inflacji różni się od docelowego poziomu, takie jak obniżenie oprocentowania kredytów lub dodanie płynności do gospodarka.

27 sierpnia 2020 r. Rezerwa Federalna ogłosiła, że nie będzie już podnosić stóp procentowych z powodu spadku bezrobocia poniżej pewnego poziomu, jeśli inflacja pozostanie niska. Zmieniła także cel inflacyjny na średni, co oznacza, że pozwoli na wzrost inflacji nieco powyżej celu 2%, aby nadrobić okresy, w których była poniżej 2%.

Plusy i minusy kierowania inflacyjnego

Cel inflacyjny pozwala bankom centralnym reagować na wstrząsy w gospodarce krajowej i koncentrować się na kwestiach krajowych. Stabilna inflacja zmniejsza niepewność inwestorów, pozwala im przewidywać zmiany stóp procentowych i zakotwicza oczekiwania inflacyjne. Jeśli cel zostanie opublikowany, celowanie inflacyjne pozwala również na większą przejrzystość polityki pieniężnej.

Jednak niektórzy analitycy uważają, że koncentracja na celu inflacyjnym w celu zapewnienia stabilności cen tworzy atmosferę, w której niezrównoważone bańki spekulacyjne i inne zakłócenia w gospodarce, takie jak to, które spowodowało kryzys finansowy z 2008 r., mogą rozwijać się bez kontroli (przynajmniej do czasu, gdy inflacja spadnie w dół). z cen aktywów na detaliczne ceny konsumpcyjne).

Inni krytycy celu inflacyjnego uważają, że zachęca to do nieodpowiednich reakcji na wstrząsy warunków handlowych lub wstrząsy podażowe. Krytycy argumentują, że ukierunkowanie na kurs walutowy lub ukierunkowanie na nominalny PKB zapewniłoby większą stabilność gospodarczą.

Od 2012 roku Rezerwa Federalna USA dąży do inflacji na poziomie 2% mierzonej inflacją PCE. Utrzymywanie inflacji na niskim poziomie jest jednym z dwumandatowych celów Rezerwy Federalnej, obok stabilnego, niskiego poziomu bezrobocia. Poziomy inflacji od 1% do 2% rocznie są ogólnie uważane za dopuszczalne, podczas gdy stopy inflacji powyżej 3% stanowią niebezpieczną strefę, która może spowodować dewaluację waluty. Reguła Taylora to model ekonometryczny, który mówi, że Rezerwa Federalna powinna podnosić stopy procentowe, gdy inflacja lub tempo wzrostu PKB są wyższe niż pożądane.

Cel inflacyjny stał się głównym celem Rezerwy Federalnej w styczniu 2012 r. po upadku kryzysu finansowego z lat 2008-2009. Sygnalizując stopy inflacji jako wyraźny cel, Rezerwa Federalna miała nadzieję, że pomoże to w promowaniu ich podwójnego mandatu: niskiego bezrobocia wspierającego stabilne ceny. Pomimo najlepszych starań Rezerwy Federalnej inflacja przez większość lat nadal oscyluje wokół celu 2%.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Cel inflacyjny koncentruje się przede wszystkim na utrzymaniu stabilności cen, ale jego zwolennicy uważają również, że wspiera wzrost gospodarczy i stabilność.

• Cele inflacyjne można zestawić z innymi możliwymi celami polityki bankowości centralnej, w tym z celami dotyczącymi kursów walutowych, bezrobocia lub dochodu narodowego.

• Cel inflacyjny to strategia banku centralnego polegająca na określeniu stopy inflacji jako celu i dostosowaniu polityki pieniężnej do osiągnięcia tej stopy.