Mark-to-Model

Co to jest znakowanie do modelu?

Mark-to-model to metoda wyceny określonej pozycji inwestycyjnej lub portfela oparta na modelach finansowych. Kontrastuje to z tradycyjnymi wycenami mark-to-market, w których ceny rynkowe są wykorzystywane do obliczania wartości, a także strat lub zysków na pozycjach.

Aktywa, które muszą być wycenione zgodnie z modelem, albo nie mają regularnego rynku, który zapewnia dokładną wycenę, albo mają wyceny oparte na złożonym zestawie zmiennych referencyjnych i ramach czasowych. Stwarza to sytuację, w której do przypisania wartości zasobowi należy użyć zgadywania i założeń, co sprawia, że zasób jest bardziej ryzykowny.

Zrozumienie mark-to-model

Wyceny mark-to-model są stosowane głównie na niepłynnych rynkach produktów, którymi nie handluje się często. Aktywa wyceniane według modelu zasadniczo pozostawiają możliwość interpretacji, co może stwarzać ryzyko dla inwestorów. Legendarny inwestor Warren Buffett określił tę metodę wyceny jako „marking to mit” ze względu na zaniżoną wycenę ryzyka.

Zagrożenia związane z aktywami wycenianymi według modelu pojawiły się podczas załamania rynku kredytów hipotecznych subprime , które rozpoczęło się w 2007 r., z powodu błędnej wyceny ryzyka, a zatem i aktywów. Miliardy dolarów w sekurytyzowanych aktywach hipotecznych musiały zostać odpisane w bilansach spółek, ponieważ założenia wyceny okazały się niedokładne. Wiele wycen mark-to-model zakładało płynne i uporządkowane rynki wtórne oraz historyczne poziomy niewypłacalności. Te założenia okazały się błędne, gdy wtórna płynność wyschła, a wskaźniki niewypłacalności kredytów hipotecznych wzrosły znacznie powyżej normalnych poziomów.

Głównie w wyniku problemów bilansowych związanych z sekurytyzowanymi produktami hipotecznymi, Rada Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) wydała w listopadzie 2007 r. oświadczenie, w którym wymagało, aby wszystkie spółki notowane na giełdzie ujawniały w swoich bilansach wszelkie aktywa oparte na mark-to-model wyceny rozpoczynające się w roku obrotowym 2008.

Poziom pierwszy, poziom drugi i poziom trzeci

Oświadczenie FASB 157 wprowadziło system klasyfikacji, który ma na celu wyjaśnienie posiadanych aktywów finansowych przedsiębiorstw. Aktywa (a także pasywa) dzielą się na trzy kategorie:

-Poziom 1

-Poziom 2

-Poziom 3

Aktywa poziomu 1 są wyceniane według możliwych do zaobserwowania cen rynkowych. Te aktywa wyceniane według wartości rynkowej obejmują papiery skarbowe, papiery wartościowe przeznaczone do obrotu, waluty obce, towary i inne aktywa płynne, dla których można łatwo uzyskać bieżące ceny rynkowe.

Aktywa poziomu 2 są wyceniane na podstawie cen notowanych na nieaktywnych rynkach i/lub pośrednio opierają się na obserwowalnych danych wejściowych, takich jak stopy procentowe, stopy niewypłacalności i krzywe dochodowości. Do tej kategorii należą obligacje korporacyjne, kredyty bankowe i pozagiełdowe (OTC) instrumenty pochodne.

Wreszcie, aktywa poziomu 3 są wyceniane za pomocą modeli wewnętrznych. Ceny nie są bezpośrednio obserwowalne, a założenia, które mogą podlegać dużym rozbieżnościom, muszą być przyjęte w wycenie aktywów metodą mark-to-model. Przykładami aktywów wycenianych według modelu są dług zagrożony,. złożone instrumenty pochodne i akcje private equity.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Sekurytyzowane kredyty hipoteczne, które wywołały kryzys finansowy w 2008 r., zostały wycenione przy użyciu wycen mark-to-model.

• Aktywa są zwykle bardziej ryzykowne, ponieważ ich wartości są oparte na domysłach.

• Po kryzysie finansowym wszystkie firmy posiadające aktywa wyceniane metodą mark-to-model są zobowiązane do ich ujawnienia.

• Potrzeba takiej wyceny wynika z niepłynnych aktywów, które nie mają wystarczająco dużego rynku do wyceny rynkowej.

• Mark-to-model polega na przypisaniu wartości do aktywów przy użyciu modeli finansowych w przeciwieństwie do normalnych cen rynkowych.