Kontrak Uberrimae Fidei
Apakah itu Kontrak Uberrimae Fidei?
Kontrak uberrimae fidei ialah perjanjian undang-undang, biasa kepada industri insurans, yang memerlukan standard tertinggi dengan niat baik semasa pendedahan semua fakta material yang boleh mempengaruhi keputusan pihak yang satu lagi. Kegagalan untuk mematuhi uberrimae fidei adalah alasan untuk membatalkan perjanjian. Uberrimae fidei juga dikenali sebagai niat baik sepenuhnya dan hanyalah terjemahan Latin bagi frasa ini.
Memahami Kontrak Uberrimae Fidei
Uberrimae fidei atau "uberrima fides" secara literal bermaksud "kepercayaan yang sangat baik" dalam bahasa Latin. Ia memerlukan pihak-pihak kepada kontrak tertentu untuk melaksanakan standard tertinggi pendedahan penuh mana-mana syarat, keadaan atau risiko yang berkaitan kepada rakan niaga mereka. Kegagalan untuk mendedahkan fakta material yang mungkin keputusan pihak yang satu lagi apabila memasuki kontrak yang uberrimae fidei terpakai boleh mengakibatkan kontrak dipengaruhi oleh batal dan tidak sah dan pihak yang satu lagi dilepaskan daripada sebarang obligasi di bawah kontrak.
Kontrak insurans ialah jenis kontrak uberrimae fidei yang paling biasa. Memandangkan syarikat insurans bersetuju untuk berkongsi risiko kerugian dengan pemegang polisi, adalah mustahak bagi pemegang polisi bertindak dengan suci hati dengan mendedahkan sepenuhnya semua maklumat yang mempengaruhi tahap risiko syarikat insurans. Pendedahan penuh membolehkan penanggung insurans melindungi dirinya dengan mengenakan bayaran premium kepada pemegang polisi yang menggambarkan dengan tepat tahap risiko yang sedang ditanggungnya atau malah enggan mengeluarkan polisi jika risikonya terlalu tinggi.
Piawaian pendedahan dalam kontrak undang-undang, seperti uberrimae fidei, adalah percubaan untuk menyelesaikan masalah ekonomi yang timbul daripada asimetri maklumat. Khususnya dalam kes kontrak insurans, prinsip uberrimae fidei bertujuan untuk melindungi penanggung insurans daripada masalah pemilihan buruk kerana adalah perkara biasa bagi pemohon insurans untuk mempunyai lebih banyak maklumat tentang ciri-ciri mereka sendiri dan tingkah laku masa lalu berkenaan dengan risiko yang diinsuranskan daripada yang diinsuranskan.
Potensi diinsuranskan mempunyai insentif yang jelas untuk menahan maklumat daripada penanggung insurans tentang keadaan sedia ada atau tingkah laku berisiko lampau yang akan cenderung menyebabkan penanggung insurans menuntut bayaran premium yang lebih tinggi (atau enggan menginsuranskan sama sekali). Uberrimae fidei memerlukan mereka mendedahkan maklumat ini sebelum mereka boleh diinsuranskan.
Sebagai contoh, seseorang yang memohon insurans hayat mengetahui lebih banyak tentang tabiat pemakanan mereka, corak senaman, tingkah laku berisiko, sejarah perubatan keluarga dan sejarah perubatan peribadi daripada yang diketahui oleh bakal syarikat insurans. Untuk menentukan betapa berisikonya pemohon, syarikat insurans memerlukan mereka menjawab dengan jujur soal selidik perubatan dan menyerahkan kepada semakan rekod perubatan sebelum diluluskan untuk polisi. Jika pemegang polisi kemudiannya didapati tidak bertindak dengan penuh niat baik pada masa permohonan, polisi dan faedah boleh dibatalkan.
Pertimbangan Khas
Uberrimae fidei dilihat sebagai asas kepada kontrak insurans semula. Untuk menjadikan insurans semula mampu milik, penanggung insurans semula tidak boleh menduplikasi proses yang mahal, seperti pengunderaitan penginsurans dan kos pengendalian tuntutan. Mereka mesti bergantung pada keupayaan penanggung insurans utama untuk menyelesaikan tugas-tugas ini dengan secukupnya. Sebagai balasan, penanggung insurans semula mesti menyiasat dan membayar balik pembayaran tuntutan niat baik penanggung insurans dengan sewajarnya. Uberrimae fidei dianggap sebagai istilah tersirat dalam kontrak insurans semula.
Asal Uberrimae Fidei
Prinsip uberrimae fidei pertama kali dinyatakan oleh Lord Mansfield dari Britain dalam kes Carter v Boehm (1766). Mansfield berkata:
"Insurans ialah kontrak spekulasi... fakta-fakta istimewa, di mana peluang luar jangka untuk dikira, biasanya terletak pada pengetahuan pihak yang diinsuranskan sahaja. Penaja jamin mempercayai representasinya, dan meneruskan dengan keyakinan bahawa dia melakukannya. tidak menyimpan apa-apa keadaan dalam pengetahuannya, untuk mengelirukan penaja jamin kepada kepercayaan bahawa keadaan itu tidak wujud... Niat baik melarang mana-mana pihak dengan menyembunyikan apa yang diketahuinya secara peribadi, untuk menarik pihak lain ke dalam tawar-menawar daripada kejahilannya tentang hakikat itu , dan sebaliknya imannya."
##Sorotan
Prinsip uberrimae fidei pertama kali dinyatakan oleh Lord Mansfield dari Britain dalam kes Carter v Boehm (1766).
Uberrimae fidei atau "uberrima fides" secara literal bermaksud "kepercayaan yang sangat baik" dalam bahasa Latin.
Kontrak uberrimae fidei ialah perjanjian undang-undang, biasa kepada industri insurans, yang memerlukan standard nilai murni tertinggi semasa pendedahan semua fakta material yang boleh mempengaruhi keputusan pihak yang satu lagi.
