Bezpłatny przewoźnik (FCA)
Co to jest bezpłatny przewoźnik (FCA)?
Free carrier to termin handlowy określający, że sprzedawca towarów jest odpowiedzialny za dostarczenie tych towarów do miejsca wskazanego przez kupującego. Użyte w handlu słowo „bezpłatne” oznacza, że sprzedawca ma obowiązek dostarczenia towaru do określonego miejsca w celu przekazania przewoźnikowi. Miejscem docelowym jest zazwyczaj lotnisko, terminal wysyłkowy, magazyn lub inna lokalizacja, w której działa przewoźnik. Może to być nawet lokalizacja firmy sprzedającego.
Sprzedający wlicza w swoją cenę koszty transportu i bierze na siebie ryzyko utraty towaru do czasu odbioru towaru przez przewoźnika . W tym momencie kupujący przejmuje całą odpowiedzialność.
Jak działa bezpłatny przewoźnik (FCA)
Kupujący i sprzedający zajmujący się handlem gospodarczym, który wymaga wysyłki towarów, mogą skorzystać z umowy wolnego przewoźnika (FCA) do opisania dowolnego punktu transportu, niezależnie od liczby środków transportu zaangażowanych w proces wysyłki. Punkt musi jednak znajdować się w kraju ojczystym sprzedawcy. Obowiązkiem sprzedającego jest bezpieczne przetransportowanie towaru do tego obiektu. Przewoźnikiem może być każdy rodzaj usługi transportowej, np. samochód ciężarowy, pociąg, łódź lub samolot.
Odpowiedzialność za towar przechodzi ze sprzedającego na przewoźnika lub kupującego w momencie, gdy sprzedający dostarcza towar do uzgodnionego portu lub obszaru. Sprzedający odpowiada wyłącznie za dostawę do określonego miejsca docelowego w ramach przeniesienia odpowiedzialności. Nie ma obowiązku rozładunku towarów, ale sprzedawca może być odpowiedzialny za zapewnienie, że towary zostały odprawione do eksportu ze Stanów Zjednoczonych, jeśli miejscem przeznaczenia jest siedziba sprzedawcy.
Kupujący nie musi zajmować się szczegółami eksportowymi i licencjami, ponieważ jest to odpowiedzialność sprzedającego. Kupujący musi jednak zorganizować transport. Po dotarciu towarów do przewoźnika i przeniesieniu tytułu własności na kupującego, towary stają się aktywami w bilansie kupującego .
Znaczenie Incoterms
Kontrakty na transport międzynarodowy często zawierają skrócone warunki handlowe lub warunki sprzedaży, które opisują specyfikę przesyłki. Mogą to być czas i miejsce dostawy, płatność, moment przeniesienia ryzyka straty ze sprzedającego na kupującego oraz strona odpowiedzialna za koszty frachtu i ubezpieczenia. Szczegóły są bardzo szczegółowe, ponieważ określenie dokładnego momentu przeniesienia zobowiązań i odpowiedzialności kosztowej jest kluczowym punktem umowy.
Najbardziej znanymi warunkami handlowymi są międzynarodowe warunki handlowe lub Incoterms,. które są międzynarodowo uznanymi standardami publikowanymi przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC). Często są one identyczne w formie z określeniami krajowymi, takimi jak Jednolity Kodeks Handlowy (UKC), ale mogą występować nieznaczne różnice w ich oficjalnych interpretacjach. Strony umowy muszą wyraźnie wskazać prawo właściwe dla swoich warunków oraz wersję opublikowanych warunków Incoterms, z której korzystają.
ICC aktualizuje Incoterms co 10 lat. Poniżej znajduje się przykład rodzajów terminów zawartych w Incoterms:
Fabryka (EXW).
Dostawa na miejsce (DAP).
Dostarczone cło opłacone (DDP).
Bezpłatnie obok (FAS).
Bezpłatnie na pokładzie (FOB).
Koszt i fracht (CFR).
Wszystkie Incoterms są terminami prawnymi, ale ich dokładne definicje mogą się różnić w zależności od kraju. Użycie jasności i szczegółowości podczas ich cytowania ma kluczowe znaczenie.
Eksperci zalecają, aby każda strona zaangażowana w handel międzynarodowy skonsultowała się z odpowiednim prawnikiem — takim jak prawnik ds. handlu — przed użyciem jakiegokolwiek terminu handlowego w kontrakcie.
Przykład Free Carrier (FCA)
Sprzedający dostarcza towar do miejsca wskazanego przez kupującego. Nadawca przejmuje odpowiedzialność za towary, gdy tam dotrą. Kupujący byłby odpowiedzialny za załadunek towaru do transportu.
Na przykład Joe Sprzedawca wysyła towary do Boba Kupującego. Bob decyduje się skorzystać ze swojego nadawcy, z którym wcześniej robił interesy. Joe zgadza się, a jego obowiązkiem jest dostarczenie towaru do nadawcy. W tym momencie cała odpowiedzialność przechodzi na Boba.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Gdy sprzedający dostarczy towar przewoźnikowi, kupujący przejmuje całą odpowiedzialność za towar.
W ramach przeniesienia odpowiedzialności sprzedający odpowiada tylko za dostawę do określonego miejsca przeznaczenia, ale nie jest zobowiązany do rozładowania towaru.
Sprzedający wlicza w swoją cenę koszty transportu i przejmuje ryzyko utraty towaru do momentu odebrania towaru przez przewoźnika.
Free carrier to termin handlowy, który wymaga od sprzedawcy towarów dostarczenia tych towarów do określonego lotniska, terminalu wysyłkowego, magazynu lub innej lokalizacji przewoźnika określonej przez kupującego.
Międzynarodowa Izba Handlowa zaktualizowała Incoterms w 2010 r., aby uwzględnić przepis wolnego przewoźnika.
