Nie ma czegoś takiego jak darmowy lunch (TANSTAAFL)

Czy nie ma czegoś takiego jak darmowy lunch (TANSTAAFL)?

„Nie ma darmowego lunchu” (TANSTAAFL), znanego również jako „nie ma darmowego lunchu” (TINSTAAFL), to wyrażenie opisujące koszt podejmowania decyzji i konsumpcji. Wyrażenie to oddaje ideę, że rzeczy, które wydają się wolne, zawsze mają jakiś koszt poniesiony przez kogoś, lub że nic w życiu nie jest naprawdę darmowe.

Darmowy obiad odnosi się do sytuacji, w której osoba otrzymująca dostarczane towary lub usługi nie ponosi żadnych kosztów, ale ekonomiści zwracają uwagę, że nawet jeśli coś było naprawdę darmowe, istnieje koszt alternatywny w tym, co nie zostało wzięte pod uwagę.

Jak działa TANSTAAFL

Koncepcję TANSTAAFL należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu różnego rodzaju decyzji, zarówno finansowych, jak i związanych ze stylem życia. Koncepcja może pomóc konsumentom w podejmowaniu mądrzejszych decyzji poprzez uwzględnienie wszystkich pośrednich i bezpośrednich kosztów oraz efektów zewnętrznych.

W ekonomii TANSTAAFL opisuje pojęcie kosztów alternatywnych,. które stwierdza, że dla każdego dokonanego wyboru istnieje alternatywa niewybrana, która również przyniosłaby pewną użyteczność. Podejmowanie decyzji wymaga kompromisów i zakłada, że w społeczeństwie nie ma prawdziwych darmowych ofert. Na przykład produkty i usługi wręczane (bezpłatnie) osobom fizycznym są opłacane przez osobę wręczającą prezent. Nawet jeśli nie ma nikogo, kto mógłby ponieść bezpośrednie koszty, społeczeństwo ponosi ciężar, jak w przypadku negatywnych efektów zewnętrznych, takich jak zanieczyszczenie.

Inwestorzy muszą szczególnie uważać na pozornie darmowy lunch, gdy mają do czynienia z inwestycjami, które obiecują strumień dość wysokich, stałych płatności przez okres wielu lat z rzekomo niskim ryzykiem. Wiele z tych inwestycji pozostaje obciążonych ukrytymi opłatami, z których niektóre mogą nie być w pełni zrozumiałe dla inwestorów. Ogólnie rzecz biorąc, każda inwestycja, która obiecuje gwarantowany zwrot, nie jest darmowym obiadem, ponieważ gdzieś istnieje jakiś ukryty koszt, w tym koszt alternatywny związany z nieinwestowaniem gdzie indziej.

Istnieje również ukryty koszt związany z niewidocznym ryzykiem. Niektóre domy maklerskie intensywnie reklamowały papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką ( MBS ) jako pozornie darmowy lunch na początku XXI wieku. Inwestycje te zostały opisane jako bardzo bezpieczne inwestycje o ratingu AAA,. wspierane zdywersyfikowaną pulą kredytów hipotecznych. Jednak kryzys mieszkaniowy w USA ujawnił prawdziwe ryzyko bazowe tych inwestycji, a także wadliwy system ratingowy, który klasyfikował pule kredytów jako AAA, nawet jeśli wiele z nich niosło ze sobą bardzo poważne ryzyko niewypłacalności.

Nawet produkty i usługi oferowane osobom fizycznym za darmo nie są naprawdę bezpłatne; koszty ponosi firma, rząd lub ostatecznie osoba fizyczna.

Historia koncepcji TANSTAAFL

Uważa się, że koncepcja TANSTAAFL powstała w XIX-wiecznych amerykańskich salonach, w których klienci otrzymywali darmowe lunche przy zakupie napojów. Z podstawowej struktury oferty wynika, że z darmowym obiadem wiąże się ukryty koszt: zakup napoju.

Istnieją jednak dodatkowe niewidoczne koszty wynikające ze spożycia darmowego obiadu. Ponieważ obiady były bogate w sól, klienci byli kuszeni do zakupu większej ilości napojów. Tak więc salony celowo oferowały darmowe lunche w nadziei, że wygenerują wystarczające przychody z dodatkowych napojów, aby zrekompensować koszt lunchu. Propozycja darmowego towaru lub usługi wraz z zakupem innego towaru lub usługi jest oksymoroniczną taktyką, którą wiele firm wciąż stosuje w celu przyciągnięcia klientów.

TANSTAAFL była wielokrotnie przywoływana historycznie w różnych kontekstach. Na przykład w 1933 roku były burmistrz Nowego Jorku, Fiorello H. La Guardia, użył włoskiego wyrażenia „È finita la cuccagna!” (co oznacza „koniec z darmowym lunchem”) w swojej kampanii przeciwko przestępczości i korupcji. Popularne odniesienia do tego wyrażenia można również znaleźć w książce Roberta Heinleina „Księżyc jest surową kochanką” oraz w książce Miltona Friedmana „Nie ma czegoś takiego jak darmowy lunch”.

Przykłady TANSTAAFL

W różnych dyscyplinach (np. ekonomia, finanse, statystyka itp.) TANSTAAFL ma różne konotacje. Na przykład w nauce odnosi się do teorii, że wszechświat jest układem zamkniętym. Chodzi o to, że źródło czegoś (np. materii) pochodzi z zasobu, który zostanie wyczerpany. Kosztem dostarczenia materii jest wyczerpanie jej źródła.

W sporcie termin TANSTAAFL był używany do opisywania kosztów zdrowotnych związanych z byciem świetnym w sporcie, np. „bez bólu, bez zysku”. Pomimo różnych znaczeń wspólnym czynnikiem jest koszt.

W przypadku inwestycji TANSTAAFL pomaga wyjaśnić ryzyko. Bony skarbowe (T-bony),. banknoty i obligacje oferują prawie wolny od ryzyka zwrot; jednak koszt alternatywny inwestycji w jeden z tych instrumentów jest utraconą możliwością zainwestowania w alternatywną, bardziej ryzykowną inwestycję. Gdy inwestor porusza się wyżej w spektrum ryzyka, wyrażenie TANSTAAFL staje się jeszcze bardziej istotne, ponieważ inwestorzy dostarczają kapitał z nadzieją na osiągnięcie większych zysków niż przynoszące mniej ryzykowne papiery wartościowe ; jednak ten wybór zakłada koszt, że perspektywy wzrostu mogą nie zostać osiągnięte, a inwestycja może zostać utracona.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• "Nie ma czegoś takiego jak darmowy lunch" (TANSTAAFL) to wyrażenie opisujące koszt podejmowania decyzji i konsumpcji.

• Inwestując, kupowanie bonów skarbowych jest przykładem kogoś, kto myśli, że dostaje dobrą ofertę za bardzo mało. Jednak kompromisem w kupowaniu obligacji skarbowych jest koszt alternatywny wynikający z braku inwestycji w papiery wartościowe o wyższym ryzyku i wyższych zyskach w miarę upływu czasu.

• TANSTAAFL sugeruje, że rzeczy, które wydają się być bezpłatne, zawsze będą miały dla kogoś ukryte lub ukryte koszty, nawet jeśli nie jest to osoba otrzymująca świadczenie.