Investor's wiki

Rabat niezamortyzowanych obligacji

Rabat niezamortyzowanych obligacji

Co to jest zniżka niezamortyzowanych obligacji?

Dyskonto niezamortyzowanej obligacji to metoda księgowa dla niektórych obligacji. Dyskonto niezamortyzowanej obligacji to różnica między wartością nominalną obligacji – jej wartością w dniu wykupu – a przychodami ze sprzedaży obligacji przez spółkę emitującą, pomniejszoną o część, która została już zamortyzowana (odpisana stopniowo) w dniu rachunek zysków i strat.

Jak działa zniżka niezamortyzowanych obligacji

Dyskonto odnosi się do różnicy kosztu zakupu obligacji (jej ceny rynkowej) i jej wartości nominalnej. Firma emitująca może zdecydować o wydatkowaniu całej kwoty rabatu lub może potraktować rabat jako aktywa podlegające amortyzacji. Wszelkie kwoty, które nie zostały jeszcze rozliczone, określane są jako dyskonto niezamortyzowanej obligacji.

Dyskonto obligacji do wartości nominalnej występuje, gdy bieżąca stopa procentowa związana z obligacją jest niższa niż rynkowa stopa procentowa emisji o podobnym ryzyku kredytowym. Jeżeli w dniu sprzedaży obligacji, kupon lub oprocentowanie obligacji notowanej na giełdzie jest poniżej bieżących stóp rynkowych; inwestorzy zgodzą się nabyć obligacje tylko z „zniżką” od jej wartości nominalnej.

Ponieważ ceny obligacji i stopy procentowe są odwrotnie proporcjonalne, ponieważ stopy procentowe zmieniają się po emisji obligacji, mówi się, że obligacje są sprzedawane z premią lub dyskontem w stosunku do ich wartości nominalnej lub zapadalności. W przypadku dyskonta obligacji zwykle odzwierciedlają one środowisko, w którym stopy procentowe wzrosły od czasu emisji obligacji. Ponieważ kupon lub oprocentowanie obligacji jest teraz poniżej stóp rynkowych, a inwestorzy mogą uzyskać lepsze oferty (i lepsze zyski) z nowymi emisjami, osoby sprzedające obligację muszą w efekcie ją obniżyć, aby była bardziej atrakcyjna dla kupujących. Tak więc obligacja zostanie wyceniona z dyskontem w stosunku do jej wartości nominalnej.

Rozliczanie niezamortyzowanego rabatu na bon

Emitent obligacji zawsze może zdecydować o odpisaniu całej kwoty dyskonta obligacji od razu, jeśli kwota ta jest nieistotna (np. nie ma istotnego wpływu na sprawozdanie finansowe emitenta). Jeśli tak, nie ma dyskonta niezamortyzowanej obligacji, ponieważ cała kwota została zamortyzowana lub

spisane jednym haustem. Zwykle jednak kwota jest istotna, a więc jest amortyzowana przez okres ważności obligacji, który może obejmować kilka lat. W tym ostatnim przypadku prawie zawsze występuje dyskonto niezamortyzowanej obligacji, jeśli obligacje zostały sprzedane poniżej ich wartości nominalnej, a obligacje nie zostały jeszcze wycofane.

Niezamortyzowane dyskonto obligacji do wartości nominalnej:

  1. przekształcić w rozpoznaną stratę kapitałową, jeżeli obligacja zostanie sprzedana przed jej ustalonym terminem zapadalności; lub

  2. kurczyć się, gdy cena rynkowa obligacji rośnie wraz z upływem czasu, gdy obligacja zbliża się do terminu zapadalności, który następnie zostanie wyceniony według wartości nominalnej.

Niezamortyzowana premia za obligacje

Odwrotna strona lub dyskonto niezamortyzowanej obligacji to niezamortyzowana premia za obligacje. Premia za obligacje to obligacja, której cena jest wyższa niż jej wartość nominalna. Niezamortyzowana premia za obligacje odnosi się do kwoty pomiędzy wartością nominalną a wyższą kwotą, za jaką obligacja została sprzedana, pomniejszona o przyszłe koszty odsetek. Zamortyzowana kwota tej obligacji jest uznawana za koszt odsetek.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

  • Emitent obligacji amortyzuje – to znaczy stopniowo odpisuje – dyskonto obligacji przez pozostały okres powiązanej obligacji jako koszt odsetkowy. Kwota dyskonta obligacji, która nie została jeszcze odpisana, to dyskonto niezamortyzowanej obligacji.

  • Odwrotna strona lub niezamortyzowane dyskonto obligacji to niezamortyzowana premia za obligacje, która ma znaczenie, gdy obligacja sprzedaje się za więcej niż jej wartość nominalna.

  • Dyskonto niezamortyzowanej obligacji stanowi różnicę między wartością nominalną obligacji a kwotą faktycznie zapłaconą za nią przez inwestorów – wpływami zebranymi przez emitenta obligacji.