Álagningarákvæði

Hvað er álagningarákvæði?

Álagningarákvæði er samningsákvæði sem almennt er að finna í lánum sem taka til fleiri en einn gjaldmiðil. Það er ætlað að vernda lánveitendur og lántakendur fyrir hættu á gengisfellingu erlends gjaldmiðils.

Sérstaklega krefjast viðbótarákvæði þess að lántaki greiði viðbótargreiðslur til lánveitanda til að standa straum af gengisfellingu gjaldmiðilsins sem hann er að láni. Í staðinn samþykkir lánveitandinn að bæta lántakanum skaðabætur ef lánsgjaldeyrir hækkar á líftíma lánsins.

Skilningur á álagsákvæðum

Álagsákvæði eru aðferð sem notuð er til að draga úr gjaldeyrisáhættu (gjaldeyrisáhættu). Sem slík eru þau sérstaklega gagnleg þegar gert er ráð fyrir að verðmæti gjaldmiðlanna sem taka þátt í láninu sveiflist hver á móti öðrum á lánstímanum. Samkvæmt því, því sveiflukenndari sem tveir gjaldmiðlar eru með tilliti til hvors annars, því meiri gjaldeyrisáhætta fylgir láninu.

Þrátt fyrir að viðbótarákvæði geti ekki dregið úr þeirri undirliggjandi sveiflu geta þau hjálpað til við að bæta aðilum lánsins fyrir áhrif þeirrar gjaldeyrisáhættu. Til dæmis, ef einn af lánuðu gjaldmiðlunum er felldur um 10%, þyrfti lántaki að inna af hendi viðbótargreiðslur sem jafngilda 10% af verðmæti lánsins til að bæta upp þá gengisfellingu. Á sama hátt, ef verðmæti lánaðs gjaldmiðils eykst um 10%, þá þyrfti lánveitandinn að lækka eftirstöðvar lánsins um 10%.

Álagningarákvæði hafa þó sínar takmarkanir. Til að byrja með eru þau venjulega aðeins virkjuð þegar gengisfrávikið fer yfir ákveðið mark, svo sem 3% eða meira. Einnig geta þær viðbótargreiðslur, sem álagningarákvæðið krefst, leitt til óæskilegra skattskulda á viðtökuaðila.

Áhættustýring vs vangaveltur

Ólíkt afleiðurgerningum, eins og framvirkum gjaldmiðlum, eru álagningarákvæði almennt ekki notuð sem leið til að spá í gjaldeyrissveiflur. Þess í stað er litið á þær aðallega sem ráðstöfun til að draga úr gjaldeyrisáhættu.

Raunverulegt dæmi um álagningarákvæði

Í sumum löndum, eins og Bretlandi, geta dómstólar stundum krafist þess að aðilar gefi fé í öðrum gjaldmiðlum en dómstóllinn. Í slíkum tilfellum er álagningarákvæði notað til að krefjast þess að skuldari greiði allar viðbótarupphæðir sem þarf til að framleiða upphæðina í uppgefnum gjaldmiðli.

Í öðrum löndum krefjast gjaldþrotalög hins vegar að erlendar skuldir séu gefnar upp í staðbundinni mynt. Við þær aðstæður gæti ábótaákvæði verið hunsað, sem veldur því að skuldir eru í raun felldar ef staðbundin gjaldmiðill er minna virði en erlendur gjaldmiðill. Þetta er ein af mörgum áhættum sem lánveitendur verða að vera meðvitaðir um þegar lánveitingar eru veittar til skuldara í erlendum löndum.

Hápunktar

• Það er almennt notað sem áhættustýringarráðstöfun frekar en sem leið til að spá í framtíðarverðmæti gjaldmiðla.

• Álagningarákvæði er lagaákvæði sem ætlað er að vernda aðila láns gegn hættu á gengisfalli.

• Álagningarákvæði munu venjulega aðeins taka gildi þegar ákveðnum viðmiðunarmörkum hefur verið náð, svo sem þegar gjaldmiðlagildi víkja um meira en tiltekið hlutfall.