Kredit Longgar
Apakah Kredit Longgar?
Kredit longgar ialah amalan menjadikan kredit lebih mudah diperoleh, sama ada melalui kriteria pinjaman yang dilonggarkan atau dengan menurunkan kadar faedah untuk peminjaman. Kredit longgar selalunya merujuk kepada dasar bank pusat negara—sama ada ia ingin mengembangkan bekalan wang melalui sistem perbankan (kredit longgar) atau kontrak (kredit ketat).
Persekitaran kredit longgar juga boleh dipanggil dasar monetari akomodatif atau dasar monetari longgar.
Memahami Loose Credit
Bank pusat berbeza dengan mekanisme yang mereka ada untuk mewujudkan persekitaran kredit yang longgar atau ketat. Kebanyakannya mempunyai kadar pinjaman pusat (seperti kadar dana Fed atau kadar diskaun di AS) yang memberi kesan kepada bank dan peminjam terbesar terlebih dahulu; mereka, seterusnya, menyampaikan perubahan kadar kepada pelanggan mereka. Perubahan itu akhirnya memberi kesan kepada pengguna individu melalui kadar faedah kad kredit, kadar pinjaman gadai janji dan kadar pelaburan asas seperti dana pasaran wang dan sijil deposit (CD).
Bank pusat juga boleh melonggarkan dasar melalui pembelian aset berskala besar yang dikenali sebagai pelonggaran kuantitatif. Ini melibatkan pembelian aset yang disokong kerajaan atau aset lain dan mencipta sejumlah besar wang baharu dalam bentuk rizab bank. Ia tidak secara langsung menurunkan kadar faedah atau melonggarkan syarat kredit, tetapi membanjiri sistem perbankan dengan mudah tunai baharu dengan harapan bank akan meningkatkan pinjaman.
Pada zaman moden, bank pusat biasanya melonggarkan kredit untuk mengelakkan atau mengurangkan kemelesetan dan mengetatkan kredit apabila kesan inflasi daripada tempoh kredit longgar sebelum ini berkesan dalam ekonomi dan mula muncul dalam kenaikan gaji dan harga pengguna. Ini meletakkan mereka ke dalam kitaran penetapan dasar wang dan kredit sebagai tindak balas kepada kesan jangka panjang selepas langkah dasar sebelumnya.
Kredit longgar dalam beberapa tahun kebelakangan ini
Pasaran AS dianggap sebagai persekitaran kredit yang longgar antara tahun 2001 dan 2006— Rizab Persekutuan menurunkan kadar dana Fed dan kadar faedah mencapai tahap terendah dalam tempoh lebih 30 tahun. Fed kemudian mengetatkan dasar monetari selama beberapa tahun. Kemudian, pada tahun 2008, semasa krisis ekonomi, Fed kembali kepada dasar kredit longgar, menurunkan kadar penanda aras kepada 0.25%; ia kekal pada kadar ini sehingga Disember 2015, apabila Fed menaikkan kadar kepada 0.5%.
Tempoh kredit longgar ini bertujuan untuk menggalakkan pemberi pinjaman untuk memberi pinjaman dan peminjam untuk mengambil lebih banyak hutang. Secara teori, ini juga harus membawa kepada peningkatan harga aset dan perbelanjaan ke atas barangan dan perkhidmatan (kerana wang dan kredit yang baru dicipta memasuki ekonomi).
Dari 2016 hingga 2018, Fed mula mengetatkan dasar monetari secara beransur-ansur sekali lagi dalam kenaikan yang sangat kecil.
Fed kemudian mula melonggarkan dasar sekali lagi, menurunkan kadar sehingga separuh kedua 2019 dengan harapan dapat mengelakkan kemelesetan. Di samping itu, dengan bermulanya penutupan kerajaan sebahagian besar ekonomi dunia pada tahun 2020, Fed memulakan pusingan baharu dasar wang dan kredit yang sangat longgar dalam usaha untuk menampan beberapa kerosakan ekonomi yang berterusan dan menyokong program baharu yang dibenarkan di bawah Akta CARES.
Sorotan
Bank pusat mempunyai beberapa alat yang tersedia untuk melonggarkan kredit, termasuk memanipulasi kadar faedah.
Kredit longgar ialah amalan menjadikan kredit lebih mudah diperoleh, sama ada melalui kriteria pinjaman yang dilonggarkan atau dengan menurunkan kadar faedah untuk peminjaman.
Dalam beberapa tahun kebelakangan ini—dan kebelakangan ini, sebagai tindak balas kepada kesan ekonomi akibat penutupan yang dikenakan kerajaan pada tahun 2020— Rizab Persekutuan AS telah terlibat dalam dasar kredit yang semakin longgar.
