Undang-undang Maritim

Apakah itu Undang-undang Maritim?

Undang-undang maritim, juga dikenali sebagai undang-undang laksamana, ialah kumpulan undang-undang, konvensyen dan perjanjian yang mengawal perniagaan maritim persendirian dan hal-hal nautika lain, seperti perkapalan atau kesalahan yang berlaku di perairan terbuka. Peraturan antarabangsa, yang mengawal penggunaan lautan dan laut, dikenali sebagai Undang-undang Laut.

Memahami Undang-undang Maritim

Di kebanyakan negara maju, undang-undang maritim mengikut kod yang berasingan dan merupakan bidang kuasa bebas daripada undang-undang negara. Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB), melalui Pertubuhan Maritim Antarabangsa (IMO),. telah mengeluarkan banyak konvensyen yang boleh dikuatkuasakan oleh tentera laut dan pengawal pantai negara-negara yang telah menandatangani perjanjian yang menggariskan peraturan ini. Undang-undang maritim mengawal banyak tuntutan insurans yang berkaitan dengan kapal dan kargo; hal-hal sivil antara pemilik kapal, pelaut, dan penumpang; dan cetak rompak.

Konvensyen kerap dipinda untuk mengikuti amalan dan teknologi perniagaan baharu.

Selain itu, undang-undang maritim mengawal pendaftaran, lesen dan prosedur pemeriksaan untuk kapal dan kontrak perkapalan; insurans maritim; dan pengangkutan barang dan penumpang.

IMO (ditubuhkan pada tahun 1948 sebagai Pertubuhan Perundingan Maritim Antara Kerajaan, dan mula berkuat kuasa pada tahun 1958) bertanggungjawab untuk memastikan konvensyen maritim antarabangsa sedia ada sentiasa dikemas kini, serta membangunkan perjanjian baharu apabila diperlukan.

Hari ini, terdapat berpuluh-puluh konvensyen yang mengawal selia semua aspek perdagangan dan pengangkutan maritim. IMO menamakan tiga konvensyen sebagai terasnya:

• Konvensyen Antarabangsa untuk Keselamatan Nyawa di Laut

• Konvensyen Antarabangsa untuk Pencegahan Pencemaran dari Kapal

• Konvensyen Antarabangsa mengenai Standard Latihan, Pensijilan, dan Pengawasan untuk Pelaut

Di laman webnya, IMO mempunyai senarai lengkap konvensyen sedia ada, pindaan sejarah dan nota penerangan.

Kerajaan dari 174 negara anggota IMO bertanggungjawab ke atas pelaksanaan konvensyen IMO untuk kapal yang didaftarkan di negara mereka. Kerajaan tempatan menguatkuasakan peruntukan konvensyen IMO setakat kapal mereka dan menetapkan penalti bagi pelanggaran. Dalam sesetengah kes, kapal mesti membawa sijil di atas kapal untuk menunjukkan bahawa mereka telah diperiksa dan telah memenuhi piawaian yang diperlukan.

Pertimbangan Khas

Negara pendaftaran menentukan kewarganegaraan kapal. Bagi kebanyakan kapal, pendaftaran negara ialah negara tempat pemilik tinggal dan menjalankan perniagaan mereka.

Pemilik kapal selalunya akan mendaftarkan kapal mereka di negara yang membenarkan pendaftaran asing. Dipanggil "bendera kemudahan", pendaftaran asing berguna untuk perancangan cukai dan untuk mengambil kesempatan daripada undang-undang tempatan yang berlembut. Dua contoh negara "bendera kemudahan" ialah Panama dan Bermuda.

Sorotan

• IMO memastikan konvensyen maritim antarabangsa sedia ada sentiasa dikemas kini dan membangunkan perjanjian baharu apabila diperlukan.

• Di kebanyakan negara maju, undang-undang maritim mengikut kod yang berasingan dan merupakan bidang kuasa bebas daripada undang-undang negara.

• Undang-undang maritim mengawal persoalan maritim persendirian, pertikaian, atau kesalahan dan perkara nautika lain.