hak air

Apakah Hak Air?

Hak air berkaitan dengan hak undang -undang pemilik harta untuk mengakses dan menggunakan badan air bersebelahan dengan tanah yang mereka pegang. Pelbagai jenis hak perairan wujud berdasarkan pelbagai bentuk air yang bersempadan atau wujud pada sesuatu harta.

Di Amerika Syarikat, hak air mungkin berbeza-beza di bahagian timur dan barat negara itu. Secara umum, negeri-negeri barat mengikut sejarah mengikut doktrin peruntukan terdahulu, yang memberikan hak untuk mengalihkan air kepada orang pertama yang mula menggunakan air. Kebanyakan negeri timur mengikuti apa yang dikenali sebagai doktrin riparian, yang mengehadkan penggunaan air kepada pemilik tanah bersebelahan dengan air.

Bagaimana Hak Air Berfungsi

Hak Riparian Rights ialah sejenis hak air yang diberikan kepada pemilik tanah yang hartanya terletak di sepanjang aliran air, seperti sungai atau sungai. Pemilik tanah lazimnya mempunyai hak untuk menggunakan air tersebut selagi penggunaan tersebut tidak membahayakan jiran hulu atau hilir. Sekiranya air adalah laluan air yang tidak boleh dilayari, pemilik tanah secara amnya memiliki tanah di bawah air hingga ke pusat laluan air yang tepat.

Hak pesisir ialah sejenis hak air yang berkaitan dengan pemilik tanah yang sempadan daratnya adalah tasik dan lautan yang besar dan boleh dilayari. Terdapat pasang surut dan arus yang menjejaskan badan air ini, tetapi ia tidak mengalir di darat dengan cara sungai dan sungai. Pemilik tanah yang mempunyai hak pesisir mempunyai akses tanpa had ke perairan tetapi memiliki tanah hanya kepada tanda median air tinggi.

Hak air adalah berkaitan , bermakna ia dijalankan dengan tanah dan bukan kepada pemiliknya. Jika hartanah tepi lautan dijual, pemilik baharu memperoleh hak pesisir dan penjual melepaskan hak mereka.

Pertimbangan Khas

Pemilik yang memegang tanah yang termasuk tebing sungai yang bersempadan dengan sungai yang mengalir boleh menggunakan air itu untuk keperluan mereka, seperti minum, menyediakan air untuk haiwan, mandi atau menyiram taman. Ini semua dianggap kegunaan domestik dan dibenarkan. Walau bagaimanapun, hak riparian mungkin tidak membenarkan air dipam atau sebaliknya dialihkan daripada sungai atau sungai yang mengalir.

Setiap negeri dan majlis perbandaran akan mempunyai peraturan dan had mengenai tahap lencongan air yang mungkin dibenarkan. Bergantung pada undang-undang tempatan, air mungkin tidak dibenarkan untuk pengairan tanah atau untuk keperluan komersial.

Sesetengah kawasan mungkin membenarkan penggunaan air pengairan tertentu. Ia mungkin boleh memohon hak pengalihan air yang membolehkan pengangkutan air dari sumbernya. Ini akan membenarkan penggunaan air untuk tujuan komersial seperti untuk operasi perlombongan atau pengairan tanah untuk operasi pertanian. Had ini bertujuan untuk mengurangkan kesan penyingkiran air terhadap alam sekitar.

Hak pengalihan air mungkin termasuk ketetapan bahawa penggunaan air mesti dikekalkan secara konsisten, atau hak tersebut akan luput selepas tempoh masa yang ditetapkan.

##Timur lwn. Hak Air AS Barat

Negeri-negeri di bahagian timur Amerika Syarikat mengikut doktrin riparian hak air, yang membenarkan pemilik tanah menggunakan alur air yang munasabah—seperti sungai, tasik, kolam atau sungai—bersebelahan dengan tanah mereka. Penggunaan yang munasabah memberi hak kepada pemilik tanah untuk menggunakan air tersebut selagi ia tidak mengganggu penggunaan munasabah pemilik tanah lain di hilir. Sebagai contoh, penggunaan yang munasabah mungkin termasuk menggunakan air untuk pengairan, menyiram ternakan atau minum.

Kebanyakan negeri timur telah melaksanakan sistem riparian yang dikawal oleh kerajaan. Individu atau syarikat mesti memohon permit daripada agensi negeri dan memberikan butiran tentang unjuran penggunaan air. Sebelum memberikan permit, kerajaan akan menentukan sama ada unjuran penggunaan air adalah munasabah.

Sebaliknya, hampir setiap negeri di barat meridian ke-100 menggunakan doktrin hak air peruntukan terdahulu. Peruntukan terdahulu bermula pada abad ke-19 apabila peneroka berpindah ke wilayah barat. Peneroka memperoleh hak air melalui sistem yang dipanggil "first in time, first in right." Mana-mana individu yang mula-mula memperuntukkan sumber air dan menggunakannya untuk kegunaan berfaedah maka mempunyai hak untuk terus menggunakan dan mengalihkan air tersebut.

Menjelang abad ke-20, kerajaan persekutuan mula menggubal undang-undang yang menyekat dan mengehadkan hak air tertentu yang diperoleh melalui peruntukan terdahulu. Beberapa perundangan tertumpu kepada pemulihan air dan tanah. Perundangan ini termasuk Akta Air Bersih, Akta Dasar Alam Sekitar Negara, dan Akta Spesies Terancam. Menurut Jabatan Dalam Negeri, sekatan ini telah menyebabkan konflik yang besar antara kerajaan persekutuan dan negeri-negeri barat.

##Sorotan

Hak anak sungai ialah sejenis hak air yang memberi pemilik tanah akses dan penggunaan badan air yang mengalir seperti sungai dan sungai.
Hak air dikawal selia mengikut negeri dan setiap majlis perbandaran boleh menguatkuasakan peruntukan yang lebih ketat mengenai akses dan penggunaan air.
Hak air memberi pemilik tanah akses kepada badan air bersebelahan dengan harta seseorang.
Hak Littoral ialah sejenis hak air yang menjamin akses ke tasik, laut dan lautan.
Negeri-negeri AS Barat mengikut sejarah mengikut doktrin peruntukan terdahulu, yang memberikan hak untuk mengalihkan air kepada orang pertama yang mula menggunakan air.