Taryfa

Co to jest taryfa?

Taryfa to podatek nakładany przez jeden kraj na towary i usługi importowane z innego kraju.

Zrozumienie taryfy

Taryfy służą do ograniczania importu. Mówiąc najprościej, podnoszą one ceny towarów i usług kupowanych w innym kraju, czyniąc je mniej atrakcyjnymi dla krajowych konsumentów.

Kluczową kwestią, którą należy zrozumieć, jest to, że nałożona taryfa wpływa pośrednio na kraj eksportujący,. ponieważ krajowy konsument może odsunąć się od swojego produktu z powodu wzrostu ceny. Jeśli konsument krajowy nadal wybiera produkt importowany, taryfa zasadniczo podniosła koszt dla konsumenta krajowego.

Istnieją dwa rodzaje taryf:

• Określona taryfa jest pobierana jako stała opłata w zależności od rodzaju przedmiotu, na przykład taryfa 1000 USD na samochód.

• Taryfa ad-valorem jest pobierana na podstawie wartości przedmiotu, np. 10% wartości pojazdu.

Dlaczego rządy nakładają cła

Rządy mogą nakładać cła w celu zwiększenia dochodów lub ochrony rodzimego przemysłu – zwłaszcza rodzącego się – przed zagraniczną konkurencją. Podnosząc ceny towarów produkowanych za granicą, cła mogą sprawić, że alternatywy produkowane w kraju wydają się bardziej atrakcyjne.

Rządy, które korzystają z ceł w określonych branżach, często robią to w celu ochrony firm i miejsc pracy. Taryfy mogą być również wykorzystywane jako rozszerzenie polityki zagranicznej, ponieważ ich nałożenie na główny eksport partnera handlowego może posłużyć do wywierania nacisku gospodarczego.

Niezamierzone skutki uboczne taryf

Taryfy mogą mieć niezamierzone skutki uboczne:

• Mogą zmniejszyć wydajność i innowacyjność krajowego przemysłu poprzez ograniczenie konkurencji.

• Mogą zaszkodzić krajowym konsumentom, ponieważ brak konkurencji powoduje wzrost cen.

• Mogą generować napięcia, faworyzując niektóre branże lub regiony geograficzne nad innymi. Na przykład taryfy mające pomóc producentom w miastach mogą zaszkodzić konsumentom na obszarach wiejskich, którzy nie odnoszą korzyści z tej polityki i prawdopodobnie zapłacą więcej za wytwarzane towary.

• Wreszcie próba wywierania presji na rywalizujący kraj za pomocą ceł może przerodzić się w bezproduktywny cykl odwetu, powszechnie znany jako wojna handlowa.

Historia taryf

Przednowoczesna Europa

W przednowoczesnej Europie wierzono, że bogactwo narodu składa się z trwałych, materialnych aktywów,. takich jak złoto, srebro, ziemia i inne zasoby fizyczne. Handel był postrzegany jako gra o sumie zerowej, która skutkowała albo wyraźną stratą netto, albo wyraźnym zyskiem netto bogactwa. Gdyby jakiś kraj importował więcej niż eksportował, zasób, głównie złoto, wypłynąłby za granicę, drenując jego bogactwo. Handel transgraniczny był postrzegany z podejrzliwością, a kraje znacznie wolały nabywać kolonie, z którymi mogłyby nawiązać wyłączne stosunki handlowe, niż handlować między sobą.

Ten system, znany jako merkantylizm,. opierał się w dużej mierze na cłach, a nawet całkowitych zakazach handlu. Kraj kolonizujący, który uważał się za konkurujący z innymi kolonizatorami, importował surowce ze swoich kolonii, którym generalnie nie wolno było sprzedawać swoich surowców gdzie indziej. Kraj kolonizujący przerabiał materiały na wyroby, które odsprzedawał koloniom. Wprowadzono wysokie cła i inne bariery, aby upewnić się, że kolonie kupowały towary tylko od swoich kolonizatorów.

###Nowe teorie ekonomiczne

Szkocki ekonomista Adam Smith był jednym z pierwszych, którzy zakwestionowali słuszność tego układu. Jego bogactwo narodów zostało opublikowane w 1776, w tym samym roku, w którym amerykańskie kolonie brytyjskie ogłosiły niepodległość w odpowiedzi na wysokie podatki i restrykcyjne porozumienia handlowe.

Późniejsi pisarze, tacy jak David Ricardo,. dalej rozwijali idee Smitha, prowadząc do teorii przewagi komparatywnej. Utrzymuje, że jeśli jeden kraj jest lepszy w wytwarzaniu określonego produktu, podczas gdy inny jest lepszy w wytwarzaniu innego, każdy z nich powinien poświęcić swoje zasoby na działalność, w której się wyróżnia. Kraje powinny wtedy handlować między sobą, a nie wznosić bariery, które zmuszają je do przekierowywania zasobów na działania, które nie wykonują dobrze. Taryfy, zgodnie z tą teorią, hamują wzrost gospodarczy, nawet jeśli w pewnych okolicznościach mogą być stosowane z korzyścią dla pewnych wąskich sektorów.

Te dwa podejścia – z jednej strony wolny handel oparty na idei przewagi komparatywnej i handel ograniczony oparty na idei gry o sumie zerowej z drugiej – cieszyły się popularnością.

Koniec XIX i początek XX wieku

Względnie wolny handel cieszył się rozkwitem pod koniec XIX i na początku XX wieku, kiedy przyjęła się idea, że handel międzynarodowy sprawił, że wojny na dużą skalę między narodami były tak drogie i przynoszące odwrotny skutek, że stały się przestarzałe. I wojna światowa udowodniła, że ten pomysł był błędny, a nacjonalistyczne podejście do handlu, w tym wysokie cła, dominowało do końca II wojny światowej.

Od tego momentu wolny handel przeżywał odrodzenie przez 50 lat, którego kulminacją było utworzenie w 1995 r. Światowej Organizacji Handlu (WTO), która pełni rolę międzynarodowego forum rozstrzygania sporów i ustanawiania podstawowych zasad. Rozpowszechniano również umowy o wolnym handlu, takie jak Północnoamerykańska Umowa o Wolnym Handlu (NAFTA) – obecnie znana jako umowa Stany Zjednoczone-Meksyk-Kanada (USMCA) – oraz Unia Europejska (UE).

Lata 2010

Jednak sceptycyzm wobec tego modelu – czasami przez krytyków określany mianem neoliberalizmu,. który wiąże go z XIX-wiecznymi liberalnymi argumentami na rzecz wolnego handlu – wzrósł, a Wielka Brytania w 2016 roku głosowała za opuszczeniem Unii Europejskiej. W tym samym roku Donald Trump wygrał wybory prezydenckie w USA na platformie, która zawierała wezwanie do wprowadzenia ceł na import z Chin i Meksyku, które wprowadził, gdy obejmował urząd.

Krytycy bezcłowych wielostronnych umów handlowych, którzy pochodzą z obu krańców politycznego spektrum, twierdzą, że podważają one suwerenność narodową i zachęcają do wyścigu w dół pod względem płac, ochrony pracowników oraz jakości i standardów produktów. Tymczasem obrońcy takich umów sprzeciwiają się, że cła prowadzą do wojen handlowych, szkodzą konsumentom, hamują innowacje i zachęcają do ksenofobii.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Rządy nakładają cła w celu zwiększenia dochodów, ochrony rodzimego przemysłu lub wywierania nacisku politycznego na inny kraj.

• Taryfy mają długą i kontrowersyjną historię, a debata na temat tego, czy stanowią one dobrą, czy złą politykę, trwa do dziś.

• Taryfy często powodują niepożądane skutki uboczne, takie jak wyższe ceny konsumenckie.