Aset Tahap 1
Apakah Aset Tahap 1?
Aset tahap 1 termasuk saham tersenarai, bon, dana atau mana-mana aset yang mempunyai mekanisme mark-to-market biasa untuk menetapkan nilai pasaran yang saksama. Aset ini dianggap mempunyai harga yang mudah dilihat, telus, dan oleh itu nilai pasaran saksama yang boleh dipercayai.
Aset Tahap 1 ialah aset dan liabiliti kewangan cair, seperti saham atau bon, yang mengalami harga pasaran biasa.
Aset Tahap 1 ialah klasifikasi teratas berdasarkan ketelusannya dan kebolehpercayaan nilai pasaran saksamanya boleh dikira.
Aset Tahap 2 dan 3 adalah kurang cair dan lebih sukar untuk memastikan nilai saksamanya dengan cepat dan betul.
Memahami Aset Tahap 1
Syarikat dagangan awam mesti mengklasifikasikan semua aset mereka berdasarkan kemudahan mereka boleh dinilai, dengan aset Tahap 1 adalah yang paling mudah. Sebahagian besar daripada menilai aset datang daripada kedalaman pasaran dan kecairan. Bagi pasaran maju, aktiviti pasaran yang teguh bertindak sebagai mekanisme penemuan harga semula jadi. Ini, seterusnya, merupakan elemen teras kepada kecairan pasaran, yang merupakan pengukur berkaitan yang mengukur keupayaan pasaran untuk membeli atau menjual aset tanpa menyebabkan perubahan ketara dalam harga aset.
Piawaian Perakaunan Kewangan 157 ( FAS 157 ) mewujudkan rangka kerja tunggal yang konsisten untuk menganggar nilai saksama tanpa adanya harga disebut, berdasarkan tanggapan "harga keluar" dan hierarki tiga peringkat untuk mencerminkan tahap pertimbangan yang terlibat dalam menganggarkan saksama nilai, bermula daripada harga berasaskan pasaran kepada aset Tahap 3 tidak cair di mana tiada pasaran yang boleh diperhatikan wujud dan penilaian perlu berdasarkan maklumat dalaman proprietari, seperti pusingan pendanaan terkini.
Mengelaskan Aset Tahap 1
Sistem klasifikasi termasuk Tahap 1, Tahap 2 dan Tahap 3 di bawah (FASB) Penyata 157 memerlukan syarikat awam memperuntukkan semua aset berdasarkan kebolehpercayaan nilai pasaran saksama.
Kenyataan itu berkuat kuasa untuk semua tahun fiskal selepas 2007 dan berlaku sebahagian besarnya akibat pergolakan pasaran kredit yang mengelilingi gadai janji subprima dan aset tersekuriti berkaitan seperti sekuriti bersandarkan aset (ABS). Banyak aset menjadi tidak cair dan penetapan harga nilai saksama hanya boleh dilakukan dengan anggaran dalaman atau prosedur tanda-ke-model lain semasa krisis kredit 2007. Oleh itu, pengawal selia memerlukan cara untuk memaklumkan pelabur tentang sekuriti di mana nilai boleh dibuka untuk tafsiran.
Kelebihan Aset Tahap 1
Aset tahap 1 ialah satu cara untuk mengukur kekuatan dan kebolehpercayaan kunci kira-kira entiti. Oleh kerana penilaian aset Tahap 1 boleh dipercayai, perniagaan tertentu boleh menikmati faedah tambahan berbanding perniagaan lain dengan aset Tahap 1 yang lebih sedikit. Contohnya, bank, pelabur dan pengawal selia memandang baik pada entiti dengan majoriti aset yang mempunyai penilaian berasaskan pasaran kerana mereka boleh bergantung pada penyata kewangan yang dibekalkan. Jika perniagaan banyak menggunakan derivatif dan majoriti asetnya termasuk dalam kategori Tahap 2 atau 3, maka pihak yang berminat kurang selesa dengan penilaian aset ini.
Isu dengan aset di luar Tahap 1 paling baik dipaparkan semasa kesusahan. Sememangnya, semasa pasaran yang tidak menentu, kecairan dan kedalaman pasaran terhakis dan banyak aset tidak akan menikmati mekanisme penemuan harga yang berpatutan. Aset ini kemudiannya perlu dinilai melalui penilaian atau mengikut model. Kedua-duanya adalah kaedah yang kurang sempurna, jadi pelabur dan pemiutang sering kehilangan keyakinan terhadap penilaian yang dilaporkan. Semasa tempoh ketidaktentuan puncak, seperti semasa kemelesetan besar,. aset Tahap 3 diteliti terutamanya—dengan pakar memanggil kaedah mark-to-model lebih seperti mark-to-myth.
