Tandakan kepada Model

Apakah Tanda-ke-Model?

Mark-to-model ialah kaedah penetapan harga untuk kedudukan atau portfolio pelaburan tertentu berdasarkan model kewangan. Ini berbeza dengan penilaian mark-to-market tradisional, di mana harga pasaran digunakan untuk mengira nilai serta kerugian atau keuntungan pada kedudukan.

Aset yang mesti ditandakan kepada model sama ada tidak mempunyai pasaran biasa yang memberikan harga yang tepat atau mempunyai penilaian yang bergantung pada set pembolehubah rujukan dan jangka masa yang kompleks. Ini mewujudkan situasi di mana tekaan dan andaian mesti digunakan untuk menetapkan nilai kepada aset, yang menjadikan aset lebih berisiko.

Memahami Mark-to-Model

Penilaian mark-to-model digunakan terutamanya dalam pasaran tidak cair pada produk yang tidak sering berdagang. Aset mark-to-model pada dasarnya membiarkan diri mereka terbuka untuk tafsiran, dan ini boleh menimbulkan risiko kepada pelabur. Pelabur lagenda, Warren Buffett, menamakan kaedah penilaian ini sebagai "menanda kepada mitos," kerana risiko yang rendah.

Bahaya aset mark-to-model berlaku semasa krisis gadai janji subprima bermula pada tahun 2007 disebabkan oleh salah harga risiko dan oleh itu aset. Berbilion dolar dalam aset gadai janji terjamin terpaksa dihapus kira pada kunci kira-kira syarikat kerana andaian penilaian ternyata tidak tepat. Kebanyakan penilaian mark-to-model menganggap pasaran sekunder yang cair dan teratur serta tahap lalai sejarah. Andaian ini terbukti salah apabila kecairan sekunder kering dan kadar lalai gadai janji melonjak jauh melebihi paras normal.

Sebahagian besarnya akibat masalah kunci kira-kira yang dihadapi dengan produk gadai janji yang disekuritikan , Lembaga Piawaian Perakaunan Kewangan (FASB) mengeluarkan penyata pada November 2007 yang menghendaki semua syarikat yang didagangkan secara terbuka untuk mendedahkan sebarang aset pada kunci kira-kira mereka yang bergantung pada mark-to-model. penilaian bermula pada tahun fiskal 2008.

Tahap Satu, Tahap Dua dan Tahap Tiga

Penyata FASB 157 memperkenalkan sistem klasifikasi yang bertujuan untuk memberikan kejelasan kepada pegangan aset kewangan syarikat. Aset (serta liabiliti) dibahagikan kepada tiga kategori:

-Tahap 1

-Tahap 2

-Tahap 3

Aset tahap 1 dinilai mengikut harga pasaran yang boleh diperhatikan. Aset bertanda kepada pasaran ini termasuk sekuriti Perbendaharaan, sekuriti boleh pasar, mata wang asing, komoditi dan aset cair lain yang harga pasaran semasa boleh diperolehi dengan mudah.

Aset Tahap 2 dinilai berdasarkan harga disebut dalam pasaran tidak aktif dan/atau secara tidak langsung bergantung pada input yang boleh diperhatikan seperti kadar faedah, kadar lalai dan keluk hasil. Bon korporat, pinjaman bank dan derivatif over-the-counter (OTC) termasuk dalam kategori ini.

Akhir sekali, aset Tahap 3 dinilai dengan model dalaman. Harga tidak boleh diperhatikan secara langsung dan andaian, yang boleh tertakluk kepada variasi yang luas, mesti dibuat dalam penilaian aset mengikut model. Contoh aset mark-to-model ialah hutang bermasalah , derivatif kompleks dan saham ekuiti persendirian.

##Sorotan

• Gadai janji terjamin yang membawa kepada krisis kewangan 2008 dinilai menggunakan penilaian mengikut model.

• Aset cenderung lebih berisiko kerana nilainya berdasarkan tekaan.

• Selepas krisis kewangan, semua syarikat yang memegang aset yang dinilai melalui mark-to-model dikehendaki mendedahkannya.

• Keperluan untuk penilaian ini timbul disebabkan oleh aset tidak cair yang tidak mempunyai pasaran yang cukup besar untuk penetapan harga mark-to-market.

• Tandakan kepada model melibatkan pemberian nilai kepada aset menggunakan model kewangan berbanding harga pasaran biasa.