Nominalisme
Apakah Nominalisme?
Nominalisme ialah konsep bahawa jumlah dolar pinjaman kekal pada penyata kewangan, walaupun turun naik dalam inflasi atau kadar pertukaran yang mungkin menjejaskan kuasa beli sebenar wang tersebut. Nominalisme meletakkan risiko inflasi atau susut nilai mata wang kepada pemiutang dan risiko deflasi atau kenaikan nilai mata wang kepada penghutang.
##Memahami Nominalisme
Nominalisme terletak di bawah Prinsip Perakaunan yang Diterima Umum (GAAP) sebagai sebahagian daripada andaian Unit Monetari, bahawa semua akaun dan urus niaga direkodkan dalam unit kewangan yang boleh diukur dan stabil. Di AS, Lembaga Piawaian Perakaunan Kewangan (FASB) mentakrifkan nilai nominal dolar AS (tidak diselaraskan untuk inflasi) sebagai unit monetari standard rekod di bawah GAAP.
Nominalisme mengekalkan jumlah dolar aset atau liabiliti, termasuk obligasi hutang, tetap dari segi unit monetari tanpa mengira perubahan kepada kuasa beli wang, hanya tertakluk kepada perubahan dalam nilai sebenar aset atau liabiliti itu sendiri. Nominalisme ialah prinsip undang-undang yang menyatakan jumlah dolar pinjaman mesti kekal sebagai angka tetap pada kunci kira-kira. Ia tidak turun naik dengan kadar inflasi atau kadar pertukaran mata wang.
Nominalisme mewujudkan konsistensi dalam akaun dan urus niaga dari semasa ke semasa, dengan menilai semua urus niaga dalam unit akaun yang stabil, berbanding cuba melaraskan setiap urus niaga dan sentiasa menilai semula aset dan liabiliti untuk kuasa beli. Dalam persekitaran monetari yang stabil, di mana nilai mata wang tidak banyak berubah, nilai nominal dan sebenar mata wang adalah sama. Walau bagaimanapun, risiko dan kesukaran boleh timbul apabila nilai mata wang turun naik berbanding barangan lain atau mata wang lain. Perubahan besar atau berterusan dalam nilai mata wang akhirnya boleh menjejaskan fungsi wang sebagai unit akaun sepenuhnya, seperti yang berlaku dalam kes hiperinflasi.
Perubahan dalam nilai wang boleh meletakkan sejumlah risiko kepada pemberi pinjaman kerana apabila inflasi meningkat, kuasa beli wang semakin terhakis. Apabila kuasa beli wang semakin terhakis, ia menjadikan nilai sebenar pembayaran balik pinjaman berkurangan. Pemberi pinjaman biasanya mengambil kira risiko ini dengan mengenakan kadar faedah yang lebih tinggi ke atas pinjaman. Pada asasnya, dalam persekitaran inflasi, pemberi pinjaman menerima kurang wang kembali dalam bentuk pembayaran balik pokok berbanding dengan mata wang yang stabil.
Sebaliknya, semasa tempoh deflasi, risiko ini dialami oleh peminjam yang mesti membayar balik hutang dalam unit mata wang yang lebih bernilai daripada apa yang mereka pinjam. Bagi perniagaan yang meminjam untuk membiayai operasi, deflasi selalunya meletakkan peminjam dalam bahaya berganda. Oleh kerana harga telah jatuh, ini mungkin bermakna mereka mesti menurunkan harga keluaran mereka di pasaran, manakala jumlah dolar hutang mereka kekal tetap. Jadi mereka mungkin kurang pendapatan masuk, sambil menghadapi pembayaran pinjaman yang sama seperti sebelum deflasi.
Contoh Nominalisme
Syarikat XYZ, sebuah syarikat yang terletak di Morovia, meminjam $1,000,000 pada 1 Januari. Inflasi berlaku di Morovia dalam tempoh 12 bulan berikutnya. Kuasa beli dolar jatuh begitu banyak sehingga enam bulan kemudian pada 1 Julai, $1,000,000 yang dipinjam pada 1 Januari kini hanya akan membeli kira-kira separuh daripada apa yang dilakukannya pada awal tahun. Nilai $1,000,000 telah menurun sebanyak 50%. Ini adalah berita buruk bagi pemberi pinjaman kepada Syarikat XYZ kerana pembayaran balik pokok berjadual mereka kini juga hanya bernilai separuh daripada nilai yang sepatutnya mereka perolehi tanpa kadar inflasi semasa. Walau bagaimanapun, kerana nominalisme, jumlah dolar pinjaman kekal pada $1,000,000 walaupun terdapat turun naik dalam nilai sebenar mata wang.
Pertimbangan Khas
Dalam tempoh inflasi yang konsisten, apabila mata wang kehilangan nilai pada kadar yang stabil, pemberi pinjaman boleh menyesuaikan dengan mudah untuk kehilangan kuasa beli dengan mengenakan premium inflasi yang ditambah kepada kadar faedah yang mereka minta untuk pinjaman. Sebagai contoh, jika pemberi pinjaman menuntut 3% faedah untuk melepaskan penggunaan wang mereka dan menjangkakan inflasi akan meningkatkan harga sebanyak 5%, maka mereka boleh mengenakan 8% untuk pinjaman itu menyesuaikan dengan inflasi. Ini adalah amalan biasa dan boleh diselaraskan untuk sebarang inflasi yang dijangkakan.
Walau bagaimanapun, pemberi pinjaman mungkin mempunyai masa yang lebih sukar untuk menyesuaikan diri apabila inflasi tidak stabil dan boleh diramal atau apabila deflasi berlaku. Apabila inflasi tidak dapat diramalkan, pemberi pinjaman mesti menyesuaikan bukan sahaja untuk harga masa depan yang lebih tinggi, tetapi juga untuk fakta bahawa mereka tidak boleh meramalkan dengan pasti berapa cepat harga akan meningkat. Kadar inflasi yang tidak stabil boleh mengakibatkan kadar faedah pasaran yang sangat tinggi.
Dalam kes kedua, deflasi, sementara pemberi pinjaman boleh sedikit sebanyak mengenakan kadar faedah yang lebih rendah untuk menyesuaikan dengan peningkatan kuasa beli wang, kadar faedah pasaran biasanya dikekang oleh had yang lebih rendah pada 0%. Kadar faedah yang kurang daripada 0% bermakna pemberi pinjaman sebenarnya membayar peminjam untuk membuat pinjaman, dan pemberi pinjaman jelas lebih baik jika hanya memegang wang tunai daripada membuat pinjaman pada kerugian.
Sama ada dalam kes inflasi yang tidak stabil, deflasi pesat, atau hiperinflasi yang disebut sebelum ini, ketidakupayaan peserta pasaran kredit untuk melaraskan perubahan dalam kuasa beli bagi jumlah yang dipinjamkan dan yang dipinjam, boleh mengakibatkan gangguan pasaran kredit yang meluas. Ini secara rutin dilihat semasa peristiwa seperti kemelesetan mendadak atau episod hiperinflasi.
##Sorotan
Apabila nilai mata wang berubah atau turun naik, nominalisme memperkenalkan risiko yang perlu diselaraskan oleh pemberi pinjaman dan peminjam, kerana nilai wang yang dipinjam mungkin lebih atau kurang daripada nilai jumlah yang sama yang dibayar balik.
Nominalisme ialah prinsip bahawa pinjaman dan hutang direkodkan dan diambil kira dari segi unit mata wang nominal, tidak diselaraskan untuk perubahan dalam nilai mata wang.
Inflasi atau deflasi yang tidak stabil, tidak dapat diramalkan atau melampau boleh menyebabkan masalah kepada keupayaan peminjam dan pemberi pinjaman untuk menyesuaikan diri bagi risiko ini, yang mengganggu pasaran kredit.
Nominalisme mewujudkan kestabilan dan ketekalan dalam perakaunan hutang selagi nilai mata wang itu stabil.
