Nominalizm

Czym jest nominalizm?

Nominalizm to koncepcja, że kwota pożyczki w dolarach pozostaje stała w sprawozdaniach finansowych, pomimo wahań inflacji lub kursów walutowych, które mogą wpływać na faktyczną siłę nabywczą pieniądza. Nominalizm nakłada ryzyko inflacji lub deprecjacji waluty na wierzyciela, a ryzyko deflacji lub aprecjacji waluty na dłużnika.

##Zrozumienie nominalizmu

Nominalizm podlega ogólnie przyjętym zasadom rachunkowości (GAAP) jako część założenia jednostki monetarnej, że wszystkie rachunki i transakcje są rejestrowane w wymiernej, stabilnej jednostce monetarnej. W Stanach Zjednoczonych Rada Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) definiuje nominalną wartość dolara amerykańskiego (nieskorygowaną o inflację) jako standardową jednostkę monetarną ewidencyjną zgodnie z GAAP.

Nominalizm utrzymuje, że kwota aktywów lub zobowiązań w dolarach, w tym zobowiązań dłużnych, ustalona w jednostkach monetarnych, niezależnie od zmian siły nabywczej pieniądza, podlega jedynie zmianom rzeczywistej wartości samego składnika aktywów lub zobowiązania. Nominalizm to zasada prawna, która mówi, że kwota pożyczki w dolarach musi pozostać stała w bilansie. Nie zmienia się wraz ze stopą inflacji ani kursem walut.

Nominalizm tworzy spójność rachunków i transakcji w czasie, wyceniając wszystkie transakcje w stabilnej jednostce rozliczeniowej, w przeciwieństwie do prób dostosowywania każdej transakcji i ciągłego przeszacowywania aktywów i pasywów pod kątem siły nabywczej. W stabilnym środowisku monetarnym, gdzie wartość waluty nie zmienia się znacząco, nominalna i realna wartość waluty i tak są identyczne. Jednak ryzyko i trudności mogą pojawić się, gdy wartość waluty zmienia się w stosunku do innych towarów lub innych walut. Duża lub trwała zmiana wartości waluty może ostatecznie całkowicie podważyć funkcję pieniądza jako jednostki rozliczeniowej, jak to ma miejsce w przypadku hiperinflacji.

Zmiany wartości pieniądza mogą narazić pożyczkodawcę na pewne ryzyko, ponieważ wraz ze wzrostem inflacji siła nabywcza pieniądza ulega erozji. Gdy siła nabywcza pieniądza ulega erozji, zmniejsza się realna wartość spłaty kredytu. Pożyczkodawca zwykle uwzględnia to ryzyko, naliczając wyższe oprocentowanie pożyczki. Zasadniczo w środowisku inflacyjnym pożyczkodawca otrzymuje mniej pieniędzy w formie spłaty kapitału niż w przypadku stabilnej waluty.

Z drugiej strony, w okresach deflacji, ryzyko to ponosi kredytobiorca, który musi spłacić dług w jednostkach waluty, które są bardziej wartościowe niż pożyczone. W przypadku firmy, która zaciąga pożyczki w celu finansowania operacji, deflacja często naraża kredytobiorców na podwójne niebezpieczeństwo. Ponieważ ceny spadły, może to oznaczać, że muszą obniżyć cenę swojej produkcji na rynku, podczas gdy dolarowa kwota ich długu pozostaje stała. Mogą więc mieć mniejsze przychody, a jednocześnie muszą liczyć się z takimi samymi płatnościami kredytów, jak przed deflacją.

Przykład nominalizmu

XYZ Company, firma z siedzibą w Morowie, pożyczyła 1 stycznia 1 000 000 USD. Inflacja występuje w Morowie w ciągu następnych 12 miesięcy. Siła nabywcza dolara spada tak bardzo, że sześć miesięcy później, 1 lipca, milion dolarów pożyczonych 1 stycznia kupi teraz tylko połowę tego, co na początku roku. Wartość 1 000 000 dolarów spadła o 50%. To zła wiadomość dla pożyczkodawcy spółki XYZ, ponieważ planowane spłaty kapitału są teraz warte tylko połowę tego, co byłyby bez obecnej stopy inflacji. Jednak z powodu nominalizmu kwota pożyczki w dolarach pozostaje stała na poziomie 1 000 000 USD pomimo wahań realnej wartości waluty.

Uwagi specjalne

W okresie stałej inflacji, kiedy waluta traci na wartości w stabilnym tempie, pożyczkodawcy mogą stosunkowo łatwo dostosować się do utraty siły nabywczej, naliczając premię inflacyjną dodaną do stopy procentowej, której żądają od pożyczki. Na przykład, jeśli pożyczkodawca żąda 3% odsetek za zrezygnowanie z wykorzystania swoich pieniędzy i spodziewa się, że inflacja podniesie ceny o 5%, wówczas może zażądać 8% za pożyczkę, aby dostosować się do inflacji. Jest to normalna praktyka i może być skorygowana o każdą oczekiwaną inflację.

Jednak kredytodawcom może być trudniej dostosować się, gdy inflacja nie jest stabilna i przewidywalna lub gdy występuje deflacja. Kiedy inflacja jest nieprzewidywalna, pożyczkodawca musi dostosować się nie tylko do wyższych przyszłych cen, ale także do tego, że nie może wiarygodnie przewidzieć, jak szybko ceny wzrosną. Niestabilne stopy inflacji mogą zatem skutkować bardzo wysokimi rynkowymi stopami procentowymi.

W drugim przypadku, deflacja, podczas gdy pożyczkodawca może do pewnego stopnia żądać niższej stopy procentowej, aby dostosować się do zwiększonej siły nabywczej pieniądza, rynkowe stopy procentowe są zazwyczaj ograniczone dolną granicą wynoszącą 0%. Stopa procentowa mniejsza niż 0% oznaczałaby, że pożyczkodawca faktycznie płaci pożyczkobiorcy za zaciągnięcie pożyczki, a pożyczkodawcy byłoby oczywiście lepiej, gdyby po prostu trzymał gotówkę, niż zaciągał pożyczkę ze stratą.

Zarówno w przypadku niestabilnej inflacji, gwałtownej deflacji, jak i wspomnianej wcześniej hiperinflacji, niezdolność uczestników rynku kredytowego do dostosowania się do zmian siły nabywczej sum pożyczanych i pożyczanych może spowodować powszechne zakłócenia na rynkach kredytowych. Jest to rutynowo obserwowane podczas wydarzeń, takich jak gwałtowne recesje lub epizody hiperinflacji.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Gdy wartość waluty zmienia się lub waha, nominalizm wprowadza ryzyko, o które pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy muszą się dostosować, ponieważ wartość pożyczonych pieniędzy może być mniej więcej niż wartość tej samej spłaconej kwoty.

• Nominalizm to zasada, zgodnie z którą pożyczki i długi są rejestrowane i rozliczane w nominalnej jednostce walutowej, nieskorygowanej o zmiany wartości waluty.

• Niestabilna, nieprzewidywalna lub skrajna inflacja lub deflacja może powodować problemy ze zdolnością kredytobiorców i kredytodawców do dostosowania się do tego ryzyka, zakłócając rynki kredytowe.

• Nominalizm zapewnia stabilność i konsekwencję w rozliczaniu długów, o ile wartość waluty jest stabilna.