Ustawa o ochronie kredytu konsumenckiego z 1968 r. (CCPA)

Czym jest ustawa o ochronie kredytu konsumenckiego?

Ustawa o ochronie kredytu konsumenckiego (CCPA) to ustawa federalna, która wprowadza ochronę konsumentów przed pożyczkodawcami. Uchwalona w 1968 r. ustawa wymaga od pożyczkodawców wyjaśnienia rzeczywistego kosztu pożyczania pieniędzy w sposób zrozumiały dla konsumenta. CCPA obejmuje kilka ważnych przepisów, w tym ustawę o prawdzie w pożyczkach, ustawę o uczciwej sprawozdawczości kredytowej i ustawę o uczciwych praktykach windykacyjnych.

Głębsza definicja

CCPA była pierwszym federalnym prawodawstwem dotyczącym ochrony konsumentów i zawiera kilka przepisów regulujących określone aspekty branży pożyczkowej. W tytule I ustawy opisano, w jaki sposób kredytodawcy wyjaśniają kredytobiorcom warunki kredytu. Tytuł III zawiera federalne wytyczne dotyczące zajęcia wynagrodzenia. Tytuł VI zawiera wytyczne dla agencji sporządzających raporty kredytowe.

• Prawda w kredytach: część pierwotnego ustawodawstwa, ustawa o prawdzie w kredytach chroni konsumentów przed wprowadzającymi w błąd reklamami i nieuczciwymi praktykami rozliczeniowymi. Zgodnie z tą ustawą, znaną również jako tytuł I, pożyczkodawcy muszą zapewnić konsumentom całkowity koszt pożyczki, aby mogli rozejrzeć się, aby znaleźć pożyczkę najlepszą dla ich sytuacji finansowej. Ustawa reguluje, w jaki sposób pożyczkodawcy reklamują swoje produkty pożyczkowe i surowo zabrania praktyki zachęcania pożyczkobiorców do wybierania pożyczek, które przynoszą korzyści pożyczkodawcy kosztem konsumenta. Daje konsumentom prawo do odstąpienia od umowy, co daje im do trzech dni na zmianę zdania po podpisaniu dokumentów.

• Tytuł III: Tytuł III CCPA określa wytyczne dla pracodawców zatrudniających pracowników podlegających zajęciu wynagrodzenia. Ogranicza kwotę zajęcia do 25 procent dochodu pracownika po odliczeniu obowiązkowego podatku od wynagrodzeń i podatku dochodowego, ale pozwala na zajęcie do 50 procent wynagrodzenia na opłacenie alimentów, podatków i wyroków upadłościowych. Zgodnie z tytułem III dłużnik musi posiadać orzeczenie sądowe w celu ustalenia zajęcia wynagrodzenia. Sekcja ta chroni również pracę pracownika, ponieważ pracodawca nie może zwolnić pracownika z pojedynczym zadłużeniem w zajęciu.

• Ustawa o rzetelnej sprawozdawczości kredytowej: Ustawa o rzetelnej sprawozdawczości kredytowej reguluje sposób, w jaki agencje sprawozdawczości kredytowej wykorzystują dane osobowe konsumentów. Zgodnie z tym prawem agencje sporządzające raporty kredytowe muszą informować konsumentów, kiedy organizacja wykorzystuje informacje z ich akt do odmowy udzielenia kredytu lub zatrudnienia, muszą poprawiać niedokładne informacje i zgłaszać tylko aktualne informacje. Daje również konsumentom prawo do weryfikacji swoich plików i ochrony swoich danych osobowych.

Prawa te obejmują:

• Aby dowiedzieć się, jakie informacje znajdują się w aktach konsumenta.

• Poprosić o ocenę kredytową.

• Aby zakwestionować niedokładne informacje.

• Wyrażenie zgody, zanim agencja raportująca udostępni informacje pracodawcy.

• Ograniczenie liczby wstępnie zweryfikowanych ofert kredytowych rozszerzonych ze względu na informacje zawarte w raporcie kredytowym.

• Dochodzić odszkodowania od osób naruszających FCRA.

FCRA określa również zabezpieczenia dla ofiar kradzieży tożsamości i czynnego personelu wojskowego. Zabezpieczenia te obejmują prawo do żądania powiadomień o oszustwach w plikach, które informują wierzycieli o potencjalnej kradzieży tożsamości, prawo do bezpłatnej kopii wszystkich informacji zawartych w aktach kredytowych oraz wszelkich dokumentów dotyczących nieuczciwych transakcji oraz prawo do żądania agencji sprawozdawczych w celu usunięcia informacji związanych z nieuczciwymi transakcjami.

Przykład ustawy o ochronie kredytu konsumenckiego

Kredytobiorcy widzą jeden z efektów CCPA za każdym razem, gdy składają wniosek o pożyczkę. Pożyczkodawca musi przekazać im Oświadczenie o ujawnieniu prawdy federalnej, które wyraźnie określa roczną stopę procentową pożyczki, opłatę finansową, kwotę finansowaną z pożyczki oraz całkowitą kwotę, którą pożyczkobiorca płaci na koniec pożyczki. To ujawnienie pokazuje również dokładną kwotę miesięcznych płatności na czas trwania pożyczki.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Ustawa federalna nakłada wymogi dotyczące ujawniania informacji, które muszą być przestrzegane przez kredytodawców konsumenckich i firmy leasingowe.

• Ustawa o ochronie kredytu konsumenckiego z 1968 r. (CCPA) chroni konsumentów przed szkodami ze strony wierzycieli, banków i firm obsługujących karty kredytowe.

• CCPA wymaga ujawnienia całkowitego kosztu pożyczki lub produktu kredytowego, w tym sposobu naliczania odsetek i wszelkich związanych z tym opłat.

• Zakazuje również dyskryminacji przy rozpatrywaniu wnioskującego o pożyczkę oraz wprowadzających w błąd praktyk reklamowych.