Franco Modigliani

Franco Modigliani był neokeynesowskim ekonomistą, który otrzymał Nagrodę Nobla w 1985 roku. Modigliani urodził się w 1918 roku w Rzymie we Włoszech, a później przyjechał do Stanów Zjednoczonych w momencie wybuchu II wojny światowej. Najbardziej znany jest ze swojego wkładu w teorię konsumpcji, ekonomię finansową i opracowanej przez siebie teorii zwanej twierdzeniem Modiglianiego-Millera o finansach przedsiębiorstw.

##Wczesne życie i edukacja

Franco Modigliani urodził się 18 czerwca 1918 r. w Rzymie we Włoszech jako syn lekarza i matki pracownika socjalnego. Kiedy Franco miał 13 lat, jego ojciec zmarł z powodu powikłań po operacji. Przez kilka lat po śmierci ojca walczył o osiągnięcia w nauce. Jednak po zmianie szkół średnich rozkwitał, wcześnie kończąc studia na Uniwersytecie Sapienza w Rzymie.

Modigliani początkowo studiował prawo, ale później wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie uzyskał doktorat z ekonomii w New School for Social Research. Wykładał w Bard College na Uniwersytecie Columbia, zanim został profesorem na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign, Uniwersytecie Carnegie Mellon oraz w Massachusetts Institute of Technology.

Modigliani był prezesem American Economic Association, American Finance Association i American Econometric Society. Pracował również jako doradca włoskich banków i polityków, Departament Skarbu USA, System Rezerwy Federalnej (FRS) i zasiadał w zarządach kilku europejskich banków. Otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii w 1985 roku za opracowanie modeli konsumpcji prywatnej i finansów przedsiębiorstw.

Wybitne osiągnięcia

Wczesne osiągnięcia Modiglianiego dotyczyły socjalizmu i gospodarki centralnie planowanej, za co otrzymał nagrodę od włoskiego faszystowskiego dyktatora Benito Mussoliniego. Jego najbardziej znaczący wkład w ekonomię obejmuje jego teorię konsumpcji w cyklu życia oraz twierdzenie Modiglianiego-Millera dotyczące finansów przedsiębiorstw. Wniósł także ważny wkład do teorii racjonalnych oczekiwań i nieprzyśpieszającej inflacji stopy bezrobocia (NAIRU).

Teoria zużycia w cyklu życia

Jednym z wczesnych wkładów Modiglianiego do ekonomii była teoria konsumpcji w cyklu życia, która mówi, że ludzie przede wszystkim oszczędzają pieniądze we wczesnych latach, aby zapłacić za lata późniejsze. Chodzi o to, że ludzie wolą stosunkowo stabilny poziom konsumpcji, pożyczanie (lub wydawanie mniejszych oszczędności) w młodym wieku, oszczędzanie w średnim wieku, kiedy zarobki są wysokie, i wydawanie oszczędności na emeryturze. Wprowadza to demografię wieku jako czynnik, który pomaga określić keynesowską funkcję konsumpcji dla gospodarki.

Twierdzenie Modiglianiego-Millera

Innym ważnym jego wkładem, we współpracy z Mertonem Millerem,. było twierdzenie Modiglianiego-Millera (M&M),. które stanowiło podstawę analizy struktury kapitałowej w finansach przedsiębiorstw. Analiza struktury kapitału pomaga firmom określić najbardziej efektywne i korzystne sposoby finansowania ich firm poprzez połączenie kapitału własnego i zadłużenia.

Twierdzenie Modiglianiego-Millera dowodzi, że jeśli rynki finansowe są efektywne, ta mieszanka nie będzie miała wpływu na wartość firmy. Twierdzenie to będzie stanowić podstawę wielu nowoczesnych finansów korporacyjnych.

Opublikowane prace

We wczesnej karierze we Włoszech, a następnie w Stanach Zjednoczonych Modigliani pisał obszernie na temat możliwości racjonalnego zarządzania gospodarką nakazową przez centralnego planistę. Podczas studiów w Rzymie wygrał ogólnokrajowy konkurs na esej na artykuł opowiadający się za kontrolą rządu nad gospodarką.

Przed II wojną światową napisał szereg artykułów opowiadających się za faszystowskimi zasadami zarządzania gospodarką przez państwo, a później w gazecie z 1947 r. przeszedł do faworyzowania rynkowego, socjalistycznego centralnego planowania cen i produkcji. Ta praca została opublikowana w języku włoskim i była mniej wpływowa niż inne jego prace, dopóki nie została przetłumaczona na angielski w połowie 2000 roku.

Modigliani wniósł fundamentalny wkład w teorię racjonalnych oczekiwań w artykule z 1954 r., w którym argumentował, że ludzie dostosowują swoje zachowania ekonomiczne w oparciu o wpływ, jakiego oczekują na nich polityka rządu. Jak na ironię, teoria racjonalnych oczekiwań zostałaby rozwinięta przez innych ekonomistów w poważną i szeroko zakrojoną krytykę skuteczności keynesowskiej polityki makroekonomicznej (za którą bronił się Modigliani).

W artykule z 1975 r. Modigliani argumentował, że decydenci polityki pieniężnej powinni kierować się produkcją i zatrudnieniem przy ustalaniu polityki. Zaproponował, że właściwym celem byłaby bezinflacyjna stopa bezrobocia, którą oszacował na około 5,5%. Jak na ironię, chociaż jego artykuł wyraźnie sprzeciwiał się monetaryzmowi i opowiadał się za keynesizmem, jego pomysł został rozwinięty w teorię nieprzyspieszającej inflacji stopy bezrobocia (NAIRU), która stałaby się potężną krytyką keynesowskiej polityki makroekonomicznej. .

Franco opisał swoje życie jako ekonomista w swojej autobiografii z 2001 roku Przygody ekonomisty. Dwa lata po publikacji Franco zmarł.

Podsumowanie

Franco Modigliani był włoskim ekonomistą, laureatem Nagrody Nobla, cenionym za wkład w ekonomię. Jego teoria konsumpcji w cyklu życia wyjaśniała, w jaki sposób ludzie pożyczają, wydają i oszczędzają na różnych etapach swojego życia. Twierdzenie Modiglianiego-Millera, opracowane wspólnie z Mertonem Millerem, twierdzi, że na wartość firmy nie ma wpływu jej mieszanka kapitałowa i dłużna, gdy rynki finansowe działają efektywnie. Jego teorie zrewolucjonizowały nie tylko dziedzinę ekonomii, ale także różne branże, takie jak finanse przedsiębiorstw.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii w 1985 roku za pracę z zakresu teorii konsumpcji i finansów przedsiębiorstw.

• Wczesna kariera akademicka Modiglianiego była poświęcona propagowaniu faszystowskiego (a później socjalistycznego) centralnego planowania gospodarki przed przejściem do neokeynesowskiego podejścia do makroekonomii.

• Teoria cyklu życia Modiglianiego zakłada, że ludzie zaciągają pożyczki na wczesnym etapie kariery, gdy dochody są najniższe, i oszczędzają więcej w późniejszym okresie kariery, gdy dochody są wyższe.

• Franco Modigliani był neokeynesowskim ekonomistą, najbardziej znanym z opracowania twierdzenia Modiglianiego-Millera w zakresie finansów przedsiębiorstw.

• Teoria Modiglianiego-Millera mówi, że struktura kapitałowa firmy nie wpływa na jej wartość, gdy rynki finansowe działają efektywnie.

##FAQ

Z czego najbardziej znany jest Franco Modigliani?

Franco Modigliani jest najbardziej znany ze swojej teorii konsumpcji w cyklu życia i twierdzenia Modiglianiego-Millera. Teoria konsumpcji w cyklu życia mówi, że ludzie oszczędzają podczas lat pracy, aby sfinansować emeryturę. Teoria Modiglianiego-Millera mówi, że połączenie długu i kapitału własnego nie wpływa na wartość firmy, gdy rynki finansowe są efektywne.

Jakie było stanowisko Modiglianiego w sprawie polityki pieniężnej?

Modigliani uważał, że podczas podejmowania decyzji politycznych decydenci powinni skupić się na produkcji i nieinflacyjnej stopie bezrobocia. Jego stanowisko ukształtowało teorię nieprzyspieszającej inflacji stopy bezrobocia (NAIRU).

Czy Franco Modigliani zdobył Nagrodę Nobla?

Franco Modigliani otrzymał Nagrodę Nobla Sveriges Riksbank w dziedzinie nauk ekonomicznych w 1985 r. za wkład w teorię ekonomii, w szczególności teorię cyklu życia, oraz szeroko zakrojone badania nad rynkami finansowymi.