Ceteris Paribus

Co to jest Ceteris Paribus?

Ceteris paribus, dosłownie „utrzymywanie innych rzeczy na stałym poziomie”, to łacińska fraza, która jest powszechnie tłumaczona na angielski jako „wszystko inne jest równe”. Założenie dominujące w głównym nurcie myślenia ekonomicznego,. działa jako skrótowe wskazanie wpływu jednej zmiennej ekonomicznej na inną, pod warunkiem, że wszystkie inne zmienne pozostają takie same.

Zrozumienie Ceteris Paribus

W dziedzinie ekonomii i finansów często używa się ceteris paribus przy argumentowaniu przyczyny i skutku. Ekonomista może powiedzieć, że podniesienie płacy minimalnej zwiększa bezrobocie, zwiększenie podaży pieniądza powoduje inflację,. zmniejszenie kosztów krańcowych zwiększa zyski ekonomiczne firmy, a wprowadzenie w mieście prawa dotyczącego kontroli czynszów powoduje spadek podaży dostępnych mieszkań. Oczywiście na te wyniki mogą mieć wpływ różne czynniki, ale zastosowanie ceteris paribus pozwala na utrzymanie wszystkich innych czynników na stałym poziomie, skupiając się na wpływie tylko jednego.

Założenia Ceteris paribus pomagają przekształcić skądinąd dedukcyjną naukę społeczną w metodologicznie pozytywną „twardą” naukę. Tworzy wyimaginowany system reguł i warunków, na podstawie których ekonomiści mogą dążyć do określonego celu. Innymi słowy; pomaga ekonomiście ominąć ludzką naturę i problemy ograniczonej wiedzy.

Większość ekonomistów, choć nie wszyscy, opiera się na zasadzie ceteris paribus przy budowaniu i testowaniu modeli ekonomicznych. W prostym języku oznacza to, że ekonomista może utrzymywać wszystkie zmienne w modelu na stałym poziomie i majstrować przy nich pojedynczo. Ceteris paribus ma swoje ograniczenia, zwłaszcza gdy takie argumenty nakładają się na siebie. Niemniej jednak jest to ważny i użyteczny sposób opisywania względnych tendencji na rynkach.

Zastosowanie Ceteris Paribus

Załóżmy, że chcesz wyjaśnić cenę mleka. Przy odrobinie namysłu okazuje się, że na koszty mleka wpływa wiele rzeczy: dostępność krów, ich zdrowie, koszty żywienia krów, ilość gruntów użytkowych, koszty ewentualnych substytutów mleka,. liczba dostawców mleka, poziom inflacji w gospodarce, preferencje konsumentów, transport i wiele innych zmiennych. Tak więc ekonomista zamiast tego stosuje ceteris paribus, który zasadniczo mówi, że jeśli wszystkie inne czynniki pozostają stałe, na przykład zmniejszenie podaży krów produkujących mleko powoduje wzrost ceny mleka.

Jako inny przykład weźmy prawa podaży i popytu. Ekonomiści twierdzą, że prawo popytu pokazuje, że ceteris paribus, więcej towarów jest kupowanych po niższych cenach. Albo, że jeśli popyt na dany produkt przekroczy jego podaż, ceteris paribus, ceny prawdopodobnie wzrosną.

Ponieważ zmienne ekonomiczne można wyodrębnić tylko w teorii, a nie w praktyce, ceteris paribus może zawsze podkreślać tylko tendencje, a nie absoluty.

Ceteris paribus to rozszerzenie modelowania naukowego. Metoda naukowa opiera się na identyfikacji, izolacji i testowaniu wpływu zmiennej niezależnej na zmienną zależną.

Historia Ceteris Paribus

Dwie główne publikacje pomogły przenieść ekonomię głównego nurtu z dedukcyjnych nauk społecznych opartych na logicznych obserwacjach i dedukcjach w empirycznie pozytywistyczne nauki przyrodnicze. Pierwszym z nich był Elementy czystej ekonomii Léona Walrasa, opublikowany w 1874 roku, który wprowadził ogólną teorię równowagi. Drugim była Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza Johna Maynarda Keynesa opublikowana w 1936 roku, która stworzyła nowoczesną makroekonomię.

Aby upodobnić się bardziej do szanowanych akademicko „nauk twardych” fizyki i chemii, ekonomia zaczęła intensywnie korzystać z matematyki. Jednak głównym problemem była zmienna niepewność; ekonomia nie potrafiła wyizolować kontrolowanych i niezależnych zmiennych dla równań matematycznych. Pojawił się również problem z zastosowaniem metody naukowej, która izoluje określone zmienne i testuje ich wzajemne powiązania w celu udowodnienia lub obalenia hipotezy.

Ekonomia w naturalny sposób nie poddaje się testowaniu hipotez naukowych. W dziedzinie epistemologii naukowcy mogą uczyć się poprzez logiczne eksperymenty myślowe, zwane również dedukcją, lub poprzez empiryczne obserwacje i testy, zwane również pozytywizmem. Geometria jest nauką logicznie dedukcyjną. Fizyka jest nauką empirycznie pozytywną.

Niestety, ekonomia i metoda naukowa są oczywiście nie do pogodzenia. Żaden ekonomista nie jest w stanie kontrolować wszystkich podmiotów gospodarczych, utrzymywać wszystkie ich działania bez zmian, a następnie przeprowadzać określone testy. Żaden ekonomista nie potrafi nawet zidentyfikować wszystkich krytycznych zmiennych w danej gospodarce. Dla każdego wydarzenia gospodarczego mogą istnieć dziesiątki lub setki potencjalnych zmiennych niezależnych.

Wpisz ceteris paribus. Ekonomiści głównego nurtu konstruują abstrakcyjne modele, w których udają, że wszystkie zmienne są stałe, z wyjątkiem jednej, którą chcą przetestować. Ten styl udawania, zwany ceteris paribus, jest sednem teorii równowagi ogólnej.

Jak pisał ekonomista Milton Friedman w 1953 r., „teorię należy oceniać na podstawie jej mocy predykcyjnej dla klasy zjawisk, które ma „wyjaśnić”.” Wyobrażając sobie, że wszystkie zmienne, z wyjątkiem jednej, są utrzymywane na stałym poziomie, ekonomiści mogą przekształcić względne dedukcyjne tendencje rynkowe w absolutnie kontrolowane progresje matematyczne. Ludzka natura zostaje zastąpiona zrównoważonymi równaniami.

Korzyści z Ceteris Paribus

Załóżmy, że ekonomista chce udowodnić, że płaca minimalna powoduje bezrobocie lub że łatwy pieniądz powoduje inflację. Nie mogliby stworzyć dwóch identycznych gospodarek testowych i wprowadzić ustawy o płacy minimalnej ani zacząć drukować banknotów dolarowych.

Tak więc pozytywny ekonomista, któremu powierzono testowanie swoich teorii, musi stworzyć odpowiednie ramy dla metody naukowej, nawet jeśli oznacza to przyjmowanie bardzo nierealistycznych założeń. Ekonomista zakłada, że kupujący i sprzedający są cenobiorcami,. a nie ich twórcami.

Ekonomista zakłada również, że aktorzy mają doskonałe informacje o swoich wyborach, ponieważ każde niezdecydowanie lub błędna decyzja oparta na niepełnych informacjach tworzy lukę w modelu. Jeśli modele opracowane w ekonomii ceteris paribus wydają się dokonywać dokładnych prognoz w świecie rzeczywistym, model uznaje się za udany. Jeśli modele nie dają dokładnych prognoz, są one poprawiane.

To może sprawić, że pozytywna ekonomia stanie się trudna; mogą zaistnieć okoliczności, które sprawią, że jeden model będzie wyglądał poprawnie pewnego dnia, ale niepoprawny rok później. Niektórzy ekonomiści odrzucają pozytywizm i uznają dedukcję za główny mechanizm odkrywania. Większość jednak akceptuje granice założeń ceteris paribus, aby dziedzina ekonomii bardziej przypominała chemię, a mniej filozofię.

Krytyka Ceteris Paribus

Założenia Ceteris paribus leżą u podstaw niemal wszystkich głównych modeli mikroekonomicznych i makroekonomicznych. Mimo to niektórzy krytycy ekonomii głównego nurtu wskazują, że ceteris paribus daje ekonomistom wymówkę do ominięcia prawdziwych problemów dotyczących natury ludzkiej.

Ekonomiści przyznają, że te założenia są wysoce nierealistyczne, a jednak modele te prowadzą do takich pojęć, jak krzywe użyteczności, elastyczność krzyżowa i monopol. Ustawodawstwo antymonopolowe opiera się w rzeczywistości na argumentach dotyczących konkurencji doskonałej . Austriacka szkoła ekonomii uważa, że założenia ceteris paribus posunęły się zbyt daleko, przekształcając ekonomię z użytecznej, logicznej nauki społecznej w szereg problemów matematycznych.

Wróćmy do przykładu podaży i popytu, jednego z ulubionych zastosowań ceteris paribus. Każdy podręcznik wprowadzający do mikroekonomii pokazuje statyczne wykresy podaży i popytu, na których ceny są podawane zarówno producentom, jak i konsumentom; czyli przy danej cenie konsumenci żądają, a producenci dostarczają określoną ilość. Jest to konieczny krok, przynajmniej w tych ramach, aby ekonomia mogła przezwyciężyć trudności w procesie ustalania cen.

Ale ceny nie są odrębnym bytem w realnym świecie producentów i konsumentów. To raczej konsumenci i producenci sami ustalają ceny na podstawie tego, jak bardzo subiektywnie wyceniają dane dobro w porównaniu z ilością pieniędzy, za jaką jest ono sprzedawane.

Konsultant finansowy Frank Shostak napisał, że te ramy podaży i popytu są „oderwane od rzeczywistości”. Twierdził, że zamiast rozwiązywać sytuacje równowagi,. uczniowie powinni przede wszystkim dowiedzieć się, jak kształtują się ceny. Twierdził, że wszelkie późniejsze wnioski lub polityki publiczne wyprowadzone z tych abstrakcyjnych reprezentacji graficznych są z konieczności wadliwe.

Podobnie jak ceny, wiele innych czynników wpływających na gospodarkę lub finanse nieustannie się zmienia. Niezależne badania lub testy mogą pozwolić na zastosowanie zasady ceteris paribus. Ale w rzeczywistości, przy czymś takim jak giełda,. nigdy nie można zakładać, że „wszystkie inne rzeczy są równe”. Istnieje zbyt wiele czynników wpływających na ceny akcji, które mogą i zmieniają się stale; nie możesz wyizolować tylko jednego.

Ceteris paribus napędza oczekiwania dotyczące krzywej podaży i popytu. Zależność między ilością a ceną można określić tylko wtedy, gdy wpływa się na dane zmienne, a reszta jest utrzymywana na stałym poziomie.

Ceteris Paribus kontra Mutatis Mutandis

Chociaż nieco podobny w aspektach założeń, ceteris paribus nie należy mylić z mutatis mutandis, tłumaczonym jako „po wprowadzeniu niezbędnych zmian”. Jest używany do uznania, że porównanie, takie jak porównanie dwóch zmiennych, wymaga pewnych koniecznych zmian, które nie są powiedziane ze względu na ich oczywistość.

W przeciwieństwie do tego, ceteris paribus wyklucza wszelkie zmiany z wyjątkiem tych, które są wyraźnie określone. Mówiąc dokładniej, wyrażenie mutatis mutandis jest często spotykane, gdy mówimy o kontrfaktach, używane jako skrót do wskazania zmian początkowych i pochodnych, które zostały wcześniej omówione lub są uważane za oczywiste.

Ostateczna różnica między tymi dwiema przeciwstawnymi zasadami sprowadza się do korelacji i przyczynowości. Zasada ceteris paribus ułatwia badanie wpływu przyczynowego jednej zmiennej na drugą. Odwrotnie, zasada mutatis mutandis ułatwia analizę korelacji między wpływem jednej zmiennej na drugą, a innymi zmiennymi zmieniają się do woli.

Podsumowanie

Ceteris paribus to szerokie pojęcie określające, jakie zmienne się zmieniają lub jakie zmienne pozostają takie same w danej sytuacji. Często, aby wyizolować tylko jedną zmienną, ekonomiści przytaczają ceteris paribus, aby wyjaśnić, że ich założenia dotyczące danego wyniku są ważne tylko wtedy, gdy wszystkie inne zmienne pozostają takie same. Chociaż ceteris paribus jest naprawdę mało prawdopodobne ze względu na złożoność czynników makroekonomicznych, nadal może być przydatny w testowaniu zmiennych i określaniu, co powoduje wyniki.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• W ekonomii działa jako skrótowe wskazanie wpływu jednej zmiennej ekonomicznej na inną, pod warunkiem, że wszystkie inne zmienne pozostają takie same.

• Wielu ekonomistów opiera się na ceteris paribus, aby opisać względne tendencje na rynkach oraz budować i testować modele ekonomiczne.

• W rzeczywistości nigdy nie można zakładać, że „wszystkie inne rzeczy są równe”.

• Trudność z ceteris paribus polega na utrzymywaniu na stałym poziomie wszystkich innych zmiennych w celu wyizolowania tego, co napędza zmiany.

• Ceteris paribus to łacińska fraza, która ogólnie oznacza „wszystkie inne rzeczy są równe”.

FAQ

Czy Ceteris Paribus jest prawem?

Ceteris paribus jest uważany za prawo naturalne. Nie jest skodyfikowana przez żaden rząd; zamiast tego uważa się, że występuje naturalnie w oparciu o interakcję pewnych zmiennych. Na przykład, gdyby Stany Zjednoczone wydobyły więcej ropy w kraju, podaż benzyny byłaby większa, a cena gazu spadłaby. Nie ma prawa, które określałoby, że tak się stanie; jest to po prostu zakładane jako wynik oparty na tym, jak sytuacje naturalnie się ze sobą łączą.

Czym jest Ceteris Paribus w ekonomii?

Ceteris paribus w ekonomii to odniesienie do tego, jak jedna wyizolowana zmienna może zmienić środowisko gospodarcze przy założeniu, że wszystkie inne zmienne pozostają takie same. W ekonomii ceteris paribus jest często wysoce hipotetyczny, ponieważ ekonomia narodowa i warunki makroekonomiczne są bardzo zawiłe i złożone. Jednak ceteris paribus to praktyka polegająca na dostrzeganiu, w jaki sposób pojedyncza koncepcja ekonomiczna (tj. inflacja) może wpływać na szersze koncepcje.

Co pomaga znaleźć Ceteris Paribus?

Ceteris paribus pomaga określić, jakie zmienne wpływają na wyniki. Utrzymując stałą jedną zmienną lub zakładając, że zmienia się tylko jedna zmienna, wnioskuje się, że każda odpowiadająca jej zmiana jest bezpośrednio skorelowana z tą pojedynczą zmienną. Ceteris paribus może pomóc w tworzeniu wskaźników dotyczących gustu klientów, preferencji klientów, wydatków konsumentów, cen towarów, oczekiwań rynku lub polityki rządu.

Jaki jest przykład Ceteris Paribus w ekonomii?

Bez zmian, jeśli cena mleka wzrośnie, ludzie będą kupować mniej mleka. To założenie pomija, jak zachowują się inne substytuty, jak zachowują się dochody gospodarstwa domowego lub czynniki pozaekonomiczne, takie jak korzyści zdrowotne mleka. Ceteris parabus, ludzie będą kupować mniej produktu, jeśli cena będzie wyższa.