Wypróżnianie
Co to jest wypaczenie?
Disgorgement to prawnie nakazany spłata nieuczciwie uzyskanych korzyści, nałożona na złoczyńców przez sądy. Środki otrzymane w wyniku nielegalnych lub nieetycznych transakcji biznesowych są wydalane lub spłacane, często wraz z odsetkami i/lub karami dla osób dotkniętych działaniem.
Disgorgement jest cywilnym postępowaniem naprawczym, a nie karnym postępowaniem cywilnym. Oznacza to, że stara się uzdrawiać poszkodowanych, a nie nadmiernie karać złoczyńców.
Zrozumienie Rozpaczy
Osoby lub firmy, które naruszają przepisy Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) są zazwyczaj zobowiązane do zapłaty zarówno kar pieniężnych , jak i zwrotu pieniędzy. Wpływy z wykorzystywania informacji poufnych, sprzeniewierzenia lub działań niezgodnych z prawem na mocy ustawy o zagranicznych praktykach korupcyjnych (FCPA) podlegają wycofaniu. W czerwcu 2017 r. jednomyślne orzeczenie Sądu Najwyższego USA w sprawie Kokesh przeciwko. SEC wyjaśniła, że zwolnienie jest karą, która podlega pięcioletniemu przedawnieniu.
Jednak wypłaty wypłat żąda się nie tylko od tych, którzy naruszają przepisy dotyczące papierów wartościowych. Każdy, kto czerpie korzyści z nielegalnej lub nieetycznej działalności, może być cywilnie zobowiązany do wyrzucenia swoich zysków. W 2010 roku Lloyd Blankfein, dyrektor generalny Goldman Sachs, przybrał agresywną fasadę, aby uniknąć pozwu wytoczonego przez SEC za rolę jego banku w sprzedaży inwestorom złożonego instrumentu finansowego powiązanego z kredytami hipotecznymi typu subprime. Twierdzono, że Goldman Sachs nie ujawnił istotnych istotnych ujawnień na temat charakteru instrumentu finansowego (znanego jako Abacus 2007-AC1), który przeforsował swoim niczego niepodejrzewającym klientom. Być może zdając sobie sprawę, że jego bank przegra w procesie, Blankfein postanowił ugodzić się z SEC, płacąc rekordową kwotę 550 milionów dolarów w postaci wypłat i kar.
Zyski z prywatyzacji a Straty towarzyskie
W następstwie kryzysu finansowego wielu domagało się dodatkowych wypłat od instytucji finansowych bezpośrednio zaangażowanych w wywołanie kryzysu oraz od dyrektorów generalnych, dyrektorów i innych kierowników zarządzających nimi. Ostatecznie jednak osobom tym pozwolono „ sprywatyzować” swoje zyski i „uspołecznić” (tj. zrzucić na podatników) straty instytucji. Z przyjaciółmi na wysokich stanowiskach, Blankfein, Jamie Dimon, John Thain, John Mack, Ken Lewis, Vikram Pandit i cała masa innych byli w stanie odskoczyć ze swoimi wielomilionowymi premiami.
Wyrażenie prywatyzacja zysków i socjalizacja strat ma wiele synonimów, w tym „socjalizm dla bogatych, kapitalizm dla biednych”. Inny lubi cytrynowy socjalizm. Ten ostatni został wymyślony w 1974 roku w artykule New York Times dotyczącym decyzji stanu Nowy Jork o zakupie dwóch niedokończonych elektrowni od przedsiębiorstwa energetycznego ConEd za 500 milionów dolarów, wykorzystując dolary podatników do rozłożenia kosztów przegrywającego przedsięwzięcia.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
W praktyce trudno o sprawiedliwe i pełne wydzielenie, ponieważ struktura instytucjonalna zachęca do prywatyzacji zysków przy jednoczesnym uspołecznianiu strat.
Tego rodzaju powództwa cywilne mające na celu zapobieganie bezpodstawnemu wzbogaceniu są często wszczynane przez organy regulacyjne, takie jak SEC.
Disgorgement to ustawa prawna, która ma na celu naprawienie poszkodowanych finansowo poprzez zwrócenie poszkodowanym nieuczciwie zdobytych środków finansowych od złoczyńcy.
