kryzys finansowy

Co to jest kryzys finansowy?

W czasie kryzysu finansowego ceny aktywów gwałtownie spadają, przedsiębiorstwa i konsumenci nie są w stanie spłacać swoich długów, a instytucje finansowe doświadczają niedoborów płynności. Kryzys finansowy często wiąże się z paniką lub paniką bankową, podczas której inwestorzy wyprzedają aktywa lub wycofują pieniądze z kont oszczędnościowych, ponieważ obawiają się, że wartość tych aktywów spadnie, jeśli pozostaną w instytucji finansowej.

Inne sytuacje, które można nazwać kryzysem finansowym, to pęknięcie spekulacyjnej bańki finansowej,. krach na giełdzie,. niewypłacalność państwa lub kryzys walutowy. Kryzys finansowy może być ograniczony do banków lub rozprzestrzenić się na jedną gospodarkę, gospodarkę regionu lub gospodarki na całym świecie.

Co powoduje kryzys finansowy?

Kryzys finansowy może mieć wiele przyczyn. Ogólnie rzecz biorąc, kryzys może wystąpić, jeśli instytucje lub aktywa są przewartościowane, a jego pogorszenie może się pogorszyć irracjonalnym lub stadnym zachowaniem inwestorów. Na przykład szybki ciąg wyprzedaży może skutkować niższymi cenami aktywów, skłaniając osoby do porzucania aktywów lub dokonywania ogromnych wypłat oszczędności, gdy krążą plotki o upadłości banku.

Czynniki przyczyniające się do kryzysu finansowego obejmują niepowodzenia systemowe, nieprzewidziane lub niekontrolowane zachowania ludzkie, zachęty do podejmowania zbyt dużego ryzyka, brak przepisów lub niepowodzenia regulacyjne lub zakażenia, które prowadzą do wirusowego rozprzestrzeniania się problemów z jednej instytucji lub kraju do drugiej. Niekontrolowany kryzys może spowodować, że gospodarka popadnie w recesję lub depresję. Nawet jeśli podejmowane są działania mające na celu zapobieżenie kryzysowi finansowemu, mogą się one wydarzyć, przyspieszyć lub pogłębić.

Przykłady kryzysu finansowego

Kryzysy finansowe nie są rzadkością; zdarzały się tak długo, jak długo świat posiadał walutę. Niektóre znane kryzysy finansowe obejmują:

Tulip Mania (1637). Chociaż niektórzy historycy twierdzą, że ta mania nie miała tak dużego wpływu na holenderską gospodarkę i dlatego nie powinna być uważana za kryzys finansowy, zbiegła się ona z wybuchem dżumy dymieniczej, która miał znaczący wpływ na kraj. Mając to na uwadze, trudno powiedzieć, czy kryzys został wywołany nadmiernymi spekulacjami, czy pandemią.
Kryzys kredytowy z 1772 r. Po okresie gwałtownego wzrostu akcji kredytowej, kryzys ten rozpoczął się w marcu/kwietniu w Londynie. Alexander Fordyce, wspólnik dużego banku, stracił ogromną sumę skracając akcje Kompanii Wschodnioindyjskiej i uciekł do Francji, aby uniknąć spłaty. Panika doprowadziła do ataku na angielskie banki, w wyniku którego ponad 20 dużych domów bankowych zbankrutowało lub wstrzymało płatności na rzecz deponentów i wierzycieli. Kryzys szybko rozprzestrzenił się na większą część Europy. Historycy nakreślają linię od tego kryzysu do sprawy Boston Tea Party – niepopularnego ustawodawstwa podatkowego w 13 koloniach – i wynikających z niego niepokojów, które dały początek rewolucji amerykańskiej.
Awaria giełdowa w 1929 r. Ta awaria, począwszy od października. 24, 1929, ceny akcji załamały się po okresie dzikich spekulacji i zaciągania pożyczek na zakup akcji. Doprowadziło to do Wielkiego Kryzysu,. który był odczuwalny na całym świecie od kilkunastu lat. Jego oddziaływanie społeczne trwało znacznie dłużej. Jedną z przyczyn krachu była drastyczna nadpodaż upraw towarowych, która doprowadziła do gwałtownego spadku cen. W wyniku krachu wprowadzono szereg regulacji i narzędzi zarządzania rynkiem.
Kryzys naftowy OPEC z 1973 r. Członkowie OPEC rozpoczęli embargo naftowe w październiku 1973 r. na kraje, które wspierały Izrael w wojnie Jom Kippur. Pod koniec embarga cena baryłki ropy wynosiła 12 USD, w porównaniu z 3 USD. Biorąc pod uwagę uzależnienie nowoczesnych gospodarek od ropy naftowej, wyższe ceny i niepewność doprowadziły do krachu na giełdzie w latach 1973-74, kiedy bessa trwała od stycznia 1973 do grudnia 1974, a indeks Dow Jones Industrial Average stracił około 45% swojej wartości.
Kryzys azjatycki 1997-1998. Kryzys ten rozpoczął się w lipcu 1997 r. wraz z upadkiem tajskiego bahtu. Brak obcej waluty sprawił, że rząd Tajlandii został zmuszony do porzucenia powiązania z dolarem amerykańskim i pozostawienia bahta na wodzie. Rezultatem była ogromna dewaluacja, która rozprzestrzeniła się na większą część Azji Wschodniej, uderzając również w Japonię, a także ogromny wzrost relacji długu do PKB. W następstwie kryzys doprowadził do lepszej regulacji i nadzoru finansowego.
Globalny kryzys finansowy 2007-2008. Ten kryzys finansowy był największą katastrofą gospodarczą od czasu krachu na giełdzie w 1929 roku. bank inwestycyjny Lehman Brothers we wrześniu 2008 r. Ogromne pakiety ratunkowe i inne środki mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się szkód nie powiodły się, a gospodarka światowa popadła w recesję.

Globalny kryzys finansowy

Jako najnowsze i najbardziej szkodliwe wydarzenie kryzysu finansowego, Globalny Kryzys Finansowy, zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ jego przyczyny, skutki, reakcje i wnioski są najbardziej odpowiednie dla obecnego systemu finansowego.

###Poluzowanie standardów kredytowych

Kryzys był wynikiem sekwencji wydarzeń, z których każde miało swój własny wyzwalacz i zakończyło się niemal upadkiem systemu bankowego. Argumentowano, że ziarna kryzysu zostały zasiane już w latach 70. wraz z Ustawą o Rozwoju Społecznym, która wymagała od banków złagodzenia wymogów kredytowych dla konsumentów o niższych dochodach, tworząc rynek kredytów hipotecznych typu subprime.

Kryzys finansowy może przybierać różne formy, w tym panikę bankową/kredytową lub krach na giełdzie, ale różni się od recesji, która często jest wynikiem takiego kryzysu.

Kwota długu hipotecznego subprime, gwarantowanego przez Freddie Mac i Fannie Mae, nadal rosła na początku XXI wieku, kiedy Zarząd Rezerwy Federalnej zaczął drastycznie obniżać stopy procentowe, aby uniknąć recesji. Kombinacja luźnych wymogów kredytowych i taniego pieniądza wywołała boom mieszkaniowy, który napędzał spekulacje, podnosząc ceny mieszkań i tworząc bańkę na rynku nieruchomości.

###Złożone instrumenty finansowe

W międzyczasie banki inwestycyjne, szukając łatwych zysków w następstwie krachu dot-comów i recesji w 2001 r., stworzyły zabezpieczone obligacje dłużne (CDO) z kredytów hipotecznych zakupionych na rynku wtórnym. Ponieważ kredyty hipoteczne subprime były powiązane z kredytami hipotecznymi typu prime, inwestorzy nie mieli możliwości zrozumienia ryzyka związanego z produktem. Kiedy rynek CDO zaczął się rozgrzewać, budowana od kilku lat bańka mieszkaniowa w końcu pękła. Gdy ceny mieszkań spadły, kredytobiorcy subprime zaczęli nie spłacać kredytów, które były warte więcej niż ich domy, co przyspieszyło spadek cen.

Początek niepowodzeń, rozprzestrzenianie się zarazy

Kiedy inwestorzy zdali sobie sprawę, że CDO są bezwartościowe z powodu toksycznego długu, który reprezentowali, podjęli próbę uwolnienia się od zobowiązań. Nie było jednak rynku na CDO. Kolejna kaskada upadków pożyczkodawców subprime spowodowała zagrożenie płynności , które dotarło do wyższych poziomów systemu bankowego. Dwa duże banki inwestycyjne, Lehman Brothers i Bear Stearns, upadły pod ciężarem ekspozycji na dług subprime, a ponad 450 banków upadło w ciągu następnych pięciu lat. Kilka dużych banków znajdowało się na krawędzi bankructwa i zostało uratowanych dzięki dofinansowaniu finansowanemu przez podatników.

Odpowiedź

Rząd Stanów Zjednoczonych zareagował na kryzys finansowy, obniżając stopy procentowe do prawie zera, wykupując kredyty hipoteczne i dług rządowy oraz ratując niektóre borykające się z trudnościami instytucje finansowe. Przy tak niskich stopach rentowność obligacji stała się znacznie mniej atrakcyjna dla inwestorów w porównaniu z akcjami. Reakcja rządu rozpaliła rynek akcji. Do marca 2013 r. S&P wyszedł z kryzysu i kontynuował swoją 10-letnią hossę od 2009 do 2019 r., osiągając około 250%. Amerykański rynek mieszkaniowy ożywił się w większości dużych miast, a stopa bezrobocia spadła, gdy firmy zaczęły zatrudniać i dokonywać większych inwestycji.

Nowy Regulamin

Jednym z wielkich rezultatów kryzysu było przyjęcie ustawy Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act,. ogromnej ustawy o reformie finansowej przyjętej przez administrację Obamy w 2010 roku. Dodd-Frank wprowadził hurtowe zmiany w każdym aspekcie finansów USA. otoczenie regulacyjne, które dotknęło każdego organu regulacyjnego i każdego biznesu świadczącego usługi finansowe. Warto zauważyć, że Dodd-Frank miał następujące efekty:

Bardziej kompleksowa regulacja rynków finansowych, w tym większy nadzór nad instrumentami pochodnymi, które zostały wprowadzone na giełdę.
Organy regulacyjne, które były liczne i czasami zbędne, zostały skonsolidowane.
Powołano nowy organ, Financial Stability Oversight Council,. który ma monitorować ryzyko systemowe.
Wprowadzono większą ochronę inwestorów, w tym nową agencję ochrony konsumentów ( Biuro Ochrony Finansowej Konsumentów ) oraz standardy dla produktów „plain-vanilla”.
Wprowadzenie procesów i narzędzi (takich jak zastrzyk gotówki) ma pomóc w likwidacji upadłych instytucji finansowych.
Środki mające na celu poprawę standardów, rachunkowości i regulacji agencji ratingowych.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące kryzysu finansowego

Co to jest kryzys finansowy?

Kryzys finansowy ma miejsce, gdy instrumenty finansowe i aktywa znacznie tracą na wartości. W rezultacie firmy mają problemy z wywiązywaniem się ze swoich zobowiązań finansowych, a instytucjom finansowym brakuje wystarczającej ilości gotówki lub aktywów zamiennych, aby sfinansować projekty i zaspokoić pilne potrzeby. Inwestorzy tracą zaufanie do wartości swoich aktywów, a dochody i aktywa konsumentów są zagrożone, co utrudnia im spłatę długów.

Co powoduje kryzys finansowy?

Kryzys finansowy może być spowodowany wieloma czynnikami, być może zbyt wieloma, by wymienić. Często jednak kryzys finansowy jest spowodowany przewartościowaniem aktywów, niepowodzeniami systemowymi i regulacyjnymi oraz wynikającą z nich paniką konsumencką, taką jak duża liczba klientów wycofujących środki z banku po dowiedzeniu się o kłopotach finansowych instytucji.

Jakie są etapy kryzysu finansowego?

Kryzys finansowy można podzielić na trzy etapy, począwszy od początku kryzysu. Systemy finansowe zawodzą, zwykle spowodowane błędami systemowymi i regulacyjnymi, niewłaściwym zarządzaniem finansami instytucjonalnymi i nie tylko. Kolejny etap to załamanie się systemu finansowego, w którym instytucje finansowe, przedsiębiorstwa i konsumenci nie są w stanie wywiązać się ze zobowiązań. Wreszcie, aktywa tracą na wartości, a ogólny poziom zadłużenia wzrasta.

Jaka była przyczyna kryzysu finansowego z 2008 roku?

Choć kryzys przypisywano wielu awariom, to w dużej mierze wynikał on z hojnej emisji kredytów hipotecznych typu subprime, które często sprzedawano inwestorom na rynku wtórnym. Złych długów wzrósł, gdy kredytobiorcy subprime nie spłacali swoich kredytów, pozostawiając inwestorów na rynku wtórnym. Firmy inwestycyjne, towarzystwa ubezpieczeniowe i instytucje finansowe ubite z powodu zaangażowania w te kredyty hipoteczne wymagały pomocy rządowej, gdy zbliżały się do niewypłacalności. Pakiety ratunkowe negatywnie wpłynęły na rynek, powodując gwałtowny spadek cen akcji. Inne rynki zareagowały jednocześnie, wywołując globalną panikę i niestabilny rynek.

Jaki był najgorszy kryzys finansowy w historii?

Prawdopodobnie najgorszym kryzysem finansowym ostatnich 90 lat był Globalny Kryzys Finansowy z 2008 r., który doprowadził do krachu na giełdach, ruiny instytucji finansowych i zamieszania wśród konsumentów.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

Kryzys finansowy może ograniczać się do jednego kraju lub jednego segmentu usług finansowych, ale jest bardziej prawdopodobne, że rozprzestrzeni się regionalnie lub globalnie.
Paniki bankowe były przyczyną kilku kryzysów finansowych XIX, XX i XXI wieku, z których wiele doprowadziło do recesji lub depresji.
Krachy na giełdzie, zapaści kredytowe, pękanie baniek finansowych, niewypłacalność państw i kryzysy walutowe to przykłady kryzysów finansowych.