Stałe operacje otwartego rynku (POMO)

Czym są trwałe operacje otwartego rynku (POMO)?

Permanentne operacje otwartego rynku (POMO) odnoszą się do programu Rezerwy Federalnej USA polegającego na ciągłych, nieograniczonych zakupach i sprzedaży krótkoterminowych amerykańskich papierów skarbowych na otwartym rynku obligacji skarbowych jako narzędzia, które ma pomóc w osiągnięciu normalnych celów polityki pieniężnej. Operacje otwartego rynku (OMO) to bezwarunkowe zakupy lub sprzedaż papierów wartościowych na systemowy rachunek otwartego rynku (SOMA), który jest portfelem Rezerwy Federalnej. można się zająć Kiedy jakikolwiek bank centralny konsekwentnie korzysta z otwartego rynku do kupowania i sprzedawania papierów wartościowych w celu dostosowania podaży pieniądza, podobnie można powiedzieć, że angażuje się w stałe operacje otwartego rynku. Od dziesięcioleci jest to jedno z narzędzi wykorzystywanych przez Rezerwę Federalną do aktywnego wpływania na amerykańską gospodarkę .

Zrozumienie stałych operacji otwartego rynku

Według Rezerwy Federalnej operacje otwartego rynku (OMO) to kupowanie i sprzedaż papierów wartościowych na rynku przez bank centralny. Bank centralny może dawać lub zabierać płynność innym bankom lub grupom banków, kupując lub sprzedając obligacje rządowe. Bank centralny może również korzystać z bezpiecznego systemu pożyczkowego z bankiem komercyjnym. Normalnym celem OMO w ostatnich latach jest manipulowanie podażą pieniądza bazowego w gospodarce w celu osiągnięcia jakiejś docelowej krótkoterminowej stopy procentowej i podaży pieniądza bazowego w gospodarce .

Kiedy Rezerwa Federalna kupuje lub sprzedaje papiery wartościowe wprost, może na stałe zwiększyć lub wyczerpać rezerwy dostępne dla amerykańskiego systemu bankowego. Stałe operacje otwartego rynku (POMO) są przeciwieństwem tymczasowych operacji otwartego rynku, które służą do tymczasowego dodawania lub odprowadzania rezerw dostępnych dla systemu bankowego, wpływając w ten sposób na stopę funduszy federalnych .

Jak działają operacje otwartego rynku

OMO są jednym z trzech narzędzi wykorzystywanych przez Rezerwę Federalną do wdrażania polityki pieniężnej.Pozostałe dwa narzędzia Fed to stopa dyskontowa i wymagania dotyczące rezerw. Operacje otwartego rynku są przeprowadzane przez Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMO), natomiast stopy dyskontowe i wymogi dotyczące rezerw są ustalane przez Radę Gubernatorów Rezerwy Federalnej .

OMO znacząco wpływają na wielkość kredytu dostępnego w systemie bankowym.Kiedy Rezerwa Federalna kupuje papiery wartościowe od banków, dodaje płynność systemowi bankowemu, kupując papiery wartościowe z nowo utworzonych rezerw bankowych. Wpływy ze sprzedaży tych papierów mogą zostać wykorzystane przez banki na cele kredytowe, a dodatkowa płynność umożliwia bankom łatwiejsze pożyczanie sobie nawzajem. Powoduje to obniżenie krótkoterminowych stóp procentowych w celu stymulowania działalności gospodarczej poprzez obniżenie kosztów pożyczania i wydawania pieniędzy dla przedsiębiorstw i konsumentów.

I odwrotnie, kiedy Rezerwa Federalna sprzedaje bankom papiery wartościowe,. wysysa płynność z systemu bankowego, podnosząc stopy procentowe. Banki mają mniej środków na pożyczanie, co może hamować aktywność gospodarczą.

Geneza stałych operacji otwartego rynku

Początkowo Fed unikał obsługi skarbowych papierów wartościowych, a zamiast tego wolał tymczasowo, w razie potrzeby, handlować rzeczywistymi bonami, takimi jak papiery komercyjne, aby zaradzić niedoborom płynności i finansowania wśród banków członkowskich i koncernów przemysłowych. W pierwszych dziesięcioleciach swojej działalności Fed wkraczał epizodycznie na rynek skarbowy, aby wesprzeć rynek długu skarbowego podczas I wojny światowej i stosunkowo łagodnej recesji lat dwudziestych.

Jednak głównym narzędziem polityki pieniężnej pozostała praktyka udzielania pożyczek z dyskontem na rzecz zagrożonych pożyczkobiorców w sposób, który, jak oczekiwano, półautomatycznie ustabilizuje gospodarkę. Na dużą skalę, zwłaszcza bieżące zakupy papierów wartościowych, a zwłaszcza papierów skarbowych, początkowo postrzegano jako podejrzane i potencjalnie niebezpieczne dla gospodarki.

Wraz z Wielkim Kryzysem, a później potrzebami finansowymi gospodarki wojennej podczas II wojny światowej, operacje otwartego rynku stały się większe i częstsze. Federalny Komitet Otwartego Rynku został powołany ustawą w 1933 r., a powtarzające się i ostatecznie ciągłe zakupy skarbowych papierów wartościowych przeszły z niestandardowej polityki pieniężnej na normalną, codzienną praktykę polityki pieniężnej w kolejnych latach . Co ważne, przejście do stałych operacji otwartego rynku oznaczało odejście od pierwotnego celu Fedu jako pożyczkodawcy ostatniej szansy i pasywnej sieci bezpieczeństwa dla sektora finansowego w kierunku działacza Fedu, który stale manipuluje płynnością rynku i stopami procentowymi na na bieżąco, próbując sterować, a nawet dostrajać gospodarkę.

Tymczasowe operacje otwartego rynku

Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC) może czasami mieć inny cel operacyjny dla swoich operacji otwartego rynku. Na przykład w 2009 roku ogłosił dłuższy program skupu Skarbu Państwa w ramach operacji otwartego rynku. Program ten miał na celu poprawę warunków na prywatnych rynkach kredytowych po bezprecedensowym kryzysie kredytowym, który ogarnął światowe rynki finansowe w latach 2008 i 2009. Uczynił to, wywierając presję na obniżenie długoterminowych stóp procentowych .

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• W przeciwieństwie do zwykłych operacji otwartego rynku (OMO), które odbywają się w razie potrzeby, POMO dzieje się cały czas .

• Banki centralne kupują papiery wartościowe na otwartym rynku w celu zwiększenia podaży pieniądza i sprzedają papiery wartościowe, aby zmniejszyć podaż pieniądza.

• Permanentne operacje otwartego rynku (POMO) mają miejsce, gdy bank centralny aktywnie kupuje i sprzedaje obligacje skarbowe na otwartym rynku w sposób ciągły.